Ας μιλήσουμε και για το bullying γονέων στους δασκάλους

Επέλεξα, λοιπόν, να παραθέσω το συγκεκριμένο κείμενο επειδή η εν λόγω εκπαιδευτικός δεν αρκείται στην περιγραφή του φαινομένου, αλλά προχωράει σε κρίσεις και ερμηνείες που νομίζω ότι είναι, κατά το μάλλον, ορθές. Μετά το κείμενο, που διακρίνεται λόγω της πλαγιογράμματης (italics) γραμματοσειράς, ακολουθούν τα δικά μου σχόλια. (Η ορθογραφία και το συντακτικό είναι όπως ακριβώς στο κείμενο που αναρτήθηκε στο χρονολόγιο της):

«Πέφτει από τα σύννεφα ο Έλληνας γονιός κάθε φορά που έρχονται στη δημοσιότητα βίντεο με εικόνες από τις τάξεις όπου αποκαλύπτεται η σκαιή συμπεριφορά μαθητών και μαθητριών απέναντι στους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές τους, αλλά και στους εκπαιδευτικούς. Είναι ο ίδιος γονιός που όταν του τηλεφωνείς, για να συζητήσεις μαζί του ζητήματα συμπεριφοράς του παιδιού του, ακόμη και να του προτείνεις τη διερεύνηση της πιθανότητας να έχει το παιδί του κάποια μαθησιακή δυσκολία, αν επιλέξει τελικά να εμφανιστεί (επειδή ούτε αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο), έρχεται εκ προοιμίου με διάθεση άμυνας που μετασχηματίζεται σε επίθεση.

Και πάλι πέφτει από τα σύννεφα, λέγοντας ότι, πρώτη φορά ακούει παράπονα (κάθε φορά για πρώτη φορά) κι αφήνει υπονοούμενα για το ότι κάτι δεν πάει καλά μ’ εσένα κι έχεις βάλει στο μάτι το παιδί του, λες και δεν είχαμε άλλη δουλειά να κάνουμε από το να δαπανούμε χρόνο και ενέργεια “βάζοντας στο μάτι” τον άλφα ή βήτα μαθητή ή μαθήτρια την ώρα που έχουμε να νοιαστούμε για περισσότερα από 100 παιδιά την εβδομάδα. Πόσος εγωκεντρισμός πια! Και να το ακούς από τον μαθητή έχει μια λογική (χαρακτηριστικό της εφηβείας γαρ ο εγωκεντρισμός), αλλά να το ακούς και από 50άρηδες πάει πολύ.

Όλα αυτά επειδή ο Έλληνας γονιός είναι πολύ συχνά ο ίδιος ανάγωγος και φέρεται με αγένεια όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, από το σαλόνι και την κουζίνα του σπιτιού του μέχρι τον δρόμο και την ουρά στο σουπερμάρκετ δίνοντας έτσι το κακό παράδειγμα στα παιδιά του. Συχνά δε, συμβουλεύει το παιδί του να δέρνει τα άλλα παιδιά, άμα το προσβάλλουν αλλιώς θα είναι χαζό.

Αδυνατώντας να δεχτεί το γεγονός ότι δεν είναι σιαμαίος με το παιδί του, αλλά ότι αυτό είναι μια ελεύθερη διακριτή προσωπικότητα, κάθε αρνητική κρίση για την συμπεριφορά του παιδιού του την εκλαμβάνει ως προσωπική επίθεση και κωφεύει εκ των προτέρων απέναντι σ’ αυτή, υιοθετώντας μάλιστα μια επιθετική στάση απέναντι στον εκπαιδευτικό που είναι σύμμαχος και όχι αντίπαλός του. Επισημαίνεις κάτι αρνητικό στη συμπεριφορά του παιδιού του, με σκοπό να συνεργαστείτε και να βοηθήσετε το παιδί ως προς την τροποποίηση της συμπεριφοράς του; Γίνεσαι εχθρός του, επειδή θεωρεί ότι ψέγεις τον ίδιον.

Τον ρόλο του στη διαμόρφωση του κώδικα αξιών και κανόνων συμπεριφοράς του παιδιού τον αντιμετωπίζει είτε ανέμελα, είτε σαν Πόντιος Πιλάτος: ας αναλάβει το σχολείο, ρε αδελφέ, να μάθει τρόπους στα παιδιά. Μεγαλωμένος για τιμητής, επικίνδυνα ανεύθυνος, ασύνετα υπερπροστατευτικός ο Έλληνας γονιός μεγαλώνει παιδιά εξαρτημένα, συναισθηματικά ανάπηρα, ευάλωτα απέναντι στην κάθε είδους προπαγάνδα, χωρίς σεβασμό στα δικαιώματα των άλλων. Τον έρμο τον εκπαιδευτικό δεν τον αντιμετωπίζει με τον σεβασμό που αντιμετωπίζει οποιονδήποτε άλλον εργαζόμενο, από τον υδραυλικό μέχρι τον καρδιοχειρουργό, αλλά σαν μια παρακόρη νταντά του παιδιού του. Άντε και καλό ξύπνημα σ’ όσους πέφτουν με τέτοια βίντεο απ’ τα σύννεφα».

Ερωτήματα

Όπως προανέφερα, θεωρώ πως το κείμενο της εκπαιδευτικού είναι σωστό. Όμως, έχω να θέσω, προς πάσαν κατεύθυνσιν, μερικά ερωτήματα, τα οποία θεωρώ πως δεν αναιρούν την θέση της, αλλά την προεκτείνουν.

Ερώτημα 1ο: Οι γονείς με παιδιά στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι από 35 έως 55 ετών, δηλαδή τα παιδιά που τελείωσαν το Λύκειο από το 1985 έως το 2005. Πρόκειται, δηλαδή, για παιδιά της εκπαιδευτικής μεταρρυθμίσεως και, κυρίως, για παιδιά που βίωσαν το εκπαιδευτικό σύστημα του ΠΑΣΟΚ. Αν, βεβαίως, μπορεί να θεωρηθεί σύστημα η διαρκής αλλαγή εξεταστικών συστημάτων και περιεχομένου σπουδών. Το μόνον συστηματικό αυτής της πολιτικής ήταν ο διαρκής πειραματισμός και η κατεδάφιση ακόμη και των όποιων θετικών του προηγουμένου συστήματος.

Μήπως, δηλαδή, για το χαμηλό επίπεδο κοινωνικής αγωγής των σημερινών γονιών ευθύνεται η τραγική εκπαιδευτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, η οποία παρήγαγε γενιές λειτουργικώς αναλφάβητων; Μήπως ευθύνεται και η εκπαιδευτική πολιτική της ΝΔ γιατί απλώς συνέχισε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις π.χ. βιβλίο Ιστορίας υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου, υπερακόντισε; Ας μην αναφερθώ στην θητεία της απαράδεκτης κας Κεραμέως…

Ερώτημα 2ο: Και οι παλαιότεροι γονείς μεγάλωσαν επίσης μέσα σε τυπικές ελληνικές οικογένειες, με όλα τα θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά τους. Ο υπερπροστατευτισμός και η καλλιέργεια του εγωισμού ποτέ δεν έλλειψαν από τις οικογένειές μας. Τι άλλαξε τα τελευταία 30-40 χρόνια ώστε οι σημερινοί γονείς να είναι πολύ χειρότεροι των δικών τους γονέων; Είναι μόνον το κακό εκπαιδευτικό σύστημα που επέδρασσε; Ποιοι παράγοντες διαμόρφωσαν το σύστημα αξιών των σημερινών γονιών, οι οποίοι αδυνατούν να λειτουργήσουν ως πρότυπα για τα παιδιά τους ή, πιο σωστό, λειτουργούν ως αρνητικά πρότυπα;

Ερώτημα 3ο: Δεν υπήρχαν μαθησιακές δυσκολίες στις παλαιότερες γενιές; Αν υπήρχαν, ήταν ασήμαντο ποσοστό ή απλώς δεν τις διαπίστωναν οι εκπαιδευτικοί; Προσωπικώς, πιστεύω ότι μαθησιακές δυσκολίες πάντα υπάρχουν, αλλά όχι πάντοτε για τους ίδιους λόγους. Ασφαλώς, οι παλαιοί εκπαιδευτικοί ήταν λιγότερο ευαισθητοποιημένοι έναντι του φαινομένου, αλλά δεν ήταν ανόητοι ή άσχετοι. Υπήρχαν και στην εποχή μας – αποφοίτησα το 1983 – άριστοι, μέτριοι και κακοί εκπαιδευτικοί. Οι άριστοι ήταν πάντοτε λίγοι, συνήθως οι περισσότεροι εξ αυτών ήταν στα φροντιστήρια. Οι μέτριοι ήταν οι περισσότεροι, τους έσωζε η ενσυναίσθηση και η φιλοτιμία τους.

Οι κακοί, δυστυχώς, στο σύνολό τους εύρισκαν καταφύγιο στην κρατική – και όχι δημόσια! – εκπαίδευση. Πιστεύω ότι η κατάσταση έχει γίνει χειρότερη. Είναι πολλοί περισσότεροι οι εκπαιδευτικοί του πτυχίου με “δημοκρατικό πέντε”, δηλαδή άνθρωποι στυγνής δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας που αρνούνται την αριστεία και προκρίνουν την ήσσονα προσπάθεια. Δεν αρκούν οι φωτεινές εξαιρέσεις των λίγων που αγαπούν την δουλειά τους και την ασκούν ως λειτούργημα. Μήπως, λοιπόν, το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα – δομή, πρόγραμμα σπουδών και εκπαιδευτικοί – είναι βασικό αίτιο των μαθησιακών δυσκολιών;

Ανάγκη για φιλελεύθερη δημόσια εκπαίδευση

Τις απόψεις μου για το εκπαιδευτικό σύστημα τις έχω ήδη παρουσιάσει, σε παλαιότερα άρθρα μου, Πιστεύω σε μια φιλελεύθερη δημόσια εκπαίδευση, σε αντιδιαστολή με το σημερινό – σοβιετικού τύπου – κρατικό σχολείο. Σε μια εκπαίδευση, την ευθύνη της οποίας θα έχουν πρωτίστως οι γονείς, μέσω των Συλλόγων Γονέων, σε συνεργασία με εκπαιδευτικούς τους οποίους θα επιλέγουν ελευθέρως και όχι βάσει της κρατικής ισοπεδωτικής επετηρίδας.

Όπως λέει η λαϊκή σοφία, «το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη»: Υπεύθυνοι γονείς μπορούν να είναι μόνον όσοι όντως έχουν αληθινή ευθύνη για την εκπαίδευση των παιδιών τους! Όπως οι θεσμοί εκπαιδεύουν τους πολίτες έτσι και οι ευθύνες θα εκπαιδεύσουν τους γονείς και αυτοί τα παιδιά τους ώστε να σέβονται τους καλούς εκπαιδευτικούς, τους συμμαθητές τους και ολόκληρη την σχολική λειτουργία, η οποία πρέπει να αναδεικνύει πολίτες και όχι πελάτες, πολιτικούς ή μη!

Τέλος, μόνον ένα τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να ανασχέσει την παιδική και εφηβική εγκληματικότητα. Το μίζερο σύστημα της αποστηθίσεως ανούσιου περιεχομένου είναι καταδικασμένο να παράγει συνεχώς περισσότερους εγκεφαλικώς ευνουχισμένους μαθητές, που θα λειτουργούν μόνον με το ένστικτο, το οποίο πολλές φορές είναι απλώς εγκληματικό…