Αστυπάλαια: Κάντο όπως στην Ψίμυθο!

Θα έχει μάλιστα εμβαδόν μεγαλύτερο και δόμηση πυκνότερη από τα δύο μοναδικά χωριά στην Αστυπάλαια, δηλαδή τη Χώρα και τα Λιβάδια. Το καινούργιο “χωριό” θα είναι μία σκηνογραφία παραδοσιακών κατοικιών του Αιγαίου αμφιθεατρικά διαμορφωμένων, με τα απαραίτητα καλντερίμια αλλά και τους μύλους που αυτή τη φορά βέβαια θα είναι απλά διακοσμητικοί. Η ιδέα-παρέμβαση σ’ ένα λιτό, εύθραυστο τοπίο που το έχουν διαμορφώσει αιώνες, το λέω ευθέως, μου ακούγεται ανατριχιαστική. Εφόσον πρόκειται για μία ολόκληρη πόλη που θα σφηνωθεί κυριολεκτικά σ’ ένα μικρό νησάκι δωρικής κομψότητας ανατρέποντας κάθε μέτρο και κάθε ισορροπία στο φυσικό περιβάλλον…

Αστυπάλαια και real estate

Αλλοιώνοντας την από αιώνων ανθρώπινη παρέμβαση (π.χ. τις ξερολιθιές), επιβαρύνοντας τις ανεπαρκείς υποδομές κλπ, ανακατεύοντας και παροξύνοντας την κοινωνική διαστρωμάτωση του ντόπιου πληθυσμού, καθιστώντας τους ουσιαστικά ξένους στον τόπο τους. Στο σκηνογραφικό τοπίο των νέων κατοίκων, φαντάζομαι αλλοδαπών στην πλειονότητα τους, αλλά και ενός διαρκώς μεγαλύτερου αριθμού τουριστών που θα τους προσελκύει η διαφήμιση του κατασκευαστικού “θαύματος”. Μην ξεχνάτε και τις εκατοντάδες χιλιάδες golden visas των Κινέζων, Ρώσων, Γερμανών, Ισραηλινών κ.α που έχουν πλέον νόμιμη ιδιοκτησία στη χώρα και αγοράζουν παντού με την Ελλάδα ένα απέραντο real estate.

Μe άλλα λόγια, ανακατασκευάζοντας το τοπίο, αλλά και την ιστορία του εξ αρχής σαν χολιγουντιανό σκηνικό με μόνο και αποκλειστικό σκοπό κέρδος, χωρίς καμιά μελέτη των συνεπειών. Σαν μια προκάτ Hella-Vegas. Το παράδειγμα της Σαντορίνης, της Μυκόνου, της Πάρου, της φρικώδους Ίου –πολύ σύντομα και της Τήνου– δεν φαίνεται να φρονηματίζει κανέναν. Και μάλιστα δεν φαίνεται κανείς να υποψιάζεται τη φρίκη που κρύβει ένα τέτοιο το μέλλον ατομικών παραδείσων σε μια συλλογική κόλαση.

Μια πατρίδα-trade mark ξένης ιδιοκτησίας, έθνος σε αποδρομή, σε “αποελληνοποίηση”, με τους εντόπιους ψοφοδεή μειονότητα στον τόπο τους τον ίδιο και την όποια ηγεσία πλήρως ταυτισμένη με τη βούληση του ξένου παράγοντα. Του παγκόσμιου, επενδυτικού συμφέροντος. Τα νησιά, του Αιγαίου ιδιαίτερα, αλλά και όλα τα υπόλοιπα, δε (θα) διαθέτουν πλέον ούτε τοπική ιστορία, ούτε αυτόνομη ιδιαιτερότητα, ούτε αξιακή μνήμη, αλλά θα έχουν αποκτήσει την απαιτούμενη για κάθε ευπώλητο προϊόν, ομοιομορφία και τυποποίηση. Θα είναι δηλαδή απλά ένα ντεκόρ cycladex style, δηλαδή κυκλαδέξ, για τους επισκέπτες του καλοκαιριού.

Ταφόπλακα στην Αστυπάλαια

Ο πραγματισμός του πρωθυπουργού, που βγήκε ο ίδιος να πουλήσει ως πρόοδο το οικονομικό πρότζεκτ ενός ιδιώτη, είναι απλώς μακάβριος. Μοιάζει με ταφόπλακα για τη χώρα που ξέραμε. Κυρίως γιατί αποκαλύπτει πως αντιμετωπίζει όλη η κυβέρνηση την ανάπτυξη και την πρόοδο. Η Αστυπάλαια μπορεί να μη διαθέτει υποδομές, δρόμους, ύδρευση, συγκοινωνίες, όμως θα έχει σπίτια προς πώληση, airbnb, ξενοδοχειακές, μικρές μονάδες, πισίνες(!) και βίλες που θα κατακλύζονται από ζωή τα καλοκαίρια και θα ερημώνουν το χειμώνα.

Είναι ενδεικτικό ότι το πρότζεκτ δεν προβλέπει εκκλησία, ούτε καν ένα τουριστικό ξωκκλήσι για το Πάσχα ή για φωτογραφίες το δειλινό! Οι κάτοικοί του, αν δεν φεύγουν και αυτοί μαζί με τους τουρίστες, δεν θα διαθέτουν το χειμώνα γιατρούς, σχολεία και δασκάλους, αλλά θα είναι ευτυχείς που το καλοκαίρι θα δουλεύουν σαν κομπάρσοι στο χολιγουντιανό σκηνικό που ονειρεύεται ο πρωθυπουργός. Σαν το ονειρεμένο νησί της ταινίας με τα τραγούδια των ABBA. Ψίμυθος!

Μετά την έγκριση του κεντρικού πολεοδομικού συμβουλίου –εύγε τους!– είναι προφανές ότι το μοντέλο θα διασπαρεί σε όλη την Ελλάδα. Έτσι θα μπορούμε να φτιάχνουμε χωριά προκάτ στο Πήλιο και τον Παρνασσό, τη Σκύρο ή την Εύβοια. Ιδιαίτερα στην Εύβοια θα μπορούσαν να χτιστούν οι αληθινές Ψίμυθοι στις καμένες περιοχές, έτσι ώστε να επιταχυνθεί η ανάπτυξή τους. Εξάλλου, ακούστε τους λόγους και δείτε το στυλ σύμπασας της πολιτικής ηγεσίας και βγάλτε αισθητικά συμπεράσματα για το πως ονειρεύονται τον τόπο. Από τον Άδωνι ως τον αρειμάνιο Κρητικό!

Σας θυμίζω, τέλος, την αξιοποίηση του Ελληνικού με το μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης που επαγγέλλονταν τόσο ο Σημίτης όσο και ο Κώστας Καραμανλής. Με τις λίμνες, τους κύκνους και τους πράσινους λόφους! Για να φτάσουμε στα οικοπεδικά φιλέτα και τον ουρανοξύστη που αυθαδιάζει στη λεπτόγεω Αττική, τον αρχέγονο Υμηττό, αλλά και το αίσχος της Παραλιακής με τις μαφίες της διασκέδασης. Ένας τουρισμός, κανονικός Frankenstein, και μία Ελλάδα που πουλιέται και θα πουλιέται είτε σε λιανική είτε σε χονδρική τιμή, έχοντας χάσει βέβαια την αληθινή τιμή της, αλλά έχοντας κερδίσει χρήμα και… πρόοδο. Λίγο είναι αυτό;