Brain Remain: Αναζητώντας τη χαμένη ελπίδα

Απογοητευμένος από τη διάψευση και αυτού του σεναρίου να εξελιχθείς σε «γκαρσόνι της Ευρώπης» στράφηκες-«εξ ανάγκης»- στην αναζήτηση μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας ικανής να σου διασφαλίσει την επιβίωση νομίζοντας πως ένα κεφάλαιο (χωρίς «κεφάλι»/brain) θα ήταν αρκετό για τούτο.

Ούτε που σκέφθηκες ότι «τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους», κάποιες δεξιότητες με τις οποίες θα μπορούσες να «μοχλεύσεις» αποδοτικότερα τους πόρους τους οποίους-πιθανώς- θα σου διέθεταν οικογένεια/φίλοι/τρελοί (Family, Friends & Fools-3F) με την ελπίδα της δικής σου ανάκαμψης και της δικής τους ικανοποίησης, ή και η κυβέρνηση ακόμη για να σε βγάλει-με δανεικά, έστω και πρόσκαιρα- από τις λίστες ανεργίας.

Παραβλέποντας ότι η γνώση αναδύεται μέσα από την έρευνα που αξίζει τα χρήματά της καθιστώντας σε ευρηματικότερο και περισσότερο εστιασμένο προς την καινοτομία η οποία σου τα επιστρέφει πολλαπλάσια, αρκείσαι στην επιχορήγηση του μικρομικρού σου «καφέ στο χέρι» από την κυβέρνηση που τον διατήρησε στον χαμηλό ΦΠΑ για να μη σε καταχωρήσει ως άνεργο.

Δρόμοι που οδηγούν σε αδιέξοδο

«Να καρτερείς και να ‘σαι έτοιμος» φωνάζει ο ποιητής (Γ. Αρμένης) αλλά εσύ προσμένεις χωρίς:

• Να ψάχνεις μια νέα πρόταση αξίας ικανή να πείσει γι’ αυτό που προσφέρεις (τι και γιατί;), σε ποιο τμήμα της αγοράς και με ποιο τρόπο (που και πως;), στον κατάλληλο χρόνο διάθεσης (πότε) με έναν αποτελεσματικό μηχανισμό (ποιος;) απαρτιζόμενο από ανθρώπους, τεχνογνωσία και εξοπλισμό.
• Να αναβαθμίζεις προσόντα, επιχειρηματικά μοντέλα και προτάσεις αξίας ώστε να προσελκύσεις τα καλύτερα στελέχη τα οποία και ορίζουν ενισχύοντας το πραγματικό ανταγωνιστικό σου πλεονέκτημα.
• Να αξιοποιείς το εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό που εξωθείται σε μετανάστευση (brain drain) από κυβερνήσεις-υπηρέτες αλλότριων συμφερόντων, αντί να παραπονιέσαι πως δεν βρίσκεις ικανούς προσφέροντας, όμως, ένα «πακέτο» ανίκανο να αποσβέσει τη δική τους επένδυση για να παραμείνουν (brain remain) στην επιχείρηση και τη χώρα ελπίζοντας για το καλύτερο. Αλήθεια, πόσο ικανοί μπορεί να είναι δεχόμενοι το λιμό σου «πακέτο», την απουσία σαφούς στρατηγικής και την πρακτική του «βλέποντας και κάνοντας» που ακολουθείς;
• Να επιμένεις στη θέση «ας είχα τα λεφτά και ήξερα τι θα ‘κανα» περιμένοντας να σου τα δώσουν οι 3F όντας στεγνός από ιδέες και ικανότητες διαμόρφωσης μιας πειστικής για τούτο πρότασης. Η υπόσχεση χωρίς αυτοδέσμευση αποτελεί προνόμιο Πολιτικών Θαθάδων με κατοχυρωμένη «ασυλία», προστατευμένων από νόμους και μηχανισμούς για τις «μεροληπτικές αστοχίες» τους το κόστος των οποίων προστίθε-ται σ’ εκείνο των δικών σου λαθών και όλα μαζί στην πλάτη σου.
• Να παραμένεις μειωμένων προσόντων ενώ βλέπεις να σου παίρνουν το «έχειν» οι νεοφιλελεύθεροι και όχι οι κομμουνιστές-όπως σε φοβέριζαν μέχρι πρόσφατα, αλλά και να διεκδικούν χώρο άλλοι («παράτυποι») παρόμοιων προσόντων αναζητητές παρόμοιας μοίρας στον ήλιο. Αντιδράς στους μετανάστες και όχι στους Θαθάδες οι οποίοι, επιπλέον, σε χαρακτηρίζουν και ρατσιστή υποστηρίζοντας τη woke ατζέντα για συνανθρώπους με διαφορετικό κάποιο χρωματόσωμα, όχι όμως και για σένα που παλεύεις με την κατάθλιψη και την σύνθλιψή σου.
• Να διαβάζεις σερφάροντας στο ιντερνέτ παθητικά και «τηλεοπτικά» θεώμενος τα πάντα ως εικόνες-παρά «τις χίλιες λέξεις» κειμένων άξιας της προσοχής σου- αγνοώντας, προφανώς, ότι «βουτώντας στα νερά κάθε πηγής γνώσης αναδύεσαι με ενισχυμένα τα πνευμόνια και τα κυβικά της μηχανής του νου σου»! Η ρηχή προσέγγιση έντυπων ή ψηφιακών πηγών γνώσης εξασθενεί την κριτική σου σκέψη και την ικανότητα λήψης σοβαρών αποφάσεων, αλλά και το ψυχολογικό ανοσοποιητικό σου σύστημα-σωσίβιο απαραίτητο για να ξαναβγείς στην επιφάνεια σοφότερος.

Ξαναβρίσκοντας την ελπίδα

Αντίθετα, προσπαθείς να διαχειριστείς τη μιζέρια σου παίρνοντας λίγα από τα λιγότερα που προσφέρεις ικανοποιώντας τη ματαιοδοξία σου προσδοκώντας, συγχρόνως, (αλήθεια, με ποιες σταθερές;) διαφορετικά αποτελέσματα από τους ίδιους πολιτικούς και τις υποτελείς πολιτικές που σε φέραν εδώ. Περιμένεις απ’ αυτούς να κάνουν κάτι για πάρτι σου αντί να δεις τι μπορείς να κάνεις εσύ για σένα και για τη χώρα καθιστάμενος επιδέξιος πλοηγός στα μονίμως ταραγμένα νερά της επιχειρηματικότητας. Και τούτο, βελτιώνοντας διαρκώς τις δεξιότητες (δικές σου και συνεργατών) και αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά ή την αδυναμία τους στην όποια επιτυχία ή αποτυχία σου χωρίς να την «πιστώνεις ή χρεώνεις» στο συνωμοτικό σύμπαν («το ζόρι σου είχε!»).

Με την ελληνική κοινωνία να πιστώνει την επιτυχία οποιουδήποτε στους άλλους (στο μέσον, στο κόμμα ή στο φάρδος των γλουτών του) και την αποτυχία στην ανικανότητά του, φοβάσαι τη «ρετσινιά» επιλέγοντας να παραμένεις αδρανής χωρίς να σκεφτείς ότι αποτυχημένος είναι ο παραιτημένος και όχι εκείνος ο οποίος επιμένει βλέποντας κάθε νέα αποτυχία σαν ένα βήμα κοντύτερα προς την επίτευξη του στόχου του!