Χαμένοι στην μετάφραση για τον κορονοϊό στην Κύπρο!

Σε μια κρίση κρίνονται πολλά. Οι θεσμοί, οι πολιτικοί, οι πολιτικές, οι πολίτες. Κρίνεται η κοινωνική και η ατομική ευθύνη, η υπευθυνότητα και η σοβαρότητα εν γένει. Έτσι γίνεται και τώρα με τον κορονοϊό. Είμαστε και ένα κράτος, μια χώρα, που δεν αποφεύγει τις κρίσεις διαχρονικά, είτε τις αναζητούμε, είτε τις προκαλούμε, είτε έρχονται και μας βρίσκουν: Πολιτικές, εθνικές, οικονομικές και, εσχάτως, υγείας.

Υπάρχουν κάθε φορά και σε κάθε περίπτωση επαναλαμβανόμενες πρακτικές και προσεγγίσεις, που εξυπηρετούν ίδια συμφέροντα και σχεδιασμούς, πολιτικούς, επαγγελματικούς, οικονομικούς. Υπάρχουν εκείνοι που κερδίζουν, κάποιοι και αισχροκερδούν και εκείνοι που (σχεδόν μονίμως) χάνουν.

Σε ό,τι αφορά την πρόληψη: Υπάρχει μια γενική αντίληψη πως την Κύπρο δεν την αγγίζουν κρίσεις και ιοί, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Έπεφταν οι δείκτες των χρηματιστηρίων, έβαζαν λουκέτο τράπεζες διεθνώς και στην Κύπρο θεωρούσαν πως αφορούσαν εξωγήινους! Μέχρι που σχεδόν να μη μείνουν καταθέσεις και τράπεζες. Βεβαίως, πάντα φταίνε οι ξένοι.

Όταν ξεσπάσει κρίση, πέραν του πανικού, αρχίζει ο καθένας να ασχολείται με το μικρομάγαζό του, τη δική του αριθμητική. Εργοδότες προβλέπουν μείωση εσόδων και προληπτικά σπεύδουν να ζητήσουν μείωση μισθών, απολύσεις και τη γνωστή συνταγή (κάθε κρίση και ευκαιρία!).

Χαμένοι στην μετάφραση

Ο κρατικός μηχανισμός χάνεται στη μετάφραση. Δεν συντονίζονται οι υπηρεσίες, δεν συντονίζονται οι αξιωματούχοι, δεν ξαναδιαβάζουν τις εγκυκλίους και αναγκάζονται να τις αναθεωρούν. Το κράτος, έστω και αργά, στην περίπτωση του κορονοϊού, άρχισε να αντιδρά, κάποτε σπασμωδικά άλλοτε κανονικά. Αλλά, τελικώς, αντέδρασε και εφάρμοσε δράσεις, προληπτικά και έδειξε ετοιμότητα σε πραγματικές συνθήκες επίθεσης του ιού.

Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν μια κρίση. Όπως είναι ο θεσμός της Εκκλησίας, ο οποίος στην περίπτωση του κορονοϊού παραμένει κολλημένος στον κόσμο του. Συνεδρίασαν και τι αποφάνθηκαν; Πως δεν ξέρουν οι επιστήμονες παγκοσμίως πώς θα αντιμετωπιστεί ο κορονοϊός, αλλά γνωρίζουν ο Αρχιεπίσκοπος και οι μητροπολίτες.

Είναι πρόδηλο πως δεν μπορούν με τις εμμονές τους και τους εξωπραγματικούς δογματισμούς τους να θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των ανθρώπων και θα πρέπει επιτέλους να ακυρωθούν οι εξωπραγματικές τους προσεγγίσεις. Η Ιερά Σύνοδος υποστηρίζει ότι οι λειτουργίες θα τελούνται κανονικά, ενώ σημειώνει εμφαντικά ότι αποτελεί βλασφημία η σκέψη ότι η Θεία Κοινωνία μολύνει ή μεταδίδει ασθένειες.

Σαφώς και δικαιούνται να έχουν την όποια θέση και άποψη θέλουν οι της Συνόδου, αλλά αυτό δεν μπορεί να επηρεάζει αρνητικά τους πολίτες. Γιατί εάν πηγαίνουν στην Εκκλησία «όσοι θέλουν και επιθυμούν» και λαμβάνουν και κοινωνία και στο τέλος κολλήσουν, είναι οι πολίτες που θα έχουν επιπτώσεις. Κι αυτοί που πήγαν εκκλησία και αυτοί που δεν πήγαν.

Μην… παρεξηγηθεί ο Ερντογάν

Οι συνοδικοί (όχι όλοι, είναι αλήθεια) όταν πρόκειται για επιχειρήσεις και επενδύσεις παρουσιάζονται και προχωρημένοι και “ορθολογιστές”. Όταν όμως πρόκειται για θέματα κοινωνικής ευθύνης είναι αλλού! Είναι, βέβαια, και οι άλλοι, που είδαν τον κορονοϊό ως την ευκαιρία για “επανένωση”.

Τα διάφορα ψεκασμένα βγήκαν στα βουνά για να ανοίξουν τα οδοφράγματα, που έκλεισαν προσωρινά με απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας, λόγω του ιού. Όταν έκλεισε η Άγκυρα δύο, δια του Οζερσάι, χωρίς να το πει στον Ακιντζί, απλά διατύπωσαν τη διαφωνία τους. Με το γνωστό ύφος και τόνο για να μην παρεξηγηθούν ο Ερντογάν και οι άλλοι στα κατεχόμενα.

Είμαστε ενώπιον ενός εφιάλτη, πρέπει άπαντες να συστρατευθούν για την αντιμετώπισή του. Να αφεθούν στο περιθώριο λογικές μικρομάγαζου, κολλήματα και να υπάρξει συλλογική δράση.