Colas de hambre – Οι “ουρές πείνας” των νεόπτωχων στην Ισπανία
06/06/2020
Μετά την εμφάνισή τους στη Γαλλία, οι “ουρές πείνας” είναι πλέον γεγονός και στην Ισπανία. Με την μετά-τον-κορωνοϊό οικονομική κρίση να παίρνει σάρκα και οστά, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν στα ειδικά σημεία προμήθειας αγαθών που λειτουργούν ισπανικές οργανώσεις. Και είναι μόνο η αρχή, αφού σύμφωνα με τις κυβερνητικές προβλέψεις, η ανεργία εκτιμάται ότι θα εκτιναχθεί από το 14% που ήταν πριν την πανδημία, στο 19%, μέσα στο 2020.
Τις συνέπειες της απώλειας εισοδήματος καταγράφουν οι οργανώσεις, είτε δημόσιες είτε μη κυβερνητικές, που μοιράζουν τρόφιμα και άλλα βασικά είδη στις λεγόμενες ουρές πείνας. Εργαζόμενοι του ισπανικού Ερυθρού Σταυρού κάνουν λόγο για συρροή ανθρώπων το τελευταίο διάστημα, άτομα που δεν έρχονταν πριν. Είναι ενδεικτικό ότι από τις αρχές Μαρτίου, μόνο ο Ερυθρός Σταυρός έχει εξυπηρετήσει 1,6 εκατομμύρια ανθρώπους, αριθμός πενταπλάσιος σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2019.
Σύμφωνα με την Όλγκα Ντίαθ, αναπληρώτρια επικεφαλής κοινωνικής υποστήριξης του οργανισμού, το 68% των ανθρώπων που βοηθά ο Ερυθρός Σταυρός «δεν έχουν έρθει ποτέ ξανά προηγουμένως». Στη “θετική’ πλευρά βρίσκεται η ταυτόχρονη αύξηση των εθελοντών και γενικότερα πολιτών που παίρνουν την πρωτοβουλία να συνδράμουν με φαγητό και άλλα είδη στο έργο του Ερυθρού Σταυρού.
Από την πλευρά της, η Fesbal, η ισπανική Ομοσπονδία Τραπεζών Τροφίμων, που μεταξύ άλλων συντονίζει και τις δραστηριότητες αντίστοιχων μη κυβερνητικών οργανώσεων στη χώρα, αναφέρει ότι η ζήτηση για βασικά είδη ανάγκης έχει αυξηθεί ως και 40% από τότε που ξεκίνησε το lockdown. Πέρυσι, η Fesbal βοηθούσε ως και 100.000 άτομα μηνιαίως, ενώ με το ξέσπασμα του κορωνοϊού, ο αριθμός αυτός έχει φτάσει τα 130.000.
Στην ανάγκη για πρώτη φορά
Στην Ισπανία διαμορφώνεται με γοργούς ρυθμούς μια νέα τάξη νεόπτωχων – πρόκειται για άτομα που έχασαν αιφνίδια τη δουλειά τους μέσα στο lockdown και έχουν μείνει χωρίς εισόδημα. Σε μεγάλο βαθμό εργάζονταν στον τουρισμό –ο οποίος αποτελεί το 14% του ΑΕΠ της Ισπανίας– και άλλα εποχιακά επαγγέλματα, στην εστίαση, και εργασίες ευέλικτης μορφής.
Αυτοί οι άνθρωποι αναγκάζονται για πρώτη φορά να προμηθευτούν είδη πρώτης ανάγκες από τις τράπεζες τροφίμων διάφορων οργανώσεων, παρά το γεγονός ότι μπορεί να είναι δικαιούχοι τακτικού ή έκτακτου επιδόματος. Τα πακέτα που μοιράζονται περιέχουν λίγα φρέσκα λαχανικά και φρούτα, κατεψυγμένο ψάρι ή κρέας.
«Καλύπτω το πρόσωπό μου επειδή πραγματικά ντρέπομαι. Δεν χρειάστηκε ποτέ να ζητήσω για φαγητό στη ζωή μου», ανέφερε η 43χρονη Ζακλίν Αλβάρεθ, κάτοικος των νοτιοδυτικών προαστίων της Μαδρίτης, στο Γαλλικό Πρακτορείο. Ούτε εκείνη ούτε ο σύζυγός της δεν είχαν εισόδημα για το τελευταίο δίμηνο, με αποτέλεσμα να έχουν σοβαρό πρόβλημα να τα βγάλουν πέρα οι ίδιοι και τα δύο παιδιά τους.
«Δούλευα ως οικιακή βοηθός αλλά οι εργοδότες μου δεν με είχαν δηλώσει», ανέφερε η 43χρονη, εξηγώντας γιατί δεν μπορούσε να διεκδικήσει την ειδική αποζημίωση του κράτους. Σε αντίθεση με την κρίση του 2008, η κρίση του κορωνοϊού έπληξε σημαντικά και την παραοικονομία. Στην περιοχή της Αλβάρεθ, λειτουργεί τράπεζα τροφίμων στην πίσω πλευρά των κτιρίων της γειτονιάς. Η ουρά φτάνει σχεδόν τα 700 άτομα…
Η κεντρική κυβέρνηση Σάτσεθ γνωρίζει το φαινόμενο, για αυτό και, αν και καθυστερημένα, σχεδιάζει νέες παρεμβάσεις για τη στήριξη των πιο αδύναμων οικονομικά στρωμάτων της κοινωνίας, με την εγγύηση ελάχιστου εισοδήματος, τουλάχιστον για όσο διαρκεί η οικονομική κρίση. Τα μέτρα στήριξης αγγίζουν τα 3 με 3,5 δισ. ευρώ ετησίως και θα αφορούν 2,5 εκατομμύρια Ισπανούς πολίτες. Μέχρι στιγμής πάντως, το μεγαλύτερο βάρος για τη στήριξη των φτωχότερων στρωμάτων έχει αναλάβει η τοπική αυτοδιοίκηση.
