Δεν έχουμε ιδέα τι είναι σήμερα γυναίκα

Η ακύρωση του “1ου Πανελληνίου Συνεδρίου Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές” μετά το σποτ που ήθελε τη γυναίκα αποτυχημένη αν δεν έχει κάνει παιδιά και οικογένεια και τη θεωρία της Προέδρου της Δημοκρατίας, σύμφωνα με την οποία οι μετανάστες θα λύσουν το δημογραφικό, αποτελούν ισχυρές αποδείξεις πως δεν έχουμε ιδέα τι πρέπει να γίνει για τη χώρα και κυρίως για το τι είναι σήμερα γυναίκα.

Η αιγίδα (προστασία) που εξασφάλισαν οι διοργανωτές του συνεδρίου από κρατικούς φορείς, οι παπάδες που θα μιλούσαν, το προσβλητικό βίντεο-σποτ, οι γυναικολόγοι του ιδιωτικού τομέα που υποστήριξαν το συνέδριο και τα κανάλια σίγουρα αγνοούν παντελώς τι είναι σήμερα γυναίκα και ενδεχομένως, τι είναι σήμερα άνθρωπος.

Τις μέρες που η δήλωση της κας Σακελλαροπούλου και το περιβόητο συνέδριο ήταν στα πάνω τους, έτυχε να διαβάζω το συγκλονιστικό βιβλίο του βραβευμένου με Concourt (1987) Μαροκινού συγγραφέα Ταχάρ Μπεν Τζελούν “Το κορίτσι της άμμου” (Αστάρτη, 1987). Στο βιβλίο αυτό, ένας πλούσιος μουσουλμάνος λαχταρά απελπισμένα ν’ αποκτήσει ένα αρσενικό διάδοχο και κληρονόμο, καθώς η γυναίκα του είχε γεννήσει απανωτά εφτά κορίτσια, εφτά συμφορές, εφτά κατάρες!

Εγκληματικές παραλείψεις

Για να μην τον κληρονομήσουν τα αδέρφια του αποφασίζει το όγδοο παιδί, να το εμφανίσει ως αγόρι, ανεξάρτητα από το αν θα είναι κορίτσι. Το βιβλίο αφορά αυτό το παιδί που μεγαλώνει σαν άντρας ενώ είναι γυναίκα. Πρόκειται για μια βαθιά ανθρώπινη κριτική στον ισλαμικό νόμο και στον τρόπο που βλέπει τη γυναίκα και το οικογενειακό δίκαιο (Σαρία). Το Ισλάμ αν είναι να εκσυγχρονιστεί, αυτό θα γίνει μέσω της αποκατάστασης της γυναίκας στα επίπεδα του σύγχρονου κόσμου.

Στην Ελλάδα του 2021 και της φαλλοκρατίας, με το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, το ακυρωθέν συνέδριο για τη γονιμότητα ήρθε να επιβεβαιώσει πως οι ηγεσίες παραμένουν με το κεφάλι χωμένο στην άμμο. Τόσο στο επίπεδο του δημογραφικού, όσο και σε ό,τι αφορά τα πλήγματα που έχει δεχθεί τις δύο τελευταίες δεκαετίες η προοπτική των νέων και των γυναικών στον τομέα της εργασίας και της οικονομικής επάρκειας.

Το ότι 6 στους 10 νέους/ες μένουν με τους γονείς τους είναι ενδεικτικό. Οικογένεια, δηλαδή παιδιά, αποφασίζει ένα ζευγάρι να κάνει όταν διαθέτει σταθερή οικονομική βάση και προοπτική. Αυτό δεν υπάρχει στη χώρα του ενός εκατομμυρίου χρόνιων ανέργων. Το ότι δεν υπάρχει μια στιβαρή δημογραφική πολιτική, συνταγματικώς κατοχυρωμένη, ώστε να δημιουργήσει πλαίσιο ασφάλειας στα ζευγάρια, ακόμη και στις μονογονεϊκές οικογένειες αποτελεί εγκληματική –αν όχι αντεθνική– παράλειψη του πολιτικού συστήματος.

Η γυναίκα του σήμερα

Αλλά ας έρθουμε στη γυναίκα και στον ηθικό εκβιασμό της γονιμότητάς της. Προφανώς, οι διοργανωτές και οι παπάδες που θα μιλούσαν στο συνέδριο είναι συντηρητικοί με την χειρότερη έννοια και ανιστόρητοι, καθώς αγνοούν πού έχει φθάσει σήμερα ο κόσμος. Η γυναίκα, μετά από αιώνες βιασμού και υποβάθμισής της, κέρδισε την ισονομία και διεκδικεί την πλήρη εξίσωσή της με τον άντρα στην πράξη.

Οι ρόλοι που κερδίζει στην διοίκηση, στην πολιτική, στην οικονομία, στις επιχειρήσεις καταδεικνύουν πως δεν υστερεί σε τίποτα από τον άντρα. Το μεγάλο πρόβλημα της γυναίκας στην Ελλάδα είναι ο φαλλοκρατισμός της εξουσίας, σε συνδυασμό με την αδυναμία του μάτσο άντρα να κατανοήσει τι είναι γυναικείος οργασμός και πως αυτός επιτυγχάνεται. Οι σχετικές έρευνες δεν αποδίδουν εύσημα στον αντρικό πληθυσμό στη χώρα μας.

Οι Ελληνίδες σήμερα είναι ωραίες, με αυτοπεποίθηση και φιλοδοξίες. Σιγά τώρα μην κλάψουν για το πότε θα τους έρθει να κάνουν παιδί για να καλύψει τα δημογραφικά κενά η χώρα. Σήμερα, η γυναίκα για να κάνει παιδί βάζει προϋποθέσεις: ερωτικές, προσωπικές, οικονομικές, εμπιστοσύνης κ.ά. Αυτές θα έπρεπε να είναι το αντικείμενο ενός συνεδρίου, όχι ο ηθικός εκβιασμός για το πώς η γυναίκα θα διαχειριστεί την κοιλιά της…