Δημόσια Υγεία: “Τι είχες Γιάννη; Τι είχα πάντα!”

Μέσα στον προεκλογικό πυρετό που θα ζήσουμε τους επόμενους μήνες, σημαντικός θόρυβος θα προκληθεί  (ξανά) και για το θέμα της Υγείας και των προβλημάτων της, όπως άλλωστε πάντα στις πολιτικές (διάβαζε: κομματικές) αντιπαραθέσεις! Κάποιοι θα μιλήσουν πάλι για «κατάρρευση» του ΕΣΥ, για έλλειψη γαζών στα νοσοκομεία, για σπατάλες που δεν συμμαζεύτηκαν, για τραγικές ελλείψεις στα κρεβάτια των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας και πάει λέγοντας.

Από την άλλη πλευρά κάποιοι θα αρνούνται την ύπαρξη σοβαρών προβλημάτων στην Υγεία και θα θριαμβολογούν για την επιτυχία στα ΤΟΜΥ, για την κάθαρση του ΚΕΕΛΠΝΟ, για την επικείμενη πλήρωση χιλιάδων θέσεων νοσηλευτών και ούτω καθ’ εξής. Αυτή η αντιπαράθεση γινόταν συνεχώς τις τελευταίες δεκαετίες και εξακολουθεί και σήμερα, με αναφορά στα ίδια σχεδόν προβλήματα, που αφορούν το ΕΣΥ, τα δημόσια νοσοκομεία, το πρωτοβάθμιο σύστημα Υγείας, το φάρμακο…

Ανάλογα με το ποιό κόμμα είναι στην εξουσία και ποιο στην αντιπολίτευση, ο ρόλος του καταγγέλλοντος και του υπερασπιστή αλλάζει! Ωστόσο, είναι αναντίρρητο ότι πρόκειται για ακριβώς τα ίδια προβλήματα, τα οποία ο καταγγέλλων –ως δια μαγείας– τα εξαφανίζει όταν έρθει στην εξουσία (από την επόμενη σχεδόν ημέρα!), ενώ ο υπερασπιστής (μέχρι χθες) γίνεται ξαφνικά ο καταγγέλλων!

Αφαιρώντας τον αναμενόμενο βαθμό υπερβολής, που προστίθεται αναμφίβολα σε κάθε προεκλογική κομματική καμπάνια, εάν προσπαθήσουμε να δούμε σε βάθος χρόνου τα πράγματα και να αναλύσουμε τα προβλήματα της Υγείας στη χώρα μας χωρίς το φίλτρο της κομματικής υποκειμενικότητας, τότε –δυστυχώς– θα διαπιστώσουμε ότι τα περισσότερα από αυτά αποτελούν χρόνια παθολογία, την οποία κανείς από τους «γιατρούς-κόμματα» δεν έχει καταφέρει να θεραπεύσει!

Δειγματοληπτικά και μόνο, θα μπορούσα να αναφερθώ ενδεικτικά σε μερικά από τα προβλήματα που σχεδόν καθημερινά αναφέρονται σε άρθρα στις εφημερίδες και σε ιστοσελίδες:

• Τα «φακελάκια» στα δημόσια νοσοκομεία.
• Τα χρήματα που ξοδεύει το ελληνικό δημόσιο για ασθενείς που μεταβαίνουν για νοσηλεία και επεμβάσεις στο εξωτερικό.
• Την ελλιπή ιατρική εκπαίδευση, κυρίως τη μεταπτυχιακή (ιατρική ειδικότητα).
• Την απουσία αποτελεσματικής πρωτοβάθμιας υγείας και κυρίως του οικογενειακού γιατρού.

Όλα τα παραπάνω, μαζί με κάποια άλλα πιο «ιατρικά» θέματα, αναφέρονται με την ίδια ακριβώς πικρία που όλοι μας αισθανόμαστε για τη μη επίλυση τους μέχρι σήμερα, σε μία συνέντευξη που έδωσε ο υποφαινόμενος πριν από 15 χρόνια, το έτος 2004! Είναι κι αυτή μία επιβεβαίωση ότι τα προβλήματα στην Υγεία παραμένουν ανεπίλυτα σε μεγάλο βαθμό μέχρι σήμερα! “Τι είχες Γιαννη; Τι είχα πάντα!”