Έφυγε ένας μητροπολίτης που τίμησε το ράσο του

Ο συναγωνιστής και συνοδοιπόρος σε όλους τους αγώνες των τελευταίων δεκαετιών, Σισσανίου και Σιατίστης Παύλος, εκοιμήθη από ανακοπή καρδιάς την Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2019. Ο Σιατίστης Παύλος ήταν υπόδειγμα ορθόδοξου ιεράρχη, αλλά και αγωνιστής του ελληνισμού. Συμμετείχε σε όλους τους μεγάλους δημοκρατικούς και εθνικούς αγώνες των τελευταίων χρόνων.

Πρωτοστάτησε με λόγια και έργα στις κινητοποιήσεις ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές– ενώ πλούσιο ήταν το φιλανθρωπικό του έργο σε όλες τις θέσεις που βρέθηκε από απλός παππάς μέχρι την τελευταία του διακονία στη μητρόπολη Σισσανίου και Σιατίστης. Τελευταίο του επίτευγμα υπήρξε η παραχώρηση κατοικίας και αγροτικής γης σε τρία πολύτεκνα ζευγάρια που εγκατέστησε στη Σιάτιστα, δείχνοντας έμπρακτα τον δρόμο του αγώνα για τη δημογραφική ανάκαμψη της χώρας.

Με τον μακαριστό μητροπολίτη Παύλο γνωριζόμαστε από πολύ παλαιά, και συνδεθήκαμε αρχικώς στους κοινωνικούς αγώνες της δεκαετίας του 1970, όταν ως ιερέας στο Μαντούδι Ευβοίας αποτελούσε την ψυχή των κινητοποιήσεων των μεταλλωρύχων του Μαντουδίου, καθώς και του αγώνα των κατοίκων για το κτήμα Μπέκερ στο γειτονικό Προκόπι της Ευβοίας.

Έκτοτε είχαμε μια ανάλογη ιδεολογική πορεία, ιδιαίτερα μετά το 1990, καθώς εκτός από τους κοινωνικούς αγώνες άρχισε να προσανατολίζεται όλο και περισσότερο στο συνολικό πρόβλημα της επιβίωσης της χώρας, που μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας άρχισε να προβάλει όλο και πιο επιτακτικά. Από τότε, ήδη, ο μακαριστός πλέον Παύλος τοποθετήθηκε, –πάντοτε ως ιεράρχης και κληρικός και όχι ως πολιτικός βέβαια– πάνω στα ζέοντα προβλήματα του ελληνισμού.

Με απλότητα

Παράλληλα ήταν ένας άνθρωπος με αποστολικό ήθος και απλότητα. Η ασκητική του μορφή και το τριμμένο του ράσο σε αντίθεση με τα μεταξωτά φελώνια πολλών κληρικών μαρτυρούσαν άσφαλτα γι’ αυτό. Θυμάμαι, με συγκίνηση, την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε στην μητροπολιτική κατοικία στη Σιάτιστα και συμφάγαμε μαζί στην κουζίνα της κατοικίας του όπου μοιράστηκε μαζί μας μερικά αυγά που μια γειτόνισσα του προσέφερε. Εξάλλου η αγάπη όλων των Σιατιστινών γι’ αυτόν ήταν πανθομολογούμενη. Όπως ήταν και όλων των κατοίκων της Εύβοιας από όπου και κατάγεται.

Ο μακαριστός Παύλος υπήρξε από την αρχή της έκδοσής τους σταθερός και ένθερμος αναγνώστης του Άρδην και της Ρήξης, ενώ οι τελευταίες δημόσιες συναντήσεις μας υπήρξαν: Η συμμετοχή του στην παρουσίαση των βιβλίων μου Η αποστασία των διανοουμένων & Μια υπονομευμένη Άνοιξη στις 9 Νοεμβρίου του 2014. Η εκτενής συζήτηση που είχαμε στον Ιανό στα πλαίσια των «Συναντήσεων Κορυφής» που πραγματοποιώ κάθε μήνα με θέμα: «Είναι δυνατός ο «εκσυγχρονισμός» της παράδοσης;» στις 16 Φεβρουαρίου 2015. Η παρουσία του σε ομιλία μου για το δημογραφικό τον Μάϊο του 2015 στην Κοζάνη σε ημερίδα των Συλλόγων Πολυτέκνων Δυτικής Μακεδονίας.

Εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών

Ήταν από τους ιεράρχες που αντιτάχθηκαν σθεναρά και από τους πρώτους στη μειοδοτική συμφωνία των Πρεσπών με κείμενα και ομιλίες, ενώ ήταν μεταξύ των 22 μητροπολιτών της Μακεδονίας που με επιστολή προειδοποιούσαν πριν λίγες μέρες ότι αν κυρωθεί η συμφωνία των Πρεσπών θα αποτελέσει «μόνιμη εστία καλλιέργειας αλυτρωτισμού και εχθρότητος».
Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Eπιτροπής Δημοψηφίσματος για την συμφωνία των Πρεσπών και μάλιστα το τελευταίο κείμενό του, που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2019 στην romfea.gr, και το οποίο αποτελεί κατά κάποιο τρόπο και την πνευματική του παρακαταθήκη, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι:

«Ἐμεῖς σᾶς προτείνουμε νά μοιραστεῖτε τήν εὐθύνη τῆς ἀπόφασης μέ τόν Λαό. Σᾶς προτείνουμε Δημοψήφισμα, ἐδῶκαί τώρα. Δέν εἶναι οἱ κάτοικοι τῆς γειτονικῆς Χώρας ὡριμότεροι τῶν Ἑλλήνων. Ἀλλοιῶς ἐκφράζετε περιφρόνηση ἀπέναντι στό λαό. Μακάρι νά σᾶς φωτίσει ὁ Θεός αὐτή τήν ἔσχατη ὥρα».

Ο Σισσανίου και Σιατίστης Παύλος, αφήνει ένα τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κενό ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες. Η αγάπη όλων των φίλων του αλλά και όλων των Ελληνίδων και των Ελλήνων θα τον συντροφεύει στη συνάντησή του με τον Θεό στον οποίο τόσο πίστεψε και με τέτοια ανιδιοτέλεια αφιερώθηκε. Θα θυμάμαι πάντοτε την έκκλησή του να συγκροτήσουμε μια νέα «Φιλική Εταιρεία» για τη σωτηρία του Ελληνισμού και όσο περνάει από το χέρι μου θα παλέψω να γίνει πράξη αυτή η ευχή του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τον μακαριστό και πολυφίλητο Παύλο.