Έφυγε ο Αλέξανδρος και μείναμε με τα τέρατα

Πανελλήνια συγκίνηση προκάλεσε ο χαμός του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, του χαμογελαστού γίγαντα του ταε κβον ντο, που “έφυγε” στα 43 μόλις του χρόνια από μία σπάνια μορφή της “καταραμένης αρρώστιας”. Το σπαρακτικό του “αντίο” στα social media, όπου γνωστοποίησε πως σε μερικές ώρες φεύγει από την ζωή, αλλά και η απόφαση του να δωρίσει τα ολυμπιακά του μετάλλια σε κοινωνικές δομές, αποτέλεσε μνημείο ανθρωπιάς, ήθους και αξιοπρέπειας. Μνημείο ανθρωπιάς, σε μία εποχή τεράτων…

Μία εποχή πλέον αποκρουστική, νοσηρή και άρρωστη. Αρκεί να κοιτάξει κάποιος την ειδησιογραφία, μόλις τα τελευταία 24ωρα: Δύο αστυνομικοί κατηγορούνται για βιασμό 19χρονης κοπέλας (μάλιστα φέρεται να κατέγραψαν σε βίντεο την φρικτή τους πράξη). Δύο νεαροί από το Κερατσίνι συνελήφθησαν, αφού απήγαγαν και βίασαν μία 17χρονη κοπέλα από την Λειβαδιά, την οποία εγκατέλειψαν κακοποιημένη σε ένα χωράφι.

Την ίδια στιγμή, διάχυτη είναι η ειδησιογραφία από περιστατικά κακοποίησης ανήλικων παιδιών (ακόμα και από τους γονείς τους) ενώ μόνο φρίκη προκαλεί η άγρια κακοποίηση της 14χρονης Μαρκέλλας που απήχθη από συμμορία ανδρών. Αυτοί την βίαζαν με απειλή όπλου επί μέρες, μέχρι που το παιδί κατάφερε να τους ξεφύγει. Μόλις μερικά χρόνια πριν, μία άλλη συνονόματη της είχε απαχθεί και κακοποιηθεί από την προφυλακισμένη σήμερα Ειρήνη Μούρθου, η οποία αποδείχτηκε αργότερα ότι είχε βιάσει την ίδια της την μητέρα!

Και φυσικά η κοινωνία παρακολουθεί με φρίκη και αποτροπιασμό την αποκρουστική υπόθεση βιασμού και μαστροπείας της 12χρονης στον Κολωνό, όπου διαβάζει για εντάλματα σύλληψης, για κύκλωμα παιδεραστίας, ακούει αντιπαραθέσεις τους ποιος ψήφισε και ποιος όχι τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα… Ακούει όμως και πολλές υπόνοιες περί “κουκουλώματος” της φρικτής αυτής υπόθεσης, στις οποίες δίνουν “τροφή” οι ισχυρές διασυνδέσεις που διατηρούσε ο βασικός κατηγορούμενος Ηλίας Μίχος, με το κυβερνών κόμμα.

“Ανακωχή” στην νοσηρότητα…

Και όμως, ο θάνατος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη έφερε “ανακωχή” σε μία πολιτική αντιπαράθεση έτοιμη να βυθιστεί στον βούρκο και στην λάσπη. Ακόμα και τα πιο σκληρά, (τόσο “γαλάζια” όσο και αντιπολιτευόμενα) κομματικά troll άφησαν στην άκρη την πολωτική αντιπαράθεση, στο άκουσμα την τραγικής είδησης. Κάτι διόλου δεδομένο στον κόσμο των social media, όπου συχνά δεν υπάρχει ο στοιχειώδης σεβασμός ούτε στον θάνατο. Τα #ξεφτίλες, #αλήτες, #πολιτικάπτώματα, εξαφανίστηκαν, για αρκετές ώρες…

Το είδαμε χτες και στην Βουλή στην αντιπαράθεση Μητσοτάκη-Τσίπρα, οι ομιλίες των οποίων ξεκίνησαν με τα συλλυπητήρια για τον χαμό του αθλητή, αλλά και πολιτικού, καθώς τα τελευταία χρόνια ήταν αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Η αντιπαράθεση των δύο αρχηγών ήταν, όπως αναμένονταν σκληρή, αλλά (ευτυχώς) περιορίστηκε στην ακρίβεια και την οικονομία και δεν ξέφυγε σε μία ντροπιαστική συζήτηση. Κάτι που πρέπει να πιστωθεί και στους δύο πολιτικούς αρχηγούς και που, επίσης, δεν ήταν καθόλου δεδομένο.

Πόσο μάλλον, όταν με αφορμή την υπόθεση του Κολωνού, η πολιτική αντιπαράθεση κινδυνεύει να εκτροχιαστεί σε κάτι πολύ χειρότερο από “τοξικότητα”, όπως περιέγραφε παλαιότερα ο πρωθυπουργός (αφήνοντας μάλιστα ανοιχτό το ενδεχόμενο και για πρόωρες εκλογές, για να το κλείσει αμέσως μετά). Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι ύβρεις που εκτόξευσε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Άδωνις Γεωργιάδης κατά του Χρήστου Σπίρτζη, όταν ο τελευταίος αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο συγκάλυψης της υπόθεσης του Κολωνού. Τα χειρότερα αποφεύχθηκαν, χάρη στην ψυχραιμία που επέδειξε ο κ. Σπίρτζης:

Όσο και αν αυτή η συζήτηση περί “συγκάλυψης” αδικεί την αστυνομική έρευνα και την Δικαιοσύνη, δεν μπορούμε να υποκριθούμε πως αυτή δεν υιοθετείται από ένα διόλου αμελητέο μέρος της κοινωνίας. Σίγουρα εντάσσεται σε ένα γενικότερο κλίμα αμφισβήτησης και απαξίωσης των θεσμών (το είδαμε και με την αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη) ένα κλίμα που αναμφισβήτητα εντείνουν και οι ατυχείς δικαστικοί χειρισμοί υποθέσεων, όπως του σκανδάλου της Siemens, αλλά και οι χειρισμοί της υπόθεσης των υποκλοπών από το Μαξίμου.

Μία τοξική συζήτηση

Ούτε όμως μπορούμε να υποτιμήσουμε μία δυσώδης παραφιλολογία περί “προστασίας κυκλωμάτων παιδεραστίας από τη ΝΔ”. Αυτή η παραφιλολογία μετά την υπόθεση Μίχου, δεν περιορίζεται αποκλειστικά στα social media και σε δημοσιεύματα του Τύπου: Προηγουμένως, την διαγραφή του βουλευτή Χαράλαμπου Μαμουλάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε η ΝΔ, ο οποίος ανάρτησε το viral  #ΝΔπαιδεραστες στο Twitter, το οποίο αργότερα κατέβασε, αποδίδοντας την ανάρτηση σε συνεργάτη του.

Λίγο μετά, σοβαρό επεισόδιο έγινε στην Ολομέλεια της Βουλής, όταν η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Άννα Βαγενά, απευθύνθηκε στον “Γαλάζιο” συνάδελφο της Μάξιμο Χαρακόπουλο, λέγοντας του πως «ανήκει σε κόμμα παιδεραστών», με την ίδια να υποχρεώνεται να ζητήσει συγγνώμη, έπειτα από την “πυροσβεστική” παρέμβαση της Όλγας Γεροβασίλη. Έχοντας προηγηθεί το “άδειασμα” Μαμουλάκη από την Κουμουνδούρου, φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να θέσει κάποια όρια στην αντιπαράθεση με τη ΝΔ, μαζεύοντας τους βουλευτές που αναπαραγάγουν δυσώδη σχόλια του διαδικτύου.

Ταυτόχρονα, μερίδα του αντιπολιτευόμενου Τύπου αλλά και των social media, καλλιεργεί την θεωρία ότι η υπερβολική μιντιακή ενασχόληση με τον ρόλο της μητέρας της 12χρονης (χωρίς βεβαίως να αρνούνται την διερεύνηση της ποινικής εμπλοκής της) εντάσσεται σε μία προσπάθεια “ξεπλύματος” του Ηλία Μίχου, ένας ισχυρισμός που έχει ακουστεί και από Έλληνες βουλευτές.

Αναμφισβήτητα, το να αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα της πολιτικής ατζέντας η υπόθεση ενός παιδεραστή και μαστροπού δεν μας τιμά ως χώρα και ως πολιτικό σύστημα. Ίσως για αυτό και η είδηση του τραγικού χαμού του Αλέξανδρου Νικολαΐδη μας γέμισε όλους θλίψη, γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι άνθρωποι-πρότυπα για τα παιδιά μας “φεύγουν” και, δυστυχώς, μείναμε με τα τέρατα…