Ένα μωρό-πρόσφυγας μόνο του στην Κύπρο

Ένα μικρό αγόρι, μωρό δύο-τριών χρόνων, το οποίο πιστεύεται ότι είναι κουρδικής καταγωγής, βρίσκεται στην Κύπρο, χωρίς τους γονείς και την οικογένειά του. Πώς βρέθηκε εδώ; Ποιος το χώρισε από τους γονείς του και πού βρίσκονται αυτοί; Τα ερωτήματα αυτά δεν μπορεί να τα απαντήσει το παιδάκι. Η δημοσιοποίηση της φωτογραφίας του από τον κλάδο της Ιρακινής Ομοσπονδίας Μεταναστών του Κουρδιστάν –την οποία δημοσίευσε πρώτα η ιστοσελίδα Rudaw– έφερε στο φως της δημοσιότητας το θέμα.

Έριξε ταυτόχρονα φως σε μια συνεχιζόμενη τραγωδία που προκαλούν οι πόλεμοι. Θάνατος και ξεριζωμός. Μεταφορά στοιβαγμένων σε ακατάλληλα πλοιάρια προσφύγων, που αφήνουν τα πάντα για να γλυτώσουν τις ζωές τους. Νέος προορισμός το άγνωστο με μόνη προσδοκία να σωθούν και να ξεκινήσουν μια καινούργια ζωή. Ελπίδα ή ψευδαίσθηση, δεν έχει και τόση σημασία. Επιλογές δεν υπάρχουν.

Η είδηση που μεταδόθηκε υπενθυμίζει το μέγεθος της τραγωδίας. «Έχει βρεθεί ένα παιδί κουρδικής καταγωγής ηλικίας μεταξύ δύο και τριών ετών που είχε χωριστεί από την οικογένειά του και τώρα έχει τεθεί σε κέντρο παιδικής μέριμνας» δήλωσε ο Άρι Τζάλαλ, επικεφαλής του κλάδου της Ιρακινής Ομοσπονδίας Μεταναστών του Κουρδιστάν.

Τίποτε δεν είναι ξεκάθαρο καθώς ένα παιδάκι στην ηλικία του δεν μπορεί να εξηγήσει. Μόνο εικόνες θα περνούν από μπροστά του. Δεν πρόλαβε να μάθει να μιλά τόσο καλά και να εξηγεί. Τη φυσιολογική του πορεία ως παιδί τη διέκοψε ο πόλεμος. Ανεβαίνοντας προφανώς στον Γολγοθά για να σωθούν οι δικοί του δεν είχαν την πολυτέλεια να του μάθουν όσα τα παιδιά της ηλικίας του, σε φυσιολογικές συνθήκες, γνωρίζουν.

Μπορεί κανείς να διανοηθεί, να μπει στο μυαλό του και να διαπιστώσει τι βιώνει, τι θύμησες έχει; Ποιους εφιάλτες ζει στον ύπνο του και πόσο τρομάζει με τον παραμικρό θόρυβο; Αυτά τα βιώνουν οι μεγαλύτεροι, που έζησαν πολέμους, δεν θα τα αισθανθεί ένα παιδί, που δεν μπορεί να επεξεργασθεί στο μυαλουδάκι του τι είναι αυτό που προκαλεί αυτή την κόλαση;

Ξυπνητήρι της συνείδησης

Η είδηση, όπως δημοσιεύθηκε, δεν είναι ποσώς διαφωτιστική για προφανείς λόγους: Δεν είναι σαφές πώς το αγόρι χωρίστηκε από την οικογένειά του ή γιατί βρέθηκε στην Κύπρο. Αξιωματούχοι από την Κύπρο ενημέρωσαν το γραφείο του Τζάλαλ ότι το παιδί βρέθηκε κοντά σε αεροδρόμιο… Οι αξιωματούχοι, όπως σημειώνεται, υποψιάζονται ότι το παιδάκι μπορεί να έχει εγκαταλειφθεί σκόπιμα.

«Γιατί, εάν είχε πραγματικά μια οικογένεια, οι αρμόδιες Αρχές θα μας ειδοποιούσαν να το φροντίσουμε» δήλωσε ο Τζάλαλ. Τίποτε δεν μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά. Μπορεί οι γονείς –κι αυτό συνηθίζεται– να έστειλαν με άλλους το παιδί για να σωθεί μέχρι να μπορέσουν και οι ίδιοι να ταξιδεύσουν.

Όλα αυτά είναι καθημερινά γι’ αυτούς τους ανθρώπους του γειτονικού σε εμάς πολέμου, αλλά λίγα βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Την ώρα κατά την οποία στην περιοχή ψήνεται ένας νέος κύκλος στρατιωτικών επιχειρήσεων. Πίσω από τις κλειστές αίθουσες διαμορφώνεται ανακατανομή ισχύος. Οι πόλεμοι εκεί συμφωνούνται, χωρίς να υπολογίζονται παράπλευρες απώλειες όπως είναι το Κουρδάκι που βρίσκεται στην Κύπρο.

Γιατί να το σκεφτούν άλλωστε; Προωθούν μεγάλες πολιτικές γεωπολιτικού –λένε– ελέγχου όπως και την πώληση όπλων. Στη βάση αυτή κτίζονται και χαλούν συνεργασίες. Η ψυχή του μικρού αγοριού δεν έχει τιμή, είναι πολύτιμη. Όχι, όμως, για αυτούς που αποφασίζουν. Αυτοί είναι για την υψηλή πολιτική, όχι για τους ανθρώπους.

Στην Ευρώπη, που ενίοτε ανησυχούν για την τύχη της χελώνας καρέτα-καρέτα (και καλά κάνουν), δεν μπορούν να σταματήσουν τα τείχη που ορθώνονται για να ανακόψουν ανθρώπους, που δραπετεύουν από το θέατρο του παραλόγου. Οι μετανάστες, κατά αυτούς, βλάπτουν τις κοινωνίες τους, που είναι –ειρήσθω εν παρόδω– βυθισμένες στη διαπλοκή και τη διαφθορά.

Η φωτογραφία του μικρού είναι το ξυπνητήρι της συνείδησης. Να γυρίσουμε δίπλα μας, να δούμε τα παιδιά μας, να σκεφτούμε για μια στιγμή ότι μπορούσε να ήταν δικό μας μωρό και να βοηθήσουμε. Εμείς, περισσότερο από όλους τους άλλους, που βιώσαμε πόλεμο, θανάτους, προσφυγιά.