Ένα παιδί “παρκαρισμένο” στο γκαράζ ενός πλοίου – Κάτι μας λέει αυτό για την Ελλάδα

Δεν είναι μια νέα εικόνα δυστυχώς. Ο υπογράφων ταξιδεύει συχνά στην Ελλάδα με αντίστοιχα πλοία και έχει εικόνα της τριτοκοσμικής έλλειψης προσβασιμότητας σε ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες. Έχοντας ως μέτρο σύγκρισης την κεντρική Ευρώπη, δεν νοείται στην κεντρική Ευρώπη οιοδήποτε δημόσιο μέσο μαζικής μεταφοράς το οποίο να μην έχει δυνατότητα για ανεμπόδιστη πρόσβαση ανθρώπων με κινητικές δυσκολίες. Δεν νοείται να λάβει άδεια λειτουργίας χωρίς να πληροί αυτές τις προδιαγραφές. Είναι αδιανόητο στο 2025! Σε μια χώρα κατ´ εξοχήν νησιώτικη όπως η Ελλάδα αυτό αποτελεί “κανονικότητα”.

Ο πάντα λαλίστατος και «αλάνθαστος» υπουργός Ναυτιλίας εμφανίστηκε σήμερα στο ΣΚΑΪ σε μια συνέντευξη διάρκειας 6 λεπτών και 23 δευτερολέπτων με σκοπό να ενημερώσει την κοινή γνώμη.

Για μια ακόμη φορά ο υπουργός ξεπέρασε τον εαυτό του με τα όσα είπε. Προανήγγειλε πρόστιμο όχι για την έλλειψη(!) της προσβασιμότητας των πλοίων σε ΑΜΕΑ εν έτει 2025, αλλά για την παράνομη παραμονή του νέου παιδιού με την μητέρα του στο γκαράζ. Εν συνεχεία άρχισε να λέει για ρεκόρ ελέγχων στα πλοία. Για άλλα θέματα φυσικά. Για το ότι ναι μεν υπάρχουν πλοία δίχως προσβασιμότητα σε ΑΜΕΑ, αλλά υπάρχουν κίνητρα οικονομικά για να αγοραστούν σύγχρονα πλοία.

Επαίνεσε την νησιωτικότητα της χώρας και είπε ότι οι πολίτες των νησιών δεν είναι δεύτερης κατηγορίας. Εννοούσε τους “υγιείς” μάλλον. Αυτοί με κινητικά προβλήματα εξαιρούνται, ιδίως αν θέλουν να ταξιδέψουν με τα πολλά ακόμα απαρχαιωμένα αδειοδοτημένα πλοία των νησιωτικών γραμμών. Μετά είπε ότι θα συνταχθεί σχετικό Προεδρικό Διάταγμα για να προβλεφθεί κάτι τέτοιο. Διανύουμε το 2025!

“Έπαινοι” και “επιτυχίες”

Από τα 6 λεπτά και 23 δευτερόλεπτα το τελευταίο 1 λεπτό και 45 δευτερόλεπτα μιλούσε για την “τεράστια” επιτυχία της κυβέρνησης της μη αύξησης τιμών στα πλοία. Για την σημερινή δηλαδή εικόνα ντροπής ο υπουργός μας βρήκε την διάθεση και είχε την ανάγκη αυτοεπαίνου του ιδίου και της κυβέρνησης. Θεώρησε ότι είναι η κατάλληλη συγκυρία να αυτοχειροκροτηθει. Σήμερα που ένα παλικάρι ταξίδεψε στο γκαράζ! Δεν μας είπε γιατί χορηγούνται άδειες λειτουργίας σε πλοία δίχως προσβασιμότητα.

Το κάνει συχνά τον να “χειροκροτάει” τον εαυτό του. Αυτό που δεν κάνει ποτέ, είναι να αναγνωρίσει παραλείψεις . Έχει μια ροπή στην «τελειότητα». Το 1/3 της συνέντευξης μιλούσε για την “επιτυχία” του. Αν μάλιστα τον παρακολουθήσετε στα κοινωνικά μέσα, σχεδόν καθημερινά ανεβάζει “επαγγελματικά” βίντεο παρουσίασης του “έργου του”. Είναι ένα προφίλ “επιτυχιών” πάρα πολύ προσεγμένο επικοινωνιακά αλλά αν κάποιος αναζητήσει την ουσία σε βάθος, θα απογοητευτεί.

Η λέξη ενσυναίσθηση χρησιμοποιείται από την παρούσα κυβέρνηση συχνά. Η δε παρούσα κυβέρνηση διαχειρίζεται την εξουσία εδώ και 6 έτη. Κατά την άποψη του υπογράφοντα το μεγαλύτερο πρόβλημα της σημερινής κυβέρνησης είναι ότι πολύ συχνά κάνει επικοινωνία για την επικοινωνία. Βιντεάκια , τικ τοκ, ινσταγκραμ, τα πάντα όλα.

Η ουσία της εικόνας με το παιδί

Ας πάρουμε το σημερινό παράδειγμα. Ποια είναι η ουσία της σημερινής θλιβερής εικόνας; Όχι καινούργιας, αλλά επαναλαμβανόμενης; Η απάντηση είναι απλή. Η ουσία είναι ότι στο έτος 2025, σε μια χώρα νησιωτική, με βασικό τομέα εσόδων τον τουρισμό υπάρχουν ακόμα ένας τεράστιος αριθμός αδειοδοτημένων πλοίων που μεταφέρουν επιβάτες, στα οποία άνθρωποι με κινητικά προβλήματα δεν μπορούν να ταξιδέψουν. Επαναλαμβάνουμε, δεν μπορούν να ταξιδέψουν επειδή έχουν κινητικά προβλήματα!

Σε μια σοβαρή κοινωνία, ευρωπαϊκή, μια κοινωνία αλληλεγγύης, σε μια χώρα που η κυβέρνηση θα έθετε τις σωστές προτεραιότητες. το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να γίνει πχ στο Υπουργείο Ναυτιλίας θα ήταν να γίνει το παν ώστε να μην υπάρχει ούτε ένα πλοίο στο οποίο δεν θα έχει προσβασιμότητα ένας συνάνθρωπος μας με κινητικές δυσκολίες.

Έως τότε δεν χρειάζονται TikTok, Instagram και βιντεάκια. Είναι θέμα ενσυναίσθησης που θα έλεγε και ο κύριος Σκέρτσος. Μια κοινωνία και μια κυβέρνηση κατά την άποψη του υπογράφοντα αξιολογείται για την εξέλιξη και ποιότητα της, πάνω από όλα από το πώς φέρεται στους ανθρώπους με αναπηρία. Έχοντας προσωπική άποψη για την πραγματικότητα στην Ελλάδα, δυστυχώς αυτή είναι τριτοκοσμική. Αυτό όμως που εξοργίζει ακόμα περισσότερο ότι το υπάρχουν ακόμα πολιτικοί οι οποίοι έχουν μηδενική ενσυναίσθηση. Οι οποίοι σε μια ημέρα με την εικόνα αυτή της ντροπής, αντί να απολογηθούν στο νέο αυτό παιδί για τα όσα έχει παραλείψει να κάνει η Πολιτεία, επιμένουν να προσπαθούν να αυτοπροβληθούν μιλώντας για άσχετα θέματα.

Σήμερα ένα είναι το θέμα. Ένα νέο παιδί ταξίδεψε ως «αποσκευή» στο γκαράζ. Θα μπορούσε να είναι το παιδί μας, ο πατέρας μας , η μητέρα μας. Ο υπουργός Ναυτιλίας έπρεπε ως πολίτης με ενσυναίσθηση, απλά να πει τα εξής λόγια: «Ως εκπρόσωπος της πολιτικής ηγεσίας απολογούμαι για το ότι τόσα χρόνια δεν κατάφεραμε να εξαλείψουμε αυτά τα φαινόμενα ντροπής. Θα κάνω το παν ώστε να μην υπάρχει ούτε ένα πλοίο δίχως πλήρη προσβασιμότητα για συνανθρώπους μας με αναπηρία».

Δυστυχώς για μια ακόμη φορά με τα όσα είπε στην σημερινή συνέντευξη του, απέδειξε την αξία της σιωπής και δικαίωσε τους αρχαίους ημών πρόγονους που εδώ και χιλιάδες χρόνια μας είχανε συμβουλεύσει.

«Τὸ σιγᾶν κρεῖττόν ἐστι τοῦ λαλεῖν». Ελλάδα 2.0, όβερ και τέλος.