Εννέα βαθιές πληγές στoυς ώμους των παιδιών που δεν αγαπήθηκαν αρκετά…

Οι μητέρες υποτίθεται ότι είναι μια ζεστή, στοργική και περιποιητική παρουσία στη ζωή μας, που εργάζονται για να μας βοηθήσουν να αναπτυχθούμε και να εξελιχθούμε. Δυστυχώς, δεν είναι όλες οι μητέρες ζεστές, στοργικές και περιποιητικές, και μερικές, αντίθετα, είναι πολύ τοξικές. Ποιες πληγές αφήνουν σε κόρες και γιούς και στην ενήλικη ζωής του οι μητέρες που δεν αγαπούν ή δεν δείχνουν την αγάπη τους;

1. Χαμηλή αυτοεκτίμηση

Οι γονείς μας δημιούργησαν το σκηνικό για το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας. Με τη γέννησή μας, είμαστε πολύ ευάλωτοι, αναζητώντας αγάπη και ασφάλεια από τις μητέρες μας.

Όταν αυτές οι ανάγκες δεν ικανοποιούνται, νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με εμάς, γιατί διαφορετικά, γιατί να μην μας αγαπούν; Το λυπηρό γεγονός είναι ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο παιδί, αλλά αντίθετα, το πρόβλημα έγκειται στη μητέρα που δεν αγαπά.

2. Δυσκολία με τα όρια

Όταν οι γονείς μας, και συγκεκριμένα οι μητέρες μας, δεν μας θέτουν σαφή όρια στη σχέση μας μαζί τους, δεν μαθαίνουμε ποτέ πώς να βάζουμε όρια με τους άλλους. Αντίθετα, μαθαίνουμε ότι ο χώρος μας και τα συναισθήματά μας δεν έχουν σημασία όταν πρόκειται για αυτά που αγαπάμε.

3. Θέματα εμπιστοσύνης

Όταν μια μητέρα είναι ψυχρή, σκληρή και απόμακρη, μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να την εμπιστευτείς, ή εν προκειμένω, οποιονδήποτε άλλον στη συνέχεια. Μαθαίνουμε πολύ νωρίς ότι αν η μητέρα μας, μας συμπεριφέρεται ψυχρά, είναι πιθανό να το κάνουν και όλοι οι άλλοι.

4. Θέματα προσκόλλησης

Σύμφωνα με τη Θεωρία της Προσκόλλησης, όταν έχουμε μια στενή και στοργική σχέση με τις μητέρες μας από νωρίς, αναπτύσσουμε την ικανότητα να συνδεόμαστε εύκολα με τους άλλους με υγιή τρόπο.

Δυστυχώς, όταν η σύνδεσή μας με τη μητέρα μας είναι ανθυγιεινή, αναπτύσσουμε ανασφαλείς και αγχώδεις δεσμούς όχι μόνο με τους γονείς μας αλλά με τον κόσμο γενικότερα.

Με τη σειρά τους, πολλές κόρες ή γυιοί από μητέρες που δεν τα αγάπησαν, φοβούνται ότι θα χάσουν τους ανθρώπους που αγαπούν και είτε αγωνιούν για την αγάπη, είτε ακόμη και την αποφεύγουν (που σημαίνει ότι αποφεύγουμε εντελώς τις συνδέσεις.)

5. Υπερεπαγρύπνηση

Η υπερεπαγρύπνηση είναι ένας μηχανισμός αντιμετώπισης που αναπτύσσουμε όταν τραυματιζόμαστε νωρίς. Με απλά λόγια, το να είσαι σε υπερεπαγρύπνηση σημαίνει ότι έχεις υπερ-συναίσθηση του τι συμβαίνει γύρω σου, σχεδόν σε σημείο παράνοιας. Αυτό μπορεί να είναι εξαιρετικά εξουθενωτικό.

6. Διαστρεβλωμένη αίσθηση του εαυτού

Μια άλλη πτυχή της Θεωρίας Προσκόλλησης είναι ότι αν δεν μπορούμε να μοιραστούμε τον εαυτό μας ή να εξηγήσουμε τον εαυτό μας στη μητέρα μας, δεν μαθαίνουμε να καταλαβαίνουμε ούτε τον εαυτό μας. Δυστυχώς, αυτό μπορεί να κάνει το παιδί να είναι συνεχώς αβέβαιο για το ποιος είναι, αλλάζοντας συχνά ταυτότητες στην ενήλικη ζωή του.

7. Προβλήματα κατάχρησης ουσιών

Πολλές μελέτες έχουν βρει σημαντικές συναρτήσεις μεταξύ της κατάχρησης ουσιών και της συναισθηματικής παραμέλησης. Ξεκινώντας από πολύ νωρίς, όταν δεν λαμβάνουμε αγάπη, στοργή και αληθινή σύνδεση με ένα άλλο άτομο, το αναζητούμε αλλού. Ένας από τους τρόπους με τους οποίους το κάνουμε αυτό είναι μέσω των ουσιών.

8. Η ιστορία που επαναλαμβάνεται

Δυστυχώς, όταν οι πληγές από μία ψυχρή μητέρα μένουν αγιάτρευτες, οι ενήλικες γυναίκες και άντρες μπορεί ακούσια να δημιουργούν την ίδια δυναμική σχέση ξανά και ξανά.

Μερικοί πιστεύουν ότι αυτή είναι μια υποσυνείδητη προσπάθεια να βρει το άτομο το κλείσιμο της πληγής και τη θεραπεία, ωστόσο, μπορεί να αποδειχθεί ότι κάνει τη ζωή του ακόμα πιο οδυνηρή.

9. Άγχος

Οι αγχώδεις διαταραχές και το τραύμα από την παραμέληση πάνε μαζί. Πολλές μελέτες το έχουν δείξει σε μεγάλη κλίμακα. Ειδικά σε καταστάσεις συναισθηματικής παραμέλησης, οι άνθρωποι τείνουν να έχουν υψηλότερα επίπεδα άγχους από τον υπόλοιπο κόσμο και τη ζωή γενικότερα.

---

 

Σε συνεργασία με το womanidol