Ερωτήματα για τον Προσωπικό Αριθμό

Ένα θεατρικό έργο γραμμένο το 1956 όπου περιγράφεται ένας δυστοπικός κόσμος στον οποίο κάθε άτομο κατά τη γέννησή του, αντί για όνομα, αποκτά ένα συγκεκριμένο νούμερο που αντιπροσωπεύει τον ακριβή αριθμό των χρόνων ζωής του. Ο αριθμός είναι μυστικός, γνωστός μόνο στον ίδιο και το κράτος, φυλασσόμενος σε ένα μενταγιόν το οποίο παραμένει κλειστό μέχρι τον θάνατό του. Το πρόσχημα για τούτο είναι ότι γνωρίζοντας πόσο θα ζήσει θα ρυθμίζει ανάλογα τη ζωή του χωρίς τον φόβο του αγνώστου αλλά και οργανώνοντάς τη καλύτερα.

Ο Καχύποπτος (Αρνητής ή Συνομωσιολόγος κατά τη μοντέρνα ταμπελοποιία) με το νούμερο 50, αμφισβητεί τη νομιμότητα του συστήματος υποψιαζόμενος ότι τα μενταγιόν μπορεί να είναι κενά και πως το κράτος χρησιμοποιεί αυτό το σύστημα για να διατηρήσει τον έλεγχο του πληθυσμού. Αυτή του η «αμφισβήτηση τον οδηγεί στην αποκάλυψη ανησυχητικών αληθειών για τη φύση του συστήματος και την ανθρώπινη κατάσταση».

Ο Κανέττι προκαλεί τη σκέψη εμβαθύνοντας σε θέματα θνητότητας, ασφάλειας, υπαρξιακού άγχους, απώλειας της ατομικότητας και κοινωνικού ελέγχου, συμπληρώνοντας ίσως ή και διευρύνοντας τα μηνύματα του έργου του Τζ. Όργουελ, «1984». Γιατί άραγε η γνώση του ακριβούς χρόνου θανάτου θα έκανε τον αριθμημένο σοφότερο στη διαχείριση του χρόνου του; Θα μετρίαζε τον φόβο ή και το άγχος του όσο συνειδητοποιούσε ότι πλησιάζει το τέλος χωρίς να έχει κλείσει εκκρεμότητες ή πραγματοποιήσει όνειρα; Γνωρίζοντας πως θα πεθάνει μήπως θα είχε κίνητρο να προβεί σε κάποια έκνομη πράξη;

Η εγχώρια πραγματικότητα

Σε ό,τι αφορά στα καθ’ ημάς οι ανήσυχοι είναι πολλοί περισσότεροι από τον έναν του Κανέττι (τον Ν^ο 50)· ίσως είναι και όσοι ψηφίζουν τον Κανένα για πρωθυπουργό ουδόλως εμπιστευόμενοι το κράτος που τους έφτιαξαν άλλοι σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα των οποίων η προστασία κορυφώνεται στην «Ελλάδα του Μητσοτάκη» ως πρωτοστατούσα στην υιοθέτηση ή και υπερκέραση εισαγόμενων ιδεών και πρακτικών καταναγκασμού των πολιτών με στόχο τη μετεξέλιξή τους σε υπάκουους υπηκόους!

Με το Π.Δ. 40 (ΦΕΚ 67-5/05/25) προχωρά-σε συνέχεια της πολιτικής διαχείρισης του COVID-19 και της αμερικανόφερτης WOKE ατζέντας- στην «υποχρεωτική και άπαξ χορήγηση ενός μοναδικού αριθμού αμετάβλητου εφ’ όρου ζωής για κάθε φυσικό πρόσωπο δικαιούμενου ΑΦΜ ή ΑΜΚΑ για την επαλήθευση της ταυτότητας των φυσικών προσώπων στις συναλλαγές τους με τους φορείς του δημόσιου τομέα». Και τούτο παρά τον κοινοτικό κανονισμό 2024/1183 (τροποποίηση εκείνου της Ε.Ε. με αριθ. 910/2014 για τη θέσπιση ευρωπαϊκού πλαισίου ψηφιακής ταυτότητας) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου στον οποίο δηλώνεται ότι «η χρήση των ευρωπαϊκών πορτοφολιών ψηφιακής ταυτότητας είναι εθελοντική» και πως «παραμένει δυνατή η πρόσβαση σε δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες μα άλλα υφιστάμενα μέσα ταυτοποίησης και επαλήθευσης ταυτότητας»(§15, σελ.21).

Ο σκεπτικισμός του Ν^ου 50 διαπερνά ένα σημαντικό αριθμό Ελλήνων, παρά τον κίνδυνο χαρακτηρισμού τους ως συνωμοσιολόγων ή αρνητών της προόδου και της δημιουργίας «ενός αποτελεσματικότερου κράτους» του οποίου η αποτελεσματικότητα εμφανίζεται αλα καρτ ή «κατόπιν εορτής». Με το δυσάρεστο ή ζημιογόνο για τη χώρα και την κοινωνία γεγονός να προηγείται και την ανταπόκριση των μηχανισμών του να έπεται πρωτίστως για να καλύψει ευθύνες και κατόπιν να διορθώσει-αν διορθώνεται- ό,τι το προκάλεσε, πόση καλή πίστη μπορεί να διαθέτει κανείς;

Αλλά και για την ασφάλεια της ιδιωτικότητάς τους πόσο φρόνιμο είναι να παραβλέψουν την παράνομη παρακολούθηση μέσω του Predator ή τη χρήση των εκλογικών καταλόγων από υποψήφια βουλευτή της Ν.Δ. (αλήθεια το πρόστιμο των 40.000€ πληρώθηκε;); Πως να καλυφθεί το χάσμα με την προγραμματική σύμβαση «μεταξύ του Άδωνη Γεωργιάδη και δύο άγνωστων ιδιωτικών εταιρειών» παραχώρησης «ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων των επόμενων γενεών για την ανάλυση του γονιδιώματος των νεογνών», ή των ποικίλων μπαζωμάτων προστασίας εκείνων που με πρόσχημα το ενδιαφέρον τους για τα κοινά λειτουργούν άκρως ιδιοτελώς;

Στην προκειμένη περίπτωση, η εκ των πραγμάτων δυνατότητα του δημιουργού της εφαρμογής (made in USA😉 του λογισμικού για τον Προσωπικό Αριθμό (ΠΑ) να γνωρίζει και τα διαχειρίζεται δεν πρέπει να ανησυχεί τους αριθμημένους; Όπως και η διαρκώς εξελισσόμενη τεχνική δυνατότητα τρίτων να χακάρουν τα προσωπικά τους δεδομένα επί σκοπό εμπορίας τους (μάρκετινγκ, ασφάλιση κλπ.), ή και λόγω του χόμπι των χάκερ να πειραματίζονται με τα συστήματα ασφαλείας των κυβερνοασφαλιτών; Κάποιοι νομίζουν ότι δεν προκαλούν το ενδιαφέρον τους λόγω του μεγέθους της χώρας, αν και είναι δυνατό να γίνουμε το «ευμέγεθες δείγμα» εφαρμογής των αλγορίθμων τους σε μικρή κλίμακα για να περάσουν στη μεγάλη!

Προσωπικός Αριθμός: Ερωτήματα και Φόβοι

• Με ποιο δικαίωμα θα εκδοθεί αυτόματα ο Προσωπικός Αριθμός εκείνων οι οποίοι, σε χρόνο ανύποπτο ως προς την εξέλιξη αυτή, δήλωσαν τα πλήρη στοιχεία τους στο Φορολογικό Μητρώο της ΑΑΔΕ; Η έκδοση συνεπάγεται και αποδοχή χωρίς τη συγκατάθεση του Αριθμημένου;

• Τι γίνεται όταν κλαπεί ο μοναδικός Προσωπικός Αριθμός από απατεώνες; Η υποσχόμενη προστασία και ασφάλεια των δεδομένων (Π.Δ. 40, ΦΕΚ 67-5/05/25, άρθρο 7, §2) υπόκειται σε έντονη αμφισβήτηση από τα συχνά-πυκνά συμβάντα παραβίασής τους από χάκερς αλλά και μυστικές υπηρεσίες.

• Πως προστατεύεται ο πολίτης ο οποίος με το υπό κατάργηση σύστημα ταυτοποίησης έχει τη δυνατότητα να αμυνθεί με τρεις διαφορετικούς κωδικούς: ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ΑΔΤ προκειμένου να αποδείξει ότι έχει πλαστογραφηθεί ή έχει κλαπεί η ταυτότητά του; Δεν είναι ασφαλέστερη η επαλήθευση ταυτότητας με περισσότερα τους ενός παραγόντων;

• Όταν παγιδευτεί ο ΠΑ λόγω σύνδεσης με κάποια αντιπαθητική προς το σύστημα εξουσίας στάση (πχ. COVID-19) ή συμπεριφορά (πχ. αντικυβερνητική διαδήλωση κ.α.), πως θα μπορεί να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα των κατηγοριών που-είναι βέβαιο- θα του προσάψουν οι Κλειδοκράτορες;

• Ο Αριθμημένος θα μπορεί να παρακολουθεί την πρόσβαση στον ψηφιακό του φάκελο από οποιονδήποτε φορέα (νόμιμο ή παράνομο), τι έψαξε πότε και γιατί ώστε να μπορεί να αντιδράσει (και πως;) σε κάθε περίπτωση καταστρατήγησης των δικαιωμάτων του όπως ορίζεται από τον παραπάνω κανονισμό (§13, 15,σελ.3); Από το Π.Δ. 40 (ΦΕΚ 67-5/05/25) δεν προκύπτει κάτι τέτοιο παρότι προβλέπεται η τήρηση αρχείων επισκεπτών/χρηστών του ΠΑ (άρθρο 7, §2στ).

• Πως να αρθεί ο συνειρμός ότι ο Προσωπικός Αριθμός θα λειτουργεί ως συμπλήρωμα των καμερών παρακολούθησης της καθημερινότητάς μας, πάγιας τακτικής των αυταρχικών καθεστώτων;

Η μεγάλη δυσπιστία και το συνεχώς διογκούμενο έλλειμμα εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνίας και κράτους-ανταγωνιζόμενο ευθέως το Δημοσιονομικό και των Τρεχουσών Συναλλαγών- λόγω της καθεστωτικής αντίληψης λειτουργίας των κυβερνήσεων και των κύριων θεσμικών οργάνων (δικαιοσύνης, ασφάλειας, ανεξάρτητων αρχών κ.α.), θέτουν σε αμφισβήτηση τα όποια προτερήματα της ψηφιακής τεχνολογίας.

Με το κόστος επιλογών που μετατρέπουν «το εθνικό σε πολιτικό, το πολιτικό σε κομματικό και το κομματικό σε προσωπικό», όπως το έθεσε η κ. Ε. Γλύκατζη Αρβελέρ στην εκπομπή «Προσωπικά» της κ. Ελ. Κατρίτση (17/03/19), και την απουσία αμοιβαίου σεβασμού είναι αναμενόμενο να μην υποστηρίζεται η ελαφρά τη καρδία αποδοχή τους από τη μέχρι τώρα εμπειρία. Πέραν της αυτονόητης υποχρέωσης να προστατεύσουμε εαυτούς και την ατελή δημοκρατία μας από μια κυβέρνηση και ένα κράτος με δεσποτική συμπεριφορά, πόσο μάλλον αν στα προβλεπόμενα από το ΠΔ 40/2025 (ΠΑ με ένδειξη ενεργός/ανενεργός, ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, ημερ/νία και τόπος γέννησης, ΑΦΜ/ΑΔΤ/ΑΜΚΑ) προστεθούν και άλλα στοιχεία, συμπληρωματικά του προφίλ του Αριθμημένου, όπως εκείνα που αφορούν στην υγεία και τα οικονομικά του.