Γαβρόγλου και Κεραμέως πνίγονται στον Μέσο Όρο!

Με την δήλωση του τέως υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου μπήκαμε σε μία διελκυστίνδα για το αν είναι ή δεν είναι κατάλληλο μέγεθος ο μέσος όρος των μαθητών ανά σχολική αίθουσα, για να αποφασίσουμε τα μέτρα που πρέπει να παρθούν κατά την επιστροφή τους στα σχολεία. Πολλοί ενεπλάκησαν σε αυτό τον πόλεμο επιχειρημάτων, λες και βρισκόμασταν σε ένα εισαγωγικό πρόγραμμα Στατιστικής.

Το πρόβλημά μας δεν είναι αν ο μέσος όρος είναι μέγεθος που περιγράφει με επάρκεια την πραγματικότητα και μας επιτρέπει να πάρουμε σωστές αποφάσεις. Το πρόβλημα βρίσκεται στο πως αντέδρασε η υπουργός Παιδείας, όταν την αιτιώνται για τον μέσο όρο που χρησιμοποίησε. Ο κάθε μέσος όρος αποκρύπτει σημαντικό μέρος της πληροφορίας που περιλαμβάνει ολόκληρη η κατανομή των τιμών του μεγέθους που μελετάμε.

Ο κάθε πρωτάρης φοιτητής της Στατιστικής, το ξέρει αυτό! Η κα Κεραμέως δεν έπρεπε καθόλου να εμπλακεί σε μία θεωρητική συζήτηση για την καταλληλότητα του μέσου όρου, ως χρήσιμου ή όχι στατιστικού μεγέθους. Είχε έναν σαφή πρακτικό τρόπο να απαντήσει και να οριοθετήσει την συζήτηση στα πραγματικά δεδομένα και να μην την αφήσει να βολοδέρνει σε κάθε μορφής ιδεολογήματα.

Τι έπρεπε να κάνει η υπουργός

Θα έπρεπε να δώσει στην δημοσιότητα έναν συνοπτικό πίνακα που να δείχνει τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη σε διάφορα επίπεδα και ανά μεγάλη εκπαιδευτική περιφέρεια (αυτό λέγεται κατανομή). Πριν καν εκστομίσει τον μέσο όρο της, οι σύμβουλοί της έπρεπε να την είχαν εφοδιάσει με έναν πίνακα που να δείχνει την κατανομή από την οποία προκύπτει ο μέσος όρος που ανέφερε.

Δηλαδή στο επίπεδο ενός-πέντε μαθητών πόσες τάξεις έχουμε, στο επίπεδο έξι-10 μαθητών, στο επίπεδο 11-15 μαθητών, στο επίπεδο 16-20, στο επίπεδο 21-25, κοκ. Αυτό θα έπρεπε να ήταν επί προσθέτως αναλυμένο ανά μεγάλη εκπαιδευτική περιφέρεια. Κάτι τέτοιο θα έβαζε οριστικό τέρμα στην θεωρητικολογία και θα οριοθετούσε την συζήτηση επί των πραγματικών δεδομένων.

Επίσης η κα υπουργός θα έπρεπε να είναι έτοιμη να μας πει τι προτίθεται να πράξει για τις αίθουσες που εκφεύγουν κατά πολύ από τον μέσο όρο (αν υπήρχαν τέτοιες). Αυτό βεβαίως θα προϋπέθετε έναν σχεδιασμό λίγο έως πολύ πιο πολύπλοκο από το “one size fits all”. Η πραγματικότητα επιμένει να είναι πιο πολύπλοκη από τις one size λύσεις μας! Η πολιτική οφείλει να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα όπως είναι και όχι όπως ωραιοποιημένα την περιγράφουμε (ή όπως μας βολεύει).

Η κα Κεραμέως εγκλωβίστηκε σε μία ανούσια συζήτηση αν είναι καλό πράγμα η όχι ο μέσος όρος, ενώ είχε την απάντηση στο τσεπάκι της (ή εν πάση περιπτώσει στα χαρτιά της). Αν οι σύμβουλοί της δεν την προστάτευσαν από αυτήν την κακοτοπιά θα πρέπει να αναζητήσει καλύτερους, πιο διαλεκτικούς και πιο ρεαλιστές, που δεν θα φοβούνται να περιγράψουν την πραγματικότητα όπως είναι (και δεν θα παρασύρουν την υπουργό τους σε ένα λεκτικό μαχητό πυροτέχνημα).

Συζήτηση ιδεολογημάτων

Προφανώς αν η αναλυτική κατανομή των μαθητών ανά αίθουσα χρειαζόταν σε ένα μέρος των αιθουσών ιδιαίτερη μεταχείριση (σπάσιμο τμημάτων, λειτουργία πρωί- απόγευμα, κτλ) αυτό θα έδειχνε σοβαρότητα, μελέτη και ορθή προετοιμασία. Η κα Κεραμέως και οι σύμβουλοι της προτίμησαν τον σύντομο (και τεμπέλικο) δρόμο του “one size fits all”, φοβούμενοι ότι η αποκάλυψη της ακριβούς και πλήρους κατανομής των μαθητών ανά τάξη θα τους εξέθετε (και θα αποκάλυπτε ότι η λύση “ένα μέγεθος για όλα” δεν είναι και ψαγμένη πολιτική).

Από την άλλη μεριά ο κ. Γαβρόγλου, που ήταν μέχρι πολύ πρόσφατα υπουργός Παιδείας, όφειλε να παίζει στα δάχτυλα, για να μην πω να γνωρίζει απ’ έξω (και εν πάση περιπτώσει να έχει στο αρχείο του) τα βασικά μεγέθη της υλικοτεχνικής υποδομής των σχολείων μας. Όφειλε εκείνος να δημοσιεύσει την κατανομή των μαθητών ανά αίθουσα που ίσχυε επί των ημερών του. Προτίμησε τα θεωρητικά φληναφήματα και απεδύθη σε ένα πόλεμο ιδεολογημάτων, άνευ ουσίας.

Υπεύθυνη αντιπολίτευση όμως σημαίνει μιλάω με πραγματικά στοιχεία και αναδεικνύω πραγματικά προβλήματα. Κατά τούτο ο κος Γαβρόγλου απεδείχθη προχειρολόγος, λαϊκιστής (και ναι) τεμπέλης. Η κα Κεραμέως τσίμπησε ως απροετοίμαστη μαθήτρια που δεν είχε ετοιμάσει επαρκώς την εργασία της. Ας γίνει λοιπόν αυτό ένα απλό μάθημα ένθεν και ένθεν για το πώς χαράζουμε πολιτική, πώς την υπερασπιζόμαστε, αλλά και το πως κάνουμε ουσιαστική αντιπολίτευση.