Γιατί η Αττική χρειάζεται έναν νέο Μόρνο

Στα παγκόσμιας σημασίας επεισόδια καταγράφεται ο σύντομος πόλεμος Πακιστάν και Ινδίας, δύο πυρηνικών δυνάμεων, για τα νερά του Ινδού ποταμού, που βρέχει και τις δύο χώρες στην αμφισβητουμένη περιοχή του Κασμίρ. Η απόφαση της Ινδίας ν’ αναστείλει την από 65ετίας συμφωνία που διευθετεί την κατανομή των νερών του Ινδού ποταμού, ανάγκασε το Πακιστάν να κηρύξει casus belli διά πάσαν απόπειρα που θα μπορούσε να προκαλέσει λειψυδρία για εκατομμύρια Πακιστανούς.

Mutatis mutandis τα ίδια ισχύουν για τους κατοίκους της Αττικής, γνωστής από αρχαιότητος για την λειψυδρία, αλλά όχι για λειψανδρία. Μύθοι και πραγματικότητα είχαν λύσει το πρόβλημα νερού –οι πρώτοι με την βοήθεια της Αθηνάς στην Ακρόπολη κι η ετέρα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού στο λεκανοπέδιο των Αθηνών, που έφερε το νερό της πηγής Κιθάρα της Πάρνηθος έως την Δεξαμενή πάνω από το Κολωνάκι.

Βέβαια, τότε αι διψώσαι Αθήναι είχαν 15.000 ψυχές πληθυσμό αλλά σήμερα πέντε εκατομμυρίων. Αν δεν έχουν ακόμη “κορακιάσει” απ’ την δίψα το οφείλουν σ’ ένα ιδιοφυή υπουργό, τον Κ. Παπαδημητρίου που εισηγήθηκε επί δικτατορίας στον τότε υπουργό Συντονισμού συνταγματάρχη Νικόλαο Μακαρέζο το 1969 την κατασκευή του φράγματος στον ποταμό Μόρνο, που υδρεύεται από τον πλούσιο υδατοκρίτη τών Βαρδουσίων ορέων.

Το έργο άρχισε το 1972 με κεφάλαια 4 δις. δρχ. του προϋπολογισμού δημοσίων επενδύσεων- ποσό όχι ευκαταφρόνητο την εποχή εκείνη-και τελείωσε το 1979. Το πόσιμο νερό μεταφέρεται από αποστάσεως 150 χιλιομέτρων στις Αχαρνές μέσω υποσκαφών φρεατίων και σιφωνίων, εκμεταλλευόμενο την βαρύτητα χωρίς την δαπάνη ούτε ενός κιλοβάτ για άντληση και με επιφανειακό κανάλι φθάνει στο δίκτυο της ΕΥΔΑΠ.

Ανάδοχος του τεραστίου αυτού έργου η “Προοδευτική ΑΕ” – όνομα και πράγμα που δεν υπάρχει σήμερα. Το έργο υδρεύσεως της Αττικής δεν επαρκεί πλέον για την Αθήνα, παρά την προσθήκη του φράγματος του Εύηνου μεταπολιτευτικώς που κόστισε 20 δις. δρχ.(!) Η ανεπάρκεια δεν οφείλεται τόσον στην… “κλιματική αλλαγή” όσο στο γεγονός ότι το 50% του πληθυσμού της Ελλάδος έχει μαζευτεί στην πρωτεύουσα και το 70% του ΑΕΠ καταναλίσκεται αυτόθι.

Είναι προφανές ότι χρειάζεται ένα “νέος Μόρνος” για την επάρκεια νερού στην κοσμοβριθή Αθήνα. Η μόνη ασφαλής λύσις είναι η μεταφορά νερού από την τεχνητή λίμνη Κρεμαστών που τροφοδοτεί ο Αχελώος ποταμός. Η κατασκευή του νέου έργου των Κρεμαστών πρέπει ν’ αρχίσει πάραυτα και θα διαρκέσει μερικά χρόνια, επί τη βάσει της αρχής Παπαδημητρίου αξιοποιήσεως της βαρύτητος, καθώς η λίμνη ευρίσκεται σε επαρκές υψόμετρο.

Προσφέρονται οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ που σήμερα λιμνάζουν αχρησιμοποίητοι ενώ των επενδύσεων SAFE, για την εθνική άμυνα θα πρέπει να διατεθούν στην Αεροπορική βιομηχανία μας γιατί η “Δαμόκλειος σπάθη” της Τουρκίας κρέμεται πάνω από τα άδεια κεφάλια μας.