Η ακρίβεια, το κενό και ο δημοσκοπικά εφτάψυχος Κυριάκος

Μπορεί για τους άλλους ο Κυριάκος Μητσοτάκης να είναι εξαιρετικά άτυχος πολιτικός και μάλιστα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης –”γκαντέμη” τον είχε βαφτίσει στο πλαίσιο της σάτιρας ο Χάρρυ Κλυνν– για τον ίδιο του όμως τον εαυτό αποδεικνύεται κάτι παραπάνω από τυχερός, σχεδόν εφτάψυχος. Γιατί, πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη δημοσκοπική του πορεία παρά τα όσα συμβαίνουν;

Αρκεί να ανατρέξουμε στις πρώτες ημέρες της θητείας του, για να επαναφέρουμε στη μνήμη μας τη φονική επέλαση του καιρού από την Χαλκιδική, που στοίχισε τη ζωή σε εφτά συνανθρώπους μας. Ακολούθησαν τα γεγονότα του Έβρου, τα οποία αντιμετώπισε με ιδιαίτερη επιτυχία. Ωστόσο, πριν προλάβει ο Κυριάκος και το επιτελείο του να την αξιοποιήσουν επικοινωνιακά, έφτασε και στην Ελλάδα η πανδημία.

Ήταν εκείνο το χρονικό διάστημα του πρώτου καθολικού lockdown, από το οποίο βγήκαμε όλοι νικητές, για να έρθουμε στην πορεία αντιμέτωποι με μία νέα κανονικότητα, κατά τη διάρκεια της οποίας όμως μεσολάβησαν πολλά, μεταξύ των οποίων σεισμοί, καταποντισμοί και θεομηνίες. Έτσι φτάσαμε στο καλοκαίρι του 2021, όπου σύσσωμος ο Ελληνισμός έκλαψε πάνω από τα αποκαΐδια της Εύβοιας, μετά από ένα πολυήμερο θρίλερ, με ελάχιστους συμμάχους, μεταξύ των οποίων τα ιπτάμενα πυροσβεστικά θηρία του Πούτιν.

Εν τω μεταξύ τα πανδημικά κύματα, μαζί με τις μεταλλάξεις του covid-19, συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, στα οποία όμως ήρθε να προστεθεί ένα ακόμα μεγαλύτερο, σωστό τσουνάμι θα έλεγε κανείς, που δεν είναι άλλο από αυτό της ακρίβειας. Ο πληθωρισμός, λοιπόν, επελαύνει, μετατρέποντας την πλειονότητα του ελληνικού λαού από νοικοκύρηδες σε επαίτες διακανονισμών. Οι πολίτες τσακώνονται με τα συνεργεία των εργολάβων του ΔΕΔΔΗΕ στις πρασιές των πολυκατοικιών, στις οποίες επιστρέφουν από τα σούπερ μάρκετ με αδειανές σακούλες… Κι όμως, ο Κυριάκος δημοσκοπικά παραμένει ο κυρίαρχος του πολιτικού μας συστήματος.

Και το βασικό ερώτημα που πλανάται είναι το γιατί. Βέβαια οι απαντήσεις ποικίλουν, σε κάθε περίπτωση όμως συγκλίνουν στην έλλειψη πολιτικής εκπροσώπησης μιας μεγάλης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας. Και επειδή, περί έλλειψης πολιτικής εκπροσώπησης ή πολιτικών αδιεξόδων, έχουμε ξανακούσει σ’ αυτόν τον τόπο και επειδή ακριβώς το πρόβλημα έχει χρονίσει προ πολλού, θα πρέπει οι πολιτικοί εγκέφαλοι του σήμερα να σηκώσουν ανάστημα και να πάρουν άμεσα πρωτοβουλίες. Σε διαφορετική περίπτωση και επειδή ο λαϊκισμός καραδοκεί και κάτι τέτοιες ώρες φουντώνει, ο κίνδυνος του ολισθήματος ή του ατυχήματος παραμένει πάντοτε επίκαιρος μέσα στην Ιστορία!