Η Ακροδεξιά βρίσκει εύφορο έδαφος στα κοινωνικά αδιέξοδα

Πήγαν οι… οργανωμένοι δυο σωματείων, του Απόλλωνα και του ΑΠΟΕΛ, στο μνημόσυνο του Γρίβα και προκάλεσαν επεισόδια για μια…”θέση στον ήλιο”. Όπως είναι γνωστό, στις κερκίδες των “οργανωμένων” των δυο σωματείων, ανεμίζει η μορφή του Γρίβα, θέλοντας προφανώς να αναδείξουν την… ακροδεξιά καταγωγή τους.

Ο ανταγωνισμός τους για το ποια οργανωμένη κατάσταση είναι πιο γριβική (!), δεν είναι θέμα, που μπορεί στις μέρες μας να αντιμετωπιστεί χωρίς τη βοήθεια ειδικών. Αλλά αυτό δεν είναι ένα ζήτημα του παρόντος. Σε ό,τι αφορά τα σωματεία, αυτά ελέγχονται και ευθύνονται στο βαθμό, που τους ανέχονται. Δεν μπορεί κανείς να τους ταυτίσει, αλλά δεν διαπιστώνεται και η όποια αποτελεσματική αντίδραση.

Ωστόσο, πέραν από τα όσα παρακολουθήσαμε την περασμένη Κυριακή, με πετροπόλεμο, τραυματίες, εμπλεκόμενους και αστυνομικούς, προκύπτουν και βαθύτερα ζητήματα. Και δεν αφορούν, μεταξύ άλλων, την “αφασία” της Αστυνομίας, που προειδοποιήθηκε αλλά άφησε τους ανεγκέφαλους να… συνυπάρξουν.

Το θέμα αφορά και το αναπτυσσόμενο φαινόμενο της ακροδεξιάς και δεν είναι διεθνές πρόβλημα. Είναι σαφές πως ο φασισμός δεν είναι γέννημα θρέμμα των γηπέδων. Είναι γέννημα θρέμμα της κοινωνίας και “χωράει” και στα γήπεδα, όπου εκεί εκτονώνονται και τα κοινωνικά αδιέξοδα. Είναι ένα φαινόμενο, που στοχευμένα και ανεξέλεγκτα επωάζεται στα γήπεδα. Ο ακροδεξιός χουλιγκανισμός, αξιοποιεί την ισχυρή αγάπη κάποιων προς την ομάδα, για να τους παρασύρει σε ένα παράλληλο κόσμο, σε φορείς ακραίων απόψεων. Φασιστικών, ρατσιστικών, ξενοφοβικών.

“Εισοδιστές”

Οι “εισοδιστές” αξιοποιούν τη μαζικότητα των κερκίδων και ταυτίζουν την αγάπη προς την ομάδα με άλλες ιδέες, τις οποίες παρουσιάζουν “ταυτόσημες”. Η ανάπτυξη και ενίσχυση ενός διαχρονικού αφηγήματος της “ομάδας-θρησκείας”, της απόρριψης όλων των υπόλοιπων, το τσουβάλιασμα, χρησιμοποιείται από τους “εισοδιστές” στην προσπάθεια να προσελκύσουν κόσμο. Φαίνεται δε πως η ταύτιση της παθολογικής αγάπης της ομάδας με την ιδεολογία, αποφέρει αποτελέσματα. Κυρίως σε απολίτικους. Τα πανό στην κερκίδα, που κουβαλούν σκοπίμως κάποιοι, ταυτίζουν τον οπαδισμό με τα “μεγάλα ιδεώδη”. Το θεωρούν “φυσιολογική” εξέλιξη.

Όλοι αυτοί, οι “εγκέφαλοι”, που θέλουν να ελέγξουν τους ανεγκέφαλους, δεν είναι “μοναχικοί λύκοι”. Δεν είναι μεμονωμένοι και τα επεισόδια δεν προκαλούνται τυχαία. Η επιδερμική αντιμετώπιση γεγονότων και ενεργειών, η ανοχή που ενίοτε επιδεικνύεται μέσα από την υποβάθμισή τους, εκτρέφει αυτές τις συμπεριφορές. Συνεπώς, εάν δεν αντιμετωπιστούν στην πραγματική τους διάσταση, θα αναπτύσσονται και θα πυκνώνουν, θα ενισχύονται. Είναι φορείς της ακροδεξιάς ιδεολογίας και έχουν στόχους και μόνο έτσι μπορούν να αντιμετωπίζονται.

Τα επεισόδια εντός ή εκτός γηπέδων, μπορούν να συνδεθούν με ένα συγκεκριμένο γεγονός ή με τη βεντέτα που υπάρχει μεταξύ των αντίπαλων ομάδων. Τα επεισόδια που σημειώθηκαν την περασμένη Κυριακή στο μνημόσυνο του Γρίβα, συνδέονται με τη μεταξύ τους βεντέτα, αλλά και με το ποια από τις δυο καταστάσεις είναι πιο “οριτζινάλ”. Η “αυθεντική” έκφραση των… ιδεών τους.

Αν όλα αυτά, λοιπόν, αντιμετωπίζονται επιδερμικά, με αδιαφορία, το “αυγό του φιδιού” θα μεγαλώνει συνεχώς. Θα αυξάνονται οι “στρατιές”. Θα υπάρχει “χώρος” να επιστρατεύονται νέα παιδιά. Η ακροδεξιά, που βρίσκει έδαφος στις κερκίδες, αξιοποιεί τις παρατεταμένες κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις. Παρουσιάζεται αντισυστημική, φτιάχνει στρατιές των «λούμπεν» και “περνά” πολιτικές συμπεριφορές και στάσεις μέσα από κερκίδες.

Η ριζοσπαστικοποίηση δεν μπορεί να περνά μέσα από την ακροδεξιά. Στην Κύπρο το “αντισυστημικό” ΕΛΑΜ αυξάνει δυνάμεις αξιοποιώντας τα κοινωνικά αδιέξοδα, που οδήγησε τη χώρα στο παραδοσιακό πολιτικό σύστημα. Αυτά τα Κινήματα δεν δίνουν λύσεις, αλλά προσφέρουν πεδία εκτόνωσης και “αντί”. Η ενίσχυση από εκλογική αναμέτρηση σε εκλογική αναμέτρηση του ΕΛΑΜ ήταν και είναι ευθύνη των δυνάμεων του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου.