Η αποπομπή του αρχηγού της Αστυνομίας η εκδρομή και οι παγωμένες μπύρες

Κι αυτό επειδή υπήρξαν μια σειρά από γεγονότα, που επιβεβαίωναν την αδυναμία της ηγεσίας της Αστυνομίας, του ιδίου προσωπικά, από τη στιγμή, που ήταν ο επικεφαλής να διαχειριστεί κρίσεις. Υπήρξαν αστοχίες κι αυτό αναγνωρίζεται από όλους και εντός της Αστυνομίας. Μόνο ο τέως Αρχηγός φαίνεται να μην το αναγνώριζε. Ή δεν ήθελε να το αναγνωρίσει. Γιατί εάν το παραδεχόταν δεν είχε άλλη επιλογή.

Από τα επεισόδια σε Χλώρακα και Λεμεσό, στην αδυναμία να αστυνομεύσει ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, που φάνηκε πως δεν ήθελε να αρχίσει ποτέ, μέχρι και το φιάσκο της απόδρασης του ισοβίτη, τα γεγονότα “φώναζαν” από μακριά. Όλα αυτά τι συνιστούν; Όλα αυτά τι μηνύματα στέλνουν στους πολίτες; Μηνύματα ανασφάλειας. Μηνύματα ότι δεν μπορεί η Δύναμη να προστατεύσει τους πολίτες. Όταν για μια επιχείρηση μετακίνησης ισοβίτη δεν υπάρχει δυνατότητα και ικανότητα υλοποίησής της μέχρι τέλους, τότε τι μπορεί να αναμένει κάποιος από την Αστυνομία;

Το γεγονός ότι δίνεται άδεια σε ένα ισοβίτη με το παρελθόν του συγκεκριμένου, που καταδικάσθηκε για διπλό φόνο, να μεταβεί στο σπίτι του και να οργανωθεί και πάρτι είναι ένα θέμα, που αφορά τις Κεντρικές Φυλακές, αλλά και την Αστυνομία, που συμμετέχει στην επιχείρηση. Και δεν ήταν η πρώτη φορά, που ο ισοβίτης πήγαινε επίσκεψη κι αυτή να… συνοδευόταν με τραπεζώματα. Ποιος αποφασίζει και τι περιλαμβάνει μια επίσκεψη εκτός των Κεντρικών Φυλακών; Και με ποια κριτήρια; Προβλέπεται ένας ισοβίτης να πηγαίνει εκδρομή και να συμμετέχει σε πάρτι; Εκ του αποτελέσματος φάνηκε πως δεν κατέστη δυνατό να αποτραπεί η απόδρασή του.

Σαν παιδική εκδρομή

Η εικόνα παραπέμπει σε παιδική εκδρομή. Η εικόνα παραπέμπει σε μια κλασική κυριακάτικη οικογενειακή σύναξη με ανεμελιά: Να γυρίζουν οι σούβλες, να αδειάζουν οι μπύρες και να στέλνουν τον ισοβίτη να φέρει με την προτροπή – υποψιαζόμαστε –  να είναι πολύ παγωμένες! Μια παρέα, μια οικογένεια όλοι, σε μια χαρούμενη ημέρα. Και μετά από αυτό αλλά και όλα τα άλλα, τι ανέμενε ο τέως Αρχηγός; Να παραμείνει στη θέση του;

Το θέμα δεν είναι προσωπικό αλλά αφορά την ηγεσία ενός θεσμού. Αφορά ένα ευαίσθητο τομέα, ο οποίος συνδέεται με την ασφάλεια. Γι αυτό και ο καθένας, που αναλαμβάνει να διαχειριστεί τέτοια ζητήματα θα πρέπει να έχει και την ικανότητα να αναγνωρίζει και την αποτυχία.

Το θέμα είναι και ευρύτερο και αφορά τους θεσμούς. Όλους τους θεσμούς, για να μην περιοριστεί κανείς μόνο στην Αστυνομία. Το ζήτημα τούτο αφορά τις επιλογές και τους διορισμούς από της γενέσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι ανακυκλωμένοι για δεκαετίες βολεμένοι, “οι δικοί μας”, “οι δικοί τους” και οι ψήφοι που εάν δεν το κατάλαβαν δεν είναι δεδομένοι, είναι τρόπος πολιτικής πρακτικής. Χρειάζονται τομές, που θα προκαλέσουν αναταράξεις. Υπάρχει ανάγκη αλλαγής κουλτούρας και νοοτροπιών.

Tο μέτωπο του Κυπριακού

Προφανώς ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών θέλει να διατηρήσει ζωντανή την προσπάθεια. Εξ ου και αφού δεν κατάφερε να φέρει στο ίδιο δωμάτιο τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και τον κατοχικό ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, θα τους προσκαλέσει σε δείπνο. Μια πρόσκληση σε ένα δείπνο με οικοδεσπότη τον Αντόνιο Γκουτέρες, δεν είναι εύκολο να δικαιολογηθεί η απόρριψη γι αυτό και θα πραγματοποιηθεί.

Αλλά σε αυτή την περίπτωση, τι θα γίνει αν δεν αρέσει το μενού στον Τατάρ; Τι θα γίνει όταν στο δείπνο ο κατοχικός ηγέτης ξεκόψει την όποια συζήτηση εκτός κι εάν γίνουν αποδεκτές οι αξιώσεις του για αναγνώριση; Από τη στιγμή κατά την οποία τα Ηνωμένα Έθνη επιτρέπουν να τίθενται τέτοιες επιδιώξεις, αυτές θα συζητηθούν.