Η Χίος προτεκτοράτο της Ύπατης Αρμοστείας

Το κατωτέρω κείμενο-καταγγελία της Παγχιακής Επιτροπής Αγώνα αναφέρεται στα όσα συμβαίνουν με το προσφυγικό-μεταναστευτικό στη Χίο και έρχεται από ανθρώπους που βιώνουν πρωτογενώς το πρόβλημα.

H Ύπατη Αρμοστεία έχει τον καθοριστικότερο ρόλο στην διαχείριση του μεταναστευτικού. Είναι ένας υπερεθνικός οργανισμός. Όμως μαζί με τις ΜΚΟ που συνεργάζεται, ενεργεί κατά βούληση στα νησιά σε πολλές περιπτώσεις, σχεδόν παρακάμπτοντας τις αρμόδιες υπηρεσίες, χρηματοδοτώντας ή κατασκευάζοντας παράνομες ή επικίνδυνες κατασκευές και δομές , όπως για παράδειγμα στην Σούδα ή στον Δημοτικό Κήπο παλιότερα.

Στις 23 /10/2016 η Ύπατη Αρμοστεία αναζητά επικοινωνιολόγο για να προβάλει το έργο της (βοηθός ενημέρωσης – ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης!). Ανάμεσα στα απαραίτητα προσόντα αναφέρονται οι δυνατοί δεσμοί με την τοπική κοινωνία της Χίου, οι επισκέψεις με τα ΜΜΕ και επίσημους εκπροσώπους φορέων στα σημεία δράσης της για την υποστήριξη και την προώθηση του έργου της Ενάμιση χρόνο μετά από την αρχή της μεταναστευτικής κρίσης οι Χιώτες προφανώς αγνοούσαν το έργο της και κρίθηκε απαραίτητη η πρόσληψη επικοινωνιολόγου!  (https://www.unhcr.gr/fileadmin/Greece/Extras/ITB/2015/JOB_POSITIONS/18-10-2016/PI_PA_Assistant_LICA_5_2016_HRU_007_Chios.pdf).

Έργα χωρίς άδεια

Στις 9/1/2017 προκηρύσσει διαγωνισμό για την κατασκευή φράχτη –με υποχρέωση συντήρησης του για ένα χρόνο– στην Σούδα, (δημόσιος χώρος σε προστατευόμενο αρχαιολογικό χώρο), χωρίς απολύτως καμία αδειοδότηση. Στον παράνομο καταυλισμό της Σούδας ήδη υπήρχαν εκτεθειμένες δεξαμενές πετρελαίου, πρόχειρα λεβητοστάσια, καμινάδες κλπ.

Αυτές τις μέρες (1/11/2017) σαν να είναι όχι μόνο ο ιδιοκτήτης της ΒΙΑΛ, αλλά υποκαθιστώντας κάθε κρατική εξουσία, όντας συνεπής με την ετυμολογία του όρου αρμοστής, καλεί τεχνικές εταιρείες να εκτελέσουν οικοδομικά έργα που καλύπτουν έκταση 5.900 τ.μ., προφανώς χωρίς καμία απολύτως πολεοδομική ή άλλη άδεια.

Είναι ο κατ εξοχήν «προστάτης» των μεταναστών και των προσφύγων, αλλά αποδέχεται την επικίνδυνη μέσω θαλάσσης διέλευση των μεταναστευτικών ροών, παρά το ότι έχει ήδη καταγράψει τους πρόσφυγες στις όμορες με την Συρία Χώρες. Ειδικά στην Τουρκία έχει πάρα πολλά γραφεία και τεράστια βάση δεδομένων με μετανάστες-πρόσφυγες.

Διπλή καταγραφή

Όμως, παρατηρήθηκαν αναρίθμητες περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι ενώ είχαν καταγραφεί στην Τουρκία από την Ύπατη Αρμοστεία, να χρειάζονται σαν πρόκριμα για την μετάβαση τους στην Ευρώπη το επικίνδυνο πέρασμα των νερών του Αιγαίου, ώστε να καταγραφούν ξανά με διαφορά μίας ημέρας πάλι! Από την ίδια, την Ύπατη Αρμοστεία! Στις παραλίες του νησιού μας, πιο έντονα κατά τις ημέρες των μεγάλων ροών, υπήρχαν εκατοντάδες κατεστραμμένα έγγραφα ταυτοπροσωπίας, διαβατήρια, έγγραφα της ίδιας της Ύπατης Αρμοστείας που πιστοποιούν το γεγονός αυτό.

Ένας τέτοιος οργανισμός με κύρος αποδέχεται να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές, αντί να κάνει εντατικές προσπάθειες να φτάνουν στον τελικό προορισμό τους, εφ’ όσον είχε κριθεί ότι δικαιούνται, με ασφάλεια και απ’ ευθείας από τις χώρες πρώτης υποδοχής (για παράδειγμα την Τουρκία).

Στην δεύτερη πλέον καταγραφή στην Ελλάδα, ο κάθε ένας πρόσφυγας-μετανάστης που κατέστρεφε τα έγγραφά του (φωτο), προφανώς με την υπόδειξη των ύποπτων ΜΚΟ, είχε την ευχέρεια να δηλώσει όποια στοιχεία ήθελε, διαγράφοντας τελείως το παρελθόν του αν έτσι τον εξυπηρετούσε. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται από άποψη εθνικής και ευρωπαϊκής ασφάλειας, εγκληματικότητας κλπ. Επίσης, οι περισσότεροι οι οποίοι έρχονται στα νησιά τώρα, δεν θα διακινδύνευαν το απάνθρωπο πέρασμα από τα νερά του Αιγαίου, αν γνώριζαν ότι οι περί ασύλου αιτήσεις τους θα απορρίπτονταν.

Υπενθυμίζουμε ότι προβλέπονται δύο νομικές δυνατότητες βάσει των οποίων θα μπορούσαν να κριθούν αιτήσεις ασύλου ως απαράδεκτες σε σχέση με την Τουρκία: Η μία έχει σχέση με την πρώτη χώρα ασύλου (άρθρο 35 της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου): όταν το πρόσωπο έχει ήδη αναγνωρισθεί ως πρόσφυγας στη συγκεκριμένη χώρα ή απολαύει άλλης επαρκούς προστασίας στην εν λόγω χώρα. Η δεύτερη είναι η ασφαλής τρίτη χώρα (άρθρο 38 της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου): όταν το πρόσωπο δεν έχει ήδη λάβει προστασία στην τρίτη χώρα, αλλά η τρίτη χώρα δεν μπορεί να εγγυηθεί ουσιαστική πρόσβαση στην προστασία για το υπό επανεισδοχή πρόσωπο.

Τα κονδύλια και οι ΜΚΟ

Η Ύπατη Αρμοστεία, οι παρατρεχάμενες ΜΚΟ, αλλά και όλοι οι οικονομικά εμπλεκόμενοι με το μεταναστευτικό, φαίνεται ότι είχαν και έχουν κάθε λόγο να συντηρούν τον συνωστισμό και την ύπαρξη ενός μόνιμου διαύλου εισόδου στα νησιά. Τα οικονομικά κεφάλαια που απορροφούνται μέσω της ΕΕ ήταν και είναι τεράστια. Το συμφέρον των τοπικών κοινωνιών έρχεται συνήθως σε δεύτερη μοίρα. Η εμπειρία άλλωστε των δύο ετών της άσκησης μεταναστευτικής πολιτικής, ουσιαστικά εν λευκώ, από την Ύπατη Αρμοστεία, μόνο καταστροφικά αποτελέσματα έχει φέρει για το νησί μας.

Εμπειρία σε τέτοιου είδους καταστάσεις υπήρχε μέχρι τώρα σε περιοχές εκτός Ευρώπης, με πιο χαλαρές συνειδήσεις και αντιδράσεις.

Με όπλο την οικονομική εξάρτηση της εξαντλημένης από την κρίση τοπικής κοινωνίας, σε ατομικό ή στοχευμένα σε επιχειρηματικό επίπεδο, ακόμη και ατόμων που μπορεί να επηρεάσουν την ακολουθούμενη πολιτική σε τοπικό επίπεδο, (μίσθωση επιλεγμένων επαγγελματικών χώρων, οικιών, σίτιση, παροχή υπηρεσιών, απασχόλησης κλπ), διευκολύνεται η χειραγώγηση του τοπικού πληθυσμού, η άμβλυνση των δικαιολογημένων αντιδράσεών και η διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Η παγίωση των νέων δεδομένων γίνεται ευκολότερα αποδεκτή, ειδικά όταν υποστηρίζονται και από φίλια ΜΜΕ, αφού τα οφέλη θα είναι διαρκή για όσους εμπορεύονται τον ανθρωπισμό.

Η Σούδα

Η Σούδα, το σύγχρονο κολαστήριο που έκλεισε, από κάπου αντλούσε πόρους. Η χρηματοδότηση ήταν εξ ολοκλήρου από την Ύπατη Αρμοστεία και κάποιες ΜΚΟ, με διαχειριστή τον Δήμο Χίου, μέσω των συμβάσεων με την Μονομετοχική. Η Σούδα εξέθεσε όχι μόνο την Χίο πολλαπλά σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά και τις αξίες της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι εκτενείς προσβλητικές αναφορές από όλα τα παγκόσμια διεθνή μέσα ενημέρωσης, είναι πρόσφατες.

Ο βασικός της όμως σκοπός ήταν, προκαλώντας τεχνητό πνιγμό στη ζωή του νησιού, να δημιουργηθεί η απαίτηση από την ίδια την κοινωνία της Χίου, μέσω διχαστικών διλημμάτων, για κατασκευή νέων πρότυπων κέντρων, καταυλισμών, ΠΡΟΚΕΚΑ (όπως ΧΑΔΑ, κλπ).

Από την κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας το μόνο που επιδιώχθηκε να εφαρμοστεί πιεστικά από όλους, είναι οι 20.000 θέσεις φιλοξενίας-εγκλωβισμού στα νησιά. Από τα υπόλοιπα, που υποτίθεται ότι θα έδιναν την λύση στα νησιά και θα απέτρεπαν με κίνητρα την από θαλάσσης προσπάθεια προσέγγισης στην Ευρώπη, δεν έγινε απολύτως τίποτα.

Η “κανονικότητα”

Η Ύπατη Αρμοστεία έχει υπηρετήσει πιστά, εκούσια ή ακούσια, τον εγκλωβισμό στα νησιά για πάνω από δύο χρόνια και η αποσυμφόρηση (ξαφνικά θυμούνται ευάλωτες ομάδες), γίνεται λίγο πριν την ολική ασφυξία. Πώς να εναντιωθεί στην πολιτική του ”εγκλωβισμού”, όταν ο μεγάλος εργοδότης της (ΕΕ), το έχει ως προτεραιότητα; Άλλωστε με χθεσινές δηλώσεις του ο κ. Μουζάλας υπεραμύνθηκε της εφαρμοζόμενης πολιτικής, θυμίζοντας σε όλους ότι τα ”ανθρώπινα δικαιώματα” είναι ένα χρήσιμο εργαλείο άσκησης πολιτικής, εξυπηρετώντας κατά το δοκούν τα συμφέροντα των ισχυρών (Βερολίνο).

Ο απώτερος σκοπός είναι ότι όλα αυτά οι νησιώτες θα πρέπει να τα συνηθίσουν και να τα αποδεχθούν ως κάτι το φυσιολογικό. Να γίνει δηλαδή το εμπόριο της ελπίδας και του ανθρωπισμού (με ανθρώπους να ζουν εγκλωβισμένοι στα νησιά παρά την θέλησή τους), η ”κανονικότητα” που θέλουν να επιβάλουν. Θα το αποδεχθούμε άραγε;

Η επόμενη πράξη του παραλογισμού συνεχίζεται στη ΒΙΑΛ.