Η Λάσπα και ο ολοκληρωτισμός της πολιτικής ορθότητας

Η διχαστική και αντιεπιστημονική εξαλλοσύνη του άμετρου και ιδεοληπτικού δικαιωματισμού, μία μόδα που ξεκίνησε στις ΗΠΑ, πλέον επεκτείνεται και στην χώρα μας. Το κατασκευασμένο αυτό “κίνημα”, με όπλο τη ναζιστικής λογικής πολιτική ορθότητα, κυριολεκτικώς ασκεί ιδεολογική τρομοκρατία και δολοφονία χαρακτήρων κάθε διαφωνούντος, είτε πρόκειται για επώνυμους (π.χ. η J. K. Rowling, η Martina Navratilova και η Κατερίνα Λάσπα στην περίπτωση μας) είτε για απλούς πολίτες που συμμετέχουν σε κοινωνικά δίκτυα και social media.

Η τομεάρχης Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ, όταν εξέφρασε την διαφωνία της στην πραγματοποίηση της εκδήλωσης που τρανσέξουαλ άτομα με γυναικεία ρούχα (drag queens) διάβασαν παραμύθια σε παιδιά Νηπιαγωγείο και Δημοτικού, έγινε δέκτης επιθέσεων, ακόμα και από το ίδιο της το κόμμα, που απαξίωσε την αντίδραση της ως “ρατσιστική”. Να σημειωθεί πως, σε παλαιότερο βίντεο του στα social media, το άτομο που διάβασε τα παραμύθια στα παιδιά, επαίρονταν πως κινδύνεψε να πάει φυλακή, επειδή βίαζε 15χρονα παιδιά!

https://youtu.be/sCv6Es4r-s8

Προσωρινό φρένο στην σχετική εκστρατεία έβαλε το περασμένο καλοκαίρι η Παγκόσμια Ομοσπονδία Κολύμβησης (με πλειοψηφία 71%!) που απέκλεισε από τις γυναικείες διοργανώσεις τις trans αθλήτριες που έχουν περάσει μέρος της εφηβείας ως άντρες με αποτέλεσμα να έχουν ευεργετηθεί από τα μόνιμα φυσικά πλεονεκτήματα που προσδίδει στο ανθρώπινο σώμα η ύπαρξη αυξημένης τεστοστερόνης.

Το σκεπτικό της απoφάσεως της Παγκόσμιας Ομοσπονδία Κολύμβησης βασίστηκε στο προφανές γεγονός ότι τα δύο φύλα έχουν βιολογικές διαφορές (ναι, τα βιολογικά φύλα είναι δύο!). Οι διαφορές, όμως, αυτές, όπως εκφράζονται στο σώμα, εκφράζονται και σε διαφορές στον χαρακτήρα, στα κίνητρα, στα ένστικτα και στις επιθυμίες, βεβαίως, κατά μέσο όρο και με ισχυρώς επικαλυπτόμενες κατανομές (η σχετική απόφαση εμπεριέχει πλήρη επιστημονική τεκμηρίωση).

Την απόφαση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κολύμβησης ακολούθησαν και άλλες Ομοσπονδίες, η Παγκόσμια Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA) και η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου (World Athletics) που επίσης αναθεώρησαν τις πολιτικές τους για τους τρανσέξουαλ αθλητές. «Πάντα πιστεύαμε ότι η βιολογία υπερισχύει του φύλου» υποστήριξε ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου. Δηλαδή τα αυτονόητα, όπως έλαβε υπόψιν του ο νέος Βρετανός πρωθυπουργός που αναθεώρησε το νόμο περί ισότητας, στην λογική πως φύλο σημαίνει βιολογικό φύλο και όχι σεξουαλική ταυτότητα.

Επιβεβαιώνεται ο Όργουελ

Στην πραγματικότητα, όλη αυτή δικαιωματιστική σταυροφορία που βλέπουμε πλέον και στην χώρα μας, δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο παρά την μετάλλαξη πρώην αριστερών κι όχι μόνο, οι οποίοι υπό την προβιά ενός life-style φιλελευθερισμού εκμεταλλεύονται, αφ’ ενός τα ψυχικά συμπλέγματα ανθρώπων με παντός είδους ιδιαιτερότητες (ερωτικές, σωματικές, κοινωνικές, φυλετικές κλπ.), αφ’ ετέρου την ασύγγνωστη δειλία, αλλά και βαθύτατη αφέλεια των “μετριοπαθών κεντρώων”.

“Μετριοπαθών κεντρώων”, οι οποίοι ουδόλως αντιλαμβάνονται ότι συνεργούν στην διάβρωση και στην απαξίωση του φιλελευθερισμού, βασικοί πυλώνες του οποίου είναι το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση και η πρωτοκαθεδρία του ορθολογισμού. Δηλαδή της ελεύθερης επιστήμης έναντι των ιδεολογικώς στρατευμένων ψευδο-επιστημόνων και των ομάδων συμφερόντων.  Πρόκειται για έναν νέο, μεταμοντέρνο, ολοκληρωτισμό, ο οποίος επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους του Τζωρτζ Όργουελ, συγγραφέα του εμβληματικού “1984” και της “Φάρμας των ζώων”.

Δεν γνωρίζω αν –όπως πολλοί ισχυρίζονται– η προσπάθεια ιδεολογικής κυριαρχίας του νέου ολοκληρωτισμού ήδη έχει τραγικές επιπτώσεις στις νέες ηλικίες, με σκοτεινότερη όλων την εκτόξευση του ποσοστού εφήβων που οδηγούνται σε μη αναστρέψιμες και πολύ συχνά καταστροφικές για την υγεία τους αποφάσεις για επεμβάσεις αλλαγής φύλου ή/και στην κατάθλιψη και σε απόπειρες αυτοκτονίας. Αν αυτά αληθεύουν, τότε, ο νέος Μένγκελε δεν χρειάζεται ένα Άουσβιτς, είναι ήδη μέσα σε σπίτια και σχολεία…

Ο νέος ολοκληρωτισμός

Οπωσδήποτε, όμως, ο νέος ολοκληρωτισμός έχει ήδη γεννήσει “τέρατα” στον επαγγελματικό, τον ακαδημαϊκό και τον πολιτικό χώρο, σχεδόν σε ολόκληρο τον Δυτικό Κόσμο. Ενδεικτικώς και χωρίς αξιολογική ιεράρχηση, παραθέτω μερικές χαρακτηριστικές τερατογενέσεις:

• Την αποκαθήλωση αγαλμάτων, την απαγόρευση κλασσικών έργων και την πλήρη παραποίηση της Ιστορίας, ώστε να μην εμποδίζουν την επιβολή των παρανοϊκών απόψεων της όποιας φυλετικής ή κοινωνικής μειονότητας.
• Τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις για την εκπροσώπηση των γυναικών σε υψηλές επαγγελματικές θέσεις, που έχουν γίνει νόμος ακόμη και στην χώρα μας, παραβιάζοντας κατάφωρα βασικά άρθρα του Συντάγματος και, κυρίως, αυτά που αφορούν την ελεύθερη άσκηση οικονομικής δραστηριότητος.
• Τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις για την εκπροσώπηση των γυναικών στα ψηφοδέλτια των κομμάτων, οι οποίες συνιστούν αυταπόδεικτο περιορισμό της πολιτικής ελευθερίας, αλλά και εξευτελιστική ρύθμιση για τις ίδιες τις γυναίκες, τις οποίες θεωρούν ανίκανες να κατακτήσουν υψηλές πολιτικές θέσεις, εάν το επιθυμούν.

Βεβαίως, τόσο η Ιστορία με διάσημες γυναίκες να ηγούνται βασιλείων και αυτοκρατοριών, όσο και το σύγχρονο πολιτικό τοπίο με, ων ουκ έστιν αριθμός, γυναίκες σε πρωθυπουργικές και υπουργικές θέσεις, σε διεθνείς οργανισμούς κλπ. καταδεικνύουν την υποκρισία των υποχρεωτικών ποσοστώσεων, οι οποίες δεν είναι παρά μια ύπουλη προσπάθεια πλήρους εξισώσεως των φύλων και εξαλείψεως κάθε φυσικής διαφοράς. Όσοι το κάνουν μισούν το ίδιο άνδρες και γυναίκες που επιθυμούν να έχουν την φυσική συμπεριφορά και στάση ζωής που τους προσδίδει το φύλο τους.

• Την σχεδόν υποχρεωτική εκπαίδευση στελεχών μεγάλων επιχειρήσεων και οργανισμών, προκειμένου να “ξεριζώσουν” τον ρατσισμό/σεξισμό από τον οποίο προφανώς “πάσχουν”, όντες λευκοί ετεροφυλόφιλοι άνδρες. Χρησιμοποιούν μεθόδους και εργαλεία αξιολογήσεως που δεν έχουν την ελάχιστη επιστημονική βάση, ενώ παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα.
• Τον εξαναγκασμό των ακαδημαϊκών να αποδείξουν την ηθική τους καθαρότητα και την δέσμευσή τους στο δήθεν προοδευτικό τρίπτυχο EIT: equality-inclusivity-diversity, ως προϋπόθεση δημοσίων χρηματοδοτήσεων.

Αυτό αποτελεί ξεκάθαρη διάβρωση και ξεδιάντροπη αλλοίωση των αληθώς επιστημονικών κριτηρίων και της ελεύθερης επιστημονικής σκέψεως και δράσεως. Το ίδιο ακριβώς προωθείται και ως προϋπόθεση ιδιωτικών χρηματοδοτήσεων, μέσω των κριτηρίων ESG: environment-society-governance, δηλαδή περιβαλλοντική προστασία, κοινωνική εταιρική ευθύνη και εταιρική διακυβέρνηση.

• Την κατάργηση της ακαδημαϊκής ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών ως μέσου προαγωγής της γνώσεως, δεδομένου ότι τα ΑΕΙ αποτελούν το σατανικό λίκνο αυτής της ιδεολογίας, εντός των οποίων –για την ακρίβεια σε πολλά εξ αυτών– η αντίθετη άποψη και η υπεράσπιση της επιστήμης έναντι της “προοδευτικής” μανίας αποτελούν πλέον σχεδόν απαγορευμένες δραστηριότητες.
• Τον πλήρη επαγγελματικό αποκλεισμό όσων εργαζομένων τολμούν να εκφράσουν τις αντιρρήσεις τους σε αυτό το καταστροφικό κλίμα.

Ολοκληρωτισμός-παράνοια του δικαιωματισμού

Δυστυχώς, τα ανωτέρω είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου. Δεν θίξαμε καν τι συμβαίνει σε χώρους όπως η καλλιτεχνική παραγωγή, η δημοσιογραφία, οι μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες και ιδίως αυτές που διαχειρίζονται κοινωνικά δίκτυα κλπ. Δυστυχώς, όλα αυτά τα προωθεί –και τα επιβάλει αργά αλλά σταθερά– και στην χώρα μας σύσσωμο το πολιτικό μας σύστημα, προεξαρχούσης της ψευτοφιλελεύθερης κυβερνήσεως Μητσοτάκη! Η σιγή της ΝΔ στην εκδήλωση στην Θεσσαλονίκη είναι απλά εκκωφαντική…

Ακόμη δυστυχέστερα, δεν υπάρχει σοβαρή αντίδραση, δεν υπάρχουν πνευματικοί ηγέτες να εμβολιάσουν την κοινωνία για να αντιμετωπίσει την πνευματική “σύφιλη” της πολιτικής ορθότητας, δεν υπάρχουν πολιτικοί ηγέτες να αντισταθούν στον μεταμοντέρνο ολοκληρωτισμό, που αργά αλλά σταθερά μας μετατρέπει σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκεντρώσεως!

Πλέον, η τύχη μας είναι στα δικά μας χέρια, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από κανέναν. Όποιος θέλει να παραμείνει ελεύθερος, όποιος θεωρεί την αξιοπρέπεια δικαίωμα, πρέπει να δίνει καθημερινό αγώνα ενάντια στο νέο ολοκληρωτισμό, στην παράνοια του δικαιωματισμού και στην προπαγάνδα του ψέματος, του εξισωτισμού και της στρεψόδικης (ψευδο)επιστήμης! Όσοι ζωντανοί…

---

Θερμές ευχαριστίες στο διαδικτυακό μου φίλο κ. Σπύρο Δοξιάδη, σε παλαιότερο κείμενο του οποίου βασίσθηκε το παρόν άρθρο.