Η πανδημία παράγει πολιτική ομοφωνία στην Κύπρο

Το Συμβούλιο Αρχηγών στην Κύπρο, υπό τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, συνεδρίαζε για πολλές ώρες χθες και όπως προκύπτει από το αποτέλεσμα υπάρχει ομοφωνία γι’ αυτόν τον πόλεμο κατά του κορονοϊού. Άλλωστε, δεν υπάρχει άλλη επιλογή για κανέναν από το πολιτικό σύστημα, να λειτουργήσει διαφορετικά.

Μπορεί να μην έχει υπάρξει στο παρελθόν άλλη ομοφωνία κυβέρνησης και πολιτικών δυνάμεων, εκτός από κάποιες ειδικές περιπτώσεις, όχι όμως μείζονος σημασίας. Εκτός από ομοφωνίες που ετύγχαναν πολλαπλών αναγνώσεων και ερμηνειών. Το μείζων σήμερα είναι η αντιμετώπιση του ιού που εξαπλώνεται. Λάθη και παραλείψεις υπήρξαν, αλλά αυτό που προέχει είναι να βρεθούν εργαλεία διαχείρισης, τρόποι αποτροπής χωρίς καμία καθυστέρηση.

Αυτή η ενότητα, έστω και προσωρινή, πρέπει να λειτουργήσει στο έπακρο:

• Στήριξη των μέτρων που υιοθετούνται.
• Εμπλουτισμός των μέτρων με τη συμβολή των πολιτικών δυνάμεων.
• Στήριξη σκληρότερων μέτρων αν και εφόσον χρειαστεί να ληφθούν.
• Ενίσχυση της κοινωνίας, της οικονομίας για να αντέξει η χώρα μέχρι να ξεπεραστεί η πανδημία.

Θα κατατεθούν νομοσχέδια από εβδομάδα στη Βουλή για έγκριση. Οι επιπτώσεις στην οικονομία, αν και νωρίς, διαφαίνονται. Άλλωστε, μια σειρά από επιχειρήσεις έχουν αναστείλει την λειτουργία τους. Εργαζόμενοι έχουν περιοριστεί στο σπίτι. Το μείζον, βεβαίως, είναι να περιοριστεί η εξάπλωση του ιού. Τούτο και σαφώς θα επηρεάσει όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας, κυρίως την οικονομική πτυχή. Είναι για αυτό που χρειάζονται μέτρα τόνωσης της οικονομίας. Η αγορά χρειάζεται ενέσεις, όπως και τα νοικοκυριά.

Όταν η χώρα βρίσκεται σε… εμπόλεμη κατάσταση δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Χρειάζονται έργα. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για μικροπολιτικές επιδιώξεις, ούτε και για μικροϋπολογισμούς, καθώς τέτοιες συμπεριφορές –ομολογουμένως δεν διαπιστώνονται τώρα– θα αποδοκιμαστούν από τους πολίτες.

Η Κύπρος βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και σε τέτοιες περιπτώσεις οι διαχρονικά διαφορετικοί στόχοι συναντώνται, έστω και για λίγο, και προέχει η αντιμετώπιση του (αόρατου) εχθρού. Είναι ένας πόλεμος που δεν γνωρίζει κανείς πόσο θα κρατήσει, ούτε και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις του. Γι’ αυτό και θα πρέπει να διαμορφώνονται σενάρια διαχείρισης και να αναβαθμίζονται συνεχώς τα μέτρα.

Σε αυτό τον πόλεμο, βασικός πυλώνας αποτροπής, είναι οι ίδιοι οι πολίτες. Έχει σημασία τα μέτρα να υλοποιούνται πλήρως και να μην αναμένουν όλοι από το διπλανό τους να τηρεί τα πρωτόκολλα. Είναι υπόθεση όλων, είναι κοινωνική ευθύνη.