Η συνήθεια να φωνάζουμε στα παιδιά έχει συνέπειες για μια ζωή…

Δεν είναι εύκολο να κάνεις ισορροπημένες συζητήσεις όταν είσαι σε ένταση, αλλά όταν τα παιδιά παρακολουθούν οικογενειακούς καυγάδες, τείνουν να αισθάνονται αβοήθητα, κάτι που βλάπτει την αίσθηση του εαυτού τους. Η ήρεμη προσέγγιση για την επίλυση συγκρούσεων εξυπηρετεί έναν πολύτιμο σκοπό. Όταν οι γονείς χειρίζονται δύσκολα συναισθήματα με χάρη και ηρεμία, η συμπεριφορά τους αποτελεί πρότυπο για τα παιδιά, γεγονός που τους δίνει μια ασφαλή βάση για να αντιμετωπίζουν τις διαφωνίες και τις επιλύσεις τους. Τι συμβαίνει όμως, πλέον στην ενήλικη ζωή μας, όταν μας έβαζαν συνεχώς τις φωνές κατά την παιδική μας ηλικία;

1. Νιώθουν ανάξιοι

Οι ενήλικες που τους φώναζαν πολύ κατά την παιδική ηλικία έχουν την τάση να αισθάνονται ανάξιοι. Δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι αξίζουν αγάπη, χαρά και ασφάλεια. Για αυτά τα παιδιά, το να είναι το επίκεντρο του θυμού των γονιών τους διαμόρφωσε την ερμηνεία τους για τον κόσμο και τη θέση τους μέσα σε αυτόν. Τίποτα που έκαναν δεν ήταν αρκετά καλό, πράγμα που σήμαινε ότι δεν ήταν αρκετό.

Ενστερνίστηκαν την κριτική των γονιών τους στην ταυτότητά τους, φτάνοντας να πιστέψουν στη δική τους ανεπάρκεια, πράγμα που σήμαινε ότι πιθανότατα άξιζαν όλη την οργή που έπαιρναν. Η χαμηλή αίσθηση αυτοεκτίμησής τους καθορίζει το πώς ζουν ως ενήλικες. Μπορεί να παραμείνουν κολλημένοι σε αδιέξοδες δουλειές, επειδή πιστεύουν ότι δεν αξίζουν περισσότερα από αυτά που έχουν. Η επαναδιατύπωση των μοτίβων σκέψης τους και το να ανταπαντούν στην κριτική εσωτερική φωνή τους μπορεί να τους βοηθήσει να χτίσουν μια αίσθηση αυτοεκτίμησης. Μόλις αμφισβητήσουν το αφήγημα της παιδικής τους ηλικίας, θα μπορέσουν να αποδεχτούν την αναμφισβήτητη ανθρώπινη αλήθεια ότι όλοι αξίζουμε αγάπη.

2. Βιώνουν αυξημένο άγχος

Το αυξημένο άγχος είναι συνηθισμένο για ενήλικες που τους φώναζαν πολύ κατά την παιδική τους ηλικία. Η έκρηξη θυμού που βίωναν μικροί αύξησε τα επίπεδα άγχους τους, γεγονός που τους οδήγησε σε απορρύθμιση σε σχεδόν συνεχή βάση. Ως αποτέλεσμα, ζουν συνεχώς σε μια κατάσταση ετοιμότητας, χωρίς ποτέ να είναι απολύτως σίγουροι για το τι θα ακολουθήσει. Έχουν μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση υπερ-επαγρύπνησης.

Πάντα περιμένουν τα χειρότερα, κάτι που τους αφήνει σε αδιέξοδο. Ένα μεγάλο μέρος τους νιώθει όπως όταν ήταν παιδιά, και εξακολουθούν να περιμένουν ότι κάποιος θα τους φωνάξει, είτε γονιός είτε οποιοσδήποτε άλλος. Η ενσυνειδητότητα μπορεί να μειώσει το άγχος επανασυνδέοντας τους ανθρώπους με τα συναισθηματικά τοπία που κρατούσαν σε απόσταση. Στην αντιμετώπιση του άγχους είναι σύνηθες να νιώθει κανείς ότι αποσυνδέεται από τον εαυτό του.

Γιατί στην ηρεμία ανακαλύπτουμε τις πραγματικές ανησυχίες και τους φόβους μας και καταρρίπτοντάς τους, όλα γίνονται πιο διαχειρίσιμα. Αποκτώντας ένα καθημερινό τελετουργικό επίγνωσης μπορείτε να διαχειριστείτε σταδιακά το άγχος σας καλύτερα. Διαθέστε 20 λεπτά, δύο φορές την ημέρα, για να καθίσετε ήσυχα σε ηρεμία. Η επίγνωση είναι τρόπος ζωής, όχι μια γρήγορη θεραπεία. Συνδεθείτε με τον εαυτό σας. Όταν χάνουμε την επαφή με τον εαυτό μας, ο κόσμος μας προσπερνά.

3. Δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους

Οι ενήλικες που τους φώναζαν πολύ κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους, κάτι που δημιουργεί μια αίσθηση αποσύνδεσης μέσα τους. Ποτέ δεν έμαθαν πώς να χειρίζονται μεγάλα συναισθήματα, εν μέρει επειδή οι γονείς τους ήταν ανίκανοι να ρυθμίσουν συναισθηματικά τον εαυτό τους, και μετέδωσαν τη χαμηλή συναισθηματική τους νοημοσύνη στα παιδιά τους.

Προκειμένου να θεραπευτούν, πρέπει να μάθουν να φροντίζουν τον εαυτό τους όπως δεν μπόρεσαν να το κάνουν οι γονείς τους. Ξεκινήστε αναγνωρίζοντας το συναίσθημα, και στη συνέχεια αναγνωρίστε πού στο σώμα σας νιώθετε το συναίσθημα. Κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε τον εαυτό σας ως έναν μικροσκοπικό εξερευνητή. Φανταστείτε τον μικροσκοπικό σας εαυτό να μπαίνει στο σώμα σας και να στέκεται μπροστά στο αναγνωρισμένο συναίσθημα. Όταν αναγνωρίζεις ένα συναίσθημα, αφαιρείς αυτόματα μέρος της δύναμής του. Δεν είναι πλέον μια αόρατη, άγνωστη, τεράστια, παντοδύναμη, συντριπτική δύναμη. Δεν είναι πάντα εύκολο να διώξουμε ένα τόσο έντονο συναίσθημα, αλλά μπορούμε να μειώσουμε την έντασή του κάνοντας χώρο για αυτό. Ξεκινήστε ονομάζοντάς το.

4. Νιώθουν “ελαττωματικοί”

Οι ενήλικες που τους φώναζαν πολύ όταν ήταν παιδιά τείνουν να αισθάνονται ελαττωματικοί, σαν να υπάρχει κάτι που δεν τους πάει καλά και που τους εμποδίζει να είναι ολόκληροι. Το αίσθημα του ελαττώματος έχει τις ρίζες του στην ντροπή, η οποία εμποδίζει τους ανθρώπους να πιστεύουν στην εγγενή τους ικανότητα να αγαπούν και να αγαπιούνται. Η ντροπή δεν είναι ούτε χρήσιμη ούτε παραγωγική. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιο πιθανό να είναι η πηγή καταστροφικών συμπεριφορών παρά η λύση ή η θεραπεία. Το να σταματήσει κανείς να νιώθει ελαττωματικός απαιτεί δέσμευση, η οποία ωστόσο αποδεικνύει τελικά ότι οι ατέλειές μας δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε. Όταν κατέχουμε τις ατέλειές μας, διεκδικούμε τη θέση μας σε αυτόν τον ατελή κόσμο, κάτι που μας επιτρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας πλήρως, όπως θα έπρεπε.

5. Είναι τελειομανείς από παιδιά

 

Οι ενήλικες που τους φώναζαν πολύ όταν ήταν παιδιά, πιστεύουν ότι το να είναι τέλειοι μπορεί να τους προστατεύσει. Τις περισσότερες φορές, ήταν ο στόχος του θυμού των γονιών τους, αλλά η ικανοποίηση των προσδοκιών τους τούς διευκόλυνε αρκετά ώστε να πάρουν μια ανάσα. Μεγαλώνοντας σε ένα επικριτικό περιβάλλον ανοίγει για το παιδί ο δρόμος των υψηλών επιδόσεων. Έτσι μαθαίνει να εξισώνει τον έπαινο με την αποδοχή και τη συναισθηματική υποστήριξη, την οποία παίρνει μόνο αν είναι τέλειο. Ωστόσο, η τελειομανία κρύβει και κινδύνους, αφού μαζί της συνυπάρχει και η αυτοκριτική και η ντροπή. Γιατί νομίζουμε ότι φταίμε για τις ατέλειές μας και είμαστε κακοί άνθρωποι.

Κι έτσι, αποφεύγουμε καταστάσεις στις οποίες μπορεί να κάνουμε λάθος και δεν δοκιμάζουμε νέα πράγματα, ούτε λέμε σε κανέναν ότι κάναμε λάθος, γιατί είναι πολύ ντροπιαστικό. Στην πραγματικότητα όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε πολλά περισσότερα από τις νίκες μας. Είμαστε και οι αποτυχίες μας, και με το να τις αναγνωρίζουμε και να τις μοιραζόμαστε δεχόμαστε να πάρουμε την υποστήριξη που χρειαζόμαστε, αλλά και αποκτάμε μεγαλύτερη ενσυναίσθηση προς τους άλλους.

6. Αποφεύγουν τις συγκρούσεις

Ένα άλλο πράγμα που συμβαίνει σε ενήλικες που τους φώναζαν πολύ στην παιδική τους ηλικία είναι να αποφεύγουν τις συγκρούσεις. Έφεραν το μεγαλύτερο βάρος των οικογενειακών τους καυγάδων, έτσι πήραν την απόφαση να κινηθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αντί να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα, στρέφονται προς τα μέσα και κλείνονται στον εαυτό τους. Μπορεί οι φωνές να είναι ένας τοξικός τρόπος έκφρασης δυσάρεστων συναισθημάτων, αλλά το ίδιο τοξική μπορεί να είναι και η σιωπή.

Πώς μιλάμε λοιπόν για δύσκολα θέματα ήρεμα και αποτελεσματικά; Παραμείνετε θετικοί και υποστηρικτικοί και κάντε ερωτήσεις. Ξεκινώντας μια κουβέντα με θετική στάση, συμπόνια και ειλικρίνεια, μπορείτε να μετατρέψετε μια δύσκολη κουβέντα σε ευκαιρία να καταλάβετε καλύτερα τον συνομιλητή σας και να αναπτύξετε τη σχέση σας.

7. Έχουν θέματα εμπιστοσύνης

Η ύπαρξη προβλημάτων εμπιστοσύνης είναι ένα άλλο πράγμα που συμβαίνει σε ενήλικες που τους φώναζαν πολύ κατά την παιδική τους ηλικία. Έμαθαν από νωρίς ότι δεν μπορούσαν να βασιστούν στην κύρια σχέση τους με τους γονείς τους για άνεση και ασφάλεια, αφού ποτέ δεν ήταν σίγουροι πότε θα αντιμετώπιζαν τον θυμό των γονιών τους. Η ασυνέπεια στην οικογένειά τους τους έκανε να μην εμπιστεύονται τους ανθρώπους, κάτι που επηρεάζει άμεσα την ικανότητά τους να έχουν υγιείς ενήλικες σχέσεις.

Η συνεπής συμπεριφορά γεννά εμπιστοσύνη, ενώ η ασυνέπεια τη διαβρώνει. Οι συνεπείς άνθρωποι ενσταλάζουν περισσότερη εμπιστοσύνη. Όταν συνεχώς αποτυγχάνουμε να ακολουθούμε τα λόγια μας με πράξεις, οι άνθρωποι – αργά αλλά σταθερά – αρχίζουν να χάνουν την πίστη τους σε εμάς. Επειδή δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν πλήρως τους γονείς τους, δυσκολεύονται να εμπιστευτούν άλλους ανθρώπους στη ζωή τους, ένα μοτίβο που τους κάνει να νιώθουν μοναξιά.

Το να τηρείς τον λόγο σου είναι ένας κρίσιμος παράγοντας για την καλλιέργεια σταθερών και αξιόπιστων σχέσεων. Οι ενήλικες που τους φώναζαν πολύ κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας δεν ένιωσαν ποτέ ότι βρίσκονταν σε σταθερό έδαφος με τους γονείς τους, με αποτέλεσμα να αναπτύξουν ένα ανασφαλές στυλ προσκόλλησης.

8. Φοβούνται την οικειότητα

Οι ενήλικες που τους φώναζαν πολύ κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας αποφεύγουν να έρθουν πολύ κοντά με οποιονδήποτε, ακόμα και με ανθρώπους που τους νοιάζονται βαθιά, επειδή φοβούνται μην πληγωθούν. Αποκλείοντας τον εαυτό τους από το να είναι ευάλωτοι, χτίζουν τείχη γύρω από την καρδιά τους, εμπόδια που δεν τους επιτρέπουν να έχουν ισχυρές, υγιείς σχέσεις. Όσο και αν η αυτάρκεια και η αυτονομία μας βοηθούν να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής, μπορούν επίσης να μας στερήσουν την αληθινή οικειότητα. Η ευαλωτότητα σε μια σχέση είναι το πιο σημαντικό συστατικό για να έχεις έναν έμπιστο σύντροφο, αφού το να είμαστε ευάλωτοι μάς επιτρέπει να ανοίξουμε την καρδιά μας – να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη.

 

9. Είναι υπερεπιτυχείς

Το να γίνεσαι υπεράνθρωπος είναι κάτι που συμβαίνει σε ενήλικες που τους φώναζαν πολύ κατά την παιδική τους ηλικία. Ως παιδιά, εξίσωσαν την αξία τους με την ικανότητά τους να εργάζονται σκληρά στο σχολείο και να λαμβάνουν ακαδημαϊκές διακρίσεις. Και ως ενήλικες συνεχίζουν να προσπαθούν να είναι υπερβολικά επιτυχημένοι, αφού πρόκειται για μια συνήθεια που δύσκολα κόβεται. Εξακολουθούν να αυτοπροσδιορίζονται από την παραγωγικότητά τους, η οποία τους βάζει σε άμεση πορεία προς την ακραία εξουθένωση. Το να μην κάνεις τίποτα μπορεί για αυτούς τους ανθρώπους να ακούγεται πολύ περίεργο, αλλά είναι αυτό που χρειάζεται το μυαλό για να ηρεμήσει. Για να το καταφέρετε μπορείτε να ξεκινήσετε με σύμμαχό σας τη φύση και τον κόσμο γύρω σας.

10. Δυσκολεύονται να πουν “όχι”

Οι ενήλικες που τους φώναζαν πολύ κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας δυσκολεύονται να πουν «όχι». Ανέπτυξαν την τάση να προσπαθούν να ικανοποιούν τους γύρω τους, καθώς η ικανοποίηση των αναγκών των γονιών τους ήταν ένας τρόπος να προστατευτούν από πιθανή συναισθηματική βλάβη. Έμαθαν να βάζουν πρώτα τους άλλους και να παραγκωνίζουν τις δικές τους ανάγκες, κάτι που τους δυσκολεύει να βάλουν όρια και να τιμήσουν τον χρόνο τους. Οι άνθρωποι αυτοί κάνουν τα πάντα για να βεβαιωθούν ότι κάποιος άλλος είναι ευτυχισμένος, εις βάρος της ευτυχίας τους. Αναζητούν την έγκριση των άλλων λόγω ανεπίλυτων ζητημάτων με τους γονείς τους.

Πιστεύουν ότι το να λένε “ναι” σε όλους τους επιτρέπει να αποφύγουν κάθε είδους σύγκρουση, αλλά η έλλειψη ορίων τους κάνει να νιώθουν εξαντλημένοι και μισοί. Μπορείτε να μάθετε να βάζετε υγιή όρια στις σχέσεις και έτσι θα αποκτήσετε μια πιο σίγουρη αίσθηση για τον εαυτό σας και θα χτίσετε την αυτοπεποίθησή σας. Αξίζει να προσπαθήσετε και αξίζει να κυνηγήσετε μια πιο ελεύθερη, ευτυχισμένη ζωή.

 

---

Σε συνεργασία με το womanidol