Η τροπολογία Πλεύρη και η κεντροαριστερά

Αναπόφευκτα, μιας και η τροπολογία αυτή αποσκοπεί στον εξωραϊσμό μιας μόνον όψης ενός σύνθετου φαινομένου: της χαλιναγώγησης των μεταναστευτικών ροών προς την Κρήτη. Παραβλέποντας αναπηρίες της, ψηφισμένης πια, διάταξης: από την αναποτελεσματικότητα της μέχρι την καταχρηστική επίκληση κατάστασης έκτακτης ανάγκης.

Αναπόφευκτες, μιας και δεν είχαν αξιολογηθεί προηγουμένως:

• Η ποιότητα και ταχύτητα των διαδικασιών κρίσης των αιτήσεων ασύλου και αναγνώρισης της ιδιότητας του πρόσφυγα.
• Η μη διεκδίκηση προβλεπόμενων αποζημιώσεων από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ανθρώπους οι οποίοι, ενώ ζήτησαν άσυλο σε αυτές, παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα.
• Η εχθρική επιλογή τρίτων χωρών να μετατρέπουν τη μετανάστευση σε μοχλό πίεσης κατά της χώρας μας.
• Η οργάνωση της δίωξης συμμοριών παράνομης διακίνησης και σε συνεργασία με διεθνικές αρχές.

Ούτε σκέψη βέβαια για προώθηση της ιδέας συγκρότησης Αρχών Απογραφής και Πιστοποίησης Προσφύγων κοντά στις πηγές των προσφυγικών ρευμάτων, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Βέβαια οι κυβερνήσεις μας, εδώ και χρόνια, έχουν απεμπολήσει το δικαίωμα δημιουργικής παρουσίας μας στην διεθνή κοινότητα (μια όχι ανέξοδη επιλογή για τα εθνικά μας συμφέροντα).

Αλλά εδώ έχουν φτάσει στο σημείο να μην εκπληρώνουν στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους: από την έγκαιρη επιμέλεια των σχέσεων μας με τις αρχές της Λιβύης μέχρι την δικαστική διεκδίκηση καταβολής οικονομικών απαιτήσεων προς εμάς από την Γερμανία και άλλες χώρες μέλη της ΕΕ. Στην πραγματικότητα, οι κυβερνήσεις μας έχουν συμβιβαστεί με την έκπτωση μας από ανεξάρτητο κράτος σε προτεκτοράτο, παρουσιάζοντας την τάχα ως «εταιρική» ή «συμμαχική» σχέση.

Το δίλημμα των 177 και οι “απέναντι”

Από τους 177 βουλευτές οι οποίοι υπερψήφισαν την διάταξη ποιοι και πόσοι θα είναι άραγε στην επόμενη Βουλή; Θα αθροίζονταν σε 151 ώστε να στηρίξουν κυβέρνηση; Θα ήταν μια τέτοια κυβέρνηση επιθυμητή από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού; Απέχοντες και μη (ανήκω στους δεύτερους) θα εναποθέταμε ελπίδες για αντιμετώπιση της εξάρτησης της χώρας μας, των ανισοτήτων, της ανομίας και της διαφθοράς σε κυβέρνηση με τον απερχόμενο πρωθυπουργό να διατηρεί το «πάνω χέρι» (αυτοπροσώπως ή δια πληρεξουσίου συμπαίκτη του) με μόνο «εξωραϊσμό» την στροφή της επί τα δεξιά;

Προς το παρόν, οι 177 φορτώνονται οι ίδιοι την επιλογή ανάμεσα στην Σκύλλα και την Χάρυβδη. Ανάμεσα στην συγκυβέρνηση Μητσοτάκη-Βελόπουλου (ενδεχομένως και άλλων) και την «ακυβερνησία». Και απαλλάσσουν οριστικά τους «απέναντι» (όσους δήλωσαν παρών ή καταψήφισαν την συγκεκριμένη τροπολογία) από το βάρος αυτό. Οι οποίοι «απέναντι» οφείλουν πια να διαδηλώσουν την ρητή δέσμευση μη συμμετοχής τους σε συγκυβέρνηση με την απερχόμενη τάξη πραγμάτων και προσώπων.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν αξιώνουμε από τους αρχηγούς των «απέναντι» βουλευτών να διαμορφώσουν «κοινό πρόγραμμα». Δεν περιμένουμε να υποδείξουν εντολοδόχο πρωθυπουργό καταλληλότερο από τους ίδιους. Δεν τους ζητάμε καν να διακόψουν τον μεταξύ ανούσιο ανταγωνισμό των κομμάτων τους. Επισημαίνουμε απλώς την υποχρέωση τους να θέσουν συστηματικά, επίμονα και στα ίσια το πραγματικό δίλημμα στο πολιτικό σώμα, σε απέχοντες και μη από τις εθνικές εκλογές:

«Προτιμάτε την συνέχιση της σημερινής κατάστασης με δεξιό δεκανίκι ή μια νέα, διαφορετική κοινοβουλευτική πλειοψηφία;» Τους ζητάμε τελικά να θέσουν όλους μας (των εαυτών τους συμπεριλαμβανόμενων) ενώπιον των ευθυνών μας. Και να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι άλλοι θα διασφαλίσουν όλα όσα δεν μπορούν ώστε η νέα αυτή, διαφορετική πλειοψηφία να μετασχηματιστεί από κοινοβουλευτική σε κυβερνητική.