Κλιματική Αλλαγή: Πώς η πολιτική έχει εργαλειοποιήσει τη φύση

Από τα τέλη του 17ου αιώνα μια ομάδα διασήμων ερευνητών (J. Fourier, L. Agassiz, J. Tyndall, S. Arrhenius και πολλοί άλλοι) προσπάθησαν να βρουν την αιτία που προκαλεί Κλιματική Αλλαγή. Τις αλλαγές στο κλίμα τις είχαν διαπιστώσει οι γεωλόγοι του Τεταρτογενούς, δηλαδή οι επιστήμονες που σπουδάζουν την παλαιοκλιματολογία. Η σκέψη τους πήγε στις αυξομειώσεις των συγκεντρώσεων του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακος, το οποίο τότε δεν προερχόταν από την βιομηχανική δραστηριότητα και τους υδρογονάνθρακες.

Η Κλιματική Αλλαγή, λοιπόν, απασχολούσε την ανθρωπότητα τους τελευταίους αιώνες. Δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων 40 ετών, όπως το παρουσιάζουν οι περιβαλλοντολόγοι. Έτσι, οι επιστήμονες αποφάσισαν να στείλουν στην ατμόσφαιρα αερόστατα από το 1800 μέχρι το 1965 για να πάρουν δείγματα ατμοσφαιρικού αέρα από τέσσερις ηπείρους.

Έκαναν 90.000 μετρήσεις και τα αποτελέσματα παρουσιάζονται στις εικόνες 11 και 12.  Η εικόνα 11 δείχνει ότι οι χρονιές 1821, 1860 και το 1940 ήταν τρεις εποχές που είχαμε υψηλές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, 435 ppm, 390 ppm και 400ppm αντιστοίχως και ταυτόχρονα υψηλές θερμοκρασίες.

Αυτές οι δύο περίοδοι δεν μπορούν να συνδεθούν με το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακος, που παράγεται από την χρήση υδρογονανθράκων. Και τίθεται το ερώτημα μήπως το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακος είναι αποτέλεσμα της αύξησης της γήινης θερμοκρασίας και όχι η αιτία; Είναι η δεύτερη φορά που παρατηρείται αυτή η υστέρηση.

Μεταξύ 1920 και 1940 είχαμε πολύ θερμή και ξηρή εποχή στην Γη, κάτι που πρέπει να θυμούνται όσοι γεννήθηκαν πριν το 1940. Η ξηρασία και άνοδος της θερμοκρασίας προκάλεσε καταστροφές στη γεωργία και την κτηνοτροφία σε ΗΠΑ και Ευρώπη (εικόνες 13 και 14). Μετά το 1940 πέφτουν απότομα οι θερμοκρασίες με αποτέλεσμα να έχουμε βαρείς χειμώνες. Από το 1980 και μετά, μπαίνουμε σε μία περίοδο αύξησης της μέσης γήινης θερμοκρασίας, την οποία τότε άρχισαν να αποδίδουν στην χρήση των υδρογονανθράκων. Τότε, η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα είχε αυξηθεί κατά 0,002% από την κανονική του, δηλαδή από τα 0,035% έφθασε στα 0,037%. Κάπως έτσι πολιτικοποιήθηκε ένα πολύπλοκο πολυπαραγοντικό φυσικό φαινόμενο, όπως είναι η Κλιματική Αλλαγή.

Τη συνέχεια την γνωρίζουμε. Μπαίνουν σε αυτό το σκηνικό οι πολιτικοί. Πρώτος απ’ όλους, ο Αλ Γκορ, δημοσιογράφος, που διετέλεσε και αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Ο Αλ Γκορ είναι συνιδρυτής και πρόεδρος της Generation Investment Management και επίσης συνεργάτης στην εταιρία Kleiner Perkins, επικεφαλής της ομάδας λύσεων για την Κλιματική Αλλαγή. Επίσης, τη σκυτάλη πήρε και η ΕΕ.

Το ερώτημα παραμένει

Έχουμε Κλιματική Αλλαγή; Η απάντηση είναι ναι, αλλά δεν οφείλεται στις πολύ μικρές διακυμάνσεις του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακος που εντοπίζονται στο τρίτο δεκαδικό ψηφίο της εκατοστιαίας σύνθεσης της ατμόσφαιρας. Η επίδραση αυτής της ελάχιστης αλλαγής είναι εξίσου ελάχιστη.

Τότε που οφείλεται η κλιματική αλλαγή; Οφείλεται τις εξάρσεις/εκρήξεις του ηλίου που διαπιστώνονται από τον αριθμό των ηλιακών κηλίδων, (εικόνα 16). Αυτές οι εξάρσεις (εικόνες 16 και 17), που έχουν πιστοποιηθεί και μελετηθεί από το 1600 μ.Χ. μέχρι σήμερα από καθηγητές και διευθυντές αστεροσκοπείων, λαμβάνουν χώρα κάθε 22, ή 44, ή 88 χρόνια και λέγονται κύκλοι των Wolf-Gleissberg (εικόνα 18). Οι μεγαλύτερης διαρκείας κύκλοι των 200 ετών λέγονται κύκλοι De Vries.

Αυτές οι εξάρσεις, που εκδηλώνονται με μαζικές εκλύσεις κοσμικής σκόνης (εικόνες 19 και 20), επηρεάζουν το κλίμα στη Γη και εξηγούν τις κλιματικές αλλαγές που παρατηρούμε από το 1400 μ.Χ. μέχρι σήμερα. Τέτοιες αλλαγές είναι οι μικρές παγετώδεις περιόδους που είχαμε από το 1400 μ.Χ. μέχρι το 1800 μ.Χ., Maunder minimum και Dalton minimum (εικόνα 18).

Αυτές οι παρατηρήσεις επιβεβαιώνονται από τα ισότοπα Βηρυλλίου 10 (10Be) που βρίσκονται μόνο στην γαλακτική σκόνη και είναι παράγωγα των ηλιακών εκρήξεων. Η γαλακτική σκόνη με ισότοπα του 10Be βρέθηκε στον πάγο-πυρήνα Dye-3 που πήραν οι Δανοί από την Γροιλανδία. Οι διακυμάνσεις της περιεκτικότητας σε Be10 συμπίπτουν απόλυτα με την δραστηριότητα των ηλιακών κηλίδων, οι οποίες επηρεάζουν την γήινη μέση θερμοκρασία. Επίσης οι Friss-Christiansen (Nobel prize) και Lassen, αστροφυσικοί στο αστεροσκοπείο της Κοπεγχάγης έδειξαν την σχέση των ηλιακών κηλίδων με την άνοδο/κάθοδο της μέσης γήινης θερμοκρασίας και των συγκεντρώσεων του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακος (εικόνα 21).

Τώρα που τελειώνει ο κύκλος 24 της ηλιακής δραστηριότητας θα μπούμε, κατά τον αστροφυσικό Abdussamatov, διευθυντή του αστεροσκοπείου της Αγίας Πετρούπολης, σε μία περίοδο πτώσης της θερμοκρασίας, εικόνες 22 και 23. Με όσα γνωρίζει η επιστήμη, είναι απόλυτα αυθαίρετος ο ισχυρισμός ότι η μηδαμινή αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα θα καταστρέψει την ανθρωπότητα. Αυτή η αύξηση είναι ανίκανη να επηρεάσει το κλίμα που είναι πολυπαραγοντικό φαινόμενο με τουλάχιστον 10 συναρτήσεις.

 

Το κρίσιμο ερώτημα είναι γιατί συμβαίνει όλο αυτό. Κανείς δεν έχει αντίρρηση στο ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ποικίλης μόλυνσης που επιφέρει η ανθρώπινη δραστηριότητα, αλλά δεν πρόκειται για την Κλιματική Αλλαγή. Η μόνη προφανής επάντηση είναι πως κάποιοι κερδίζουν πολλά από αυτή τη θεωρία.