Κλιματική αλλαγή, βιοποικιλότητα, θερμοκρασία και CO2

Τον Ιανουάριο του 2020 πληροφορηθήκαμε ότι ο πληθυσμός των λύκων αυξάνεται με σταθερούς ρυθμούς σε όλη την Ευρώπη! Είναι χαρακτηριστικό πως στην Γερμανία και στην Γαλλία, δυο χώρες με μηδενική παρουσία του είδους, υπάρχουν σήμερα περίπου 500 λύκοι. Όσο αφορά την αρκούδα, οι Έλληνες επιστήμονες δηλώνουν αισιόδοξοι πως υπάρχει αύξηση του πληθυσμού στην Πίνδο, σταθερότητα ωστόσο στη Ροδόπη. Ακόμη πιο πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι στη Ρόδο παρουσιάζεται υπερπληθυσμός ελαφιών.

Τα ελάφια στη Ρόδο ανέρχονται σε χιλιάδες πλέον, ενώ πριν από μερικά χρόνια ο αριθμός τους ήταν ελάχιστος! Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αριθμός των ελαφιών που διαβιούν στις δασικές περιοχές του νησιού, υπερβαίνει τις 5000. Η αύξηση του πληθυσμού των ελαφιών είναι τόσο μεγάλη ώστε σήμερα να υπάρχει πρόβλημα, καθώς προξενούνται πολλά τροχαία ατυχήματα και μεγάλες ζημιές στις καλλιέργειες.

Η κινδυνολογία του παρελθόντος ήθελε τις αρκούδες, τα ελάφια και τους λύκους σε Ελλάδα και Ευρώπη να απειλούνται με εξαφάνιση επειδή, υποτίθεται, έχει συρρικνωθεί η βάση της τροφικής τους αλυσίδας, κυρίως, λόγω της κλιματικής αλλαγής. Τί συμβαίνει, μάλλον και διαπιστώνεται αύξηση πληθυσμού άγριων ζώων σε Ελλάδα και Ευρώπη; Πρόσφατη επιστημονική έρευνα, διαπίστωσε ότι μεταξύ των ετών 1981 και 2016, το 74,2% περίπου της επιφάνειας της Γης, παρουσιάζει αυξανόμενη τάση κάλυψης με πράσινο (Εικόνα).

Το πράσινο έχει με τη σειρά του οδηγήσει σε 12,4% καθαρή ανάπτυξη στην απορρόφηση άνθρακα στον πλανήτη. Μεταξύ 1981 και 2016 η βλάστηση στον πλανήτη έχει αναπτυχθεί δραστικά και ταυτόχρονα δημιουργήθηκαν νέοι φυσικοί τρόποι απορρόφησης άνθρακα. Η αύξηση της φυτικής μάζας στον πλανήτη, που έχει αποδεδειγμένα συμβεί τα τελευταία χρόνια, δηλαδή της παραγωγής τροφής για θηράματα και θηρευτές, έχει ευεργετικές επιδράσεις στην πανίδα, παρά την καταστροφολογία. Όχι μόνο δεν υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: ο πλανήτης σφύζει από υγεία!

Διάψευση της καταστροφολογίας

Μία ακόμη είδηση η οποία σχετίζεται με τα παραπάνω προήλθε από τον Νίκο Σύψα και αφορά την πανδημία του κορονοϊού. Ο κύριος Σύψας υποστήριξε ότι ο Ιανουάριος θα είναι μια δύσκολη περίοδος, καθώς το σύστημα υγείας είναι ήδη στα όριά του. Ενόψει της πτώσης της θερμοκρασίας, ο κ. Σύψας επεσήμανε ότι κάθε ένας βαθμός που πέφτει επηρεάζει κατά 4% με 5% τον δείκτη Rt.

Ο λοιμωξιολόγος, εμμέσως υποστήριξε αυτό που υποστηρίζουν εδώ και πολύ καιρό διάφοροι επιστήμονες παγκοσμίως, σχετικά με την εξαφάνιση των ειδών και τη βιοποικιλότητα: η βιοποικιλότητα καταρρέει με το κρύο, όχι με τη ζέστη! Τις περιόδους κατά τις οποίες η Γη είχε υπερθερμανθεί, χωρίς την παρουσία του ανθρώπου, η φυσική ζωή στον πλανήτη είχε ανθίσει.

Αντιθέτως, σε περιόδους ψύξης του πλανήτη, παράδειγμα στην περίοδο “Little Ice Age”, η ανθρωπότητα έζησε πάρα πολλές πανδημίες για εκατοντάδες χρόνια. Η ανθρωπότητα, η χλωρίδα και η πανίδα, άκμασαν σε περιόδους ζέστης, όχι κρύου. Με λίγα λόγια, ας ευχηθούμε να ανέβει γρήγορα η θερμοκρασία για να γλυτώσουμε από την πανδημία του κορονοϊού! Στο παρελθόν διάφοροι επιστήμονες υιοθέτησαν ακρίτως το χειρότερο σενάριο όσον αφορά τις αλλαγές του κλίματος.

Το χειρότερο σενάριο είναι το αφήγημα της αποκαλούμενης κλιματικής “κρίσης”. Το αποτέλεσμα ήταν οι απόψεις αυτές, όταν διοχετεύθηκαν στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης, να φουσκώσουν υπέρμετρα και να παρουσιάζονται με τη μορφή χολιγουντιανής καταστροφολογικής ταινίας! Αυτά τα ακραία σενάρια περί “κρίσης” και “εξαφάνισης των ειδών” στην περίπτωση των λύκων, της αρκούδας και του ελαφιού, όχι μόνο δεν υλοποιήθηκαν, αλλά συνέβη το ακριβώς αντίθετο!

Κοστίζει η υπερεκτίμηση των κινδύνων

Σήμερα όμως διαπιστώνουμε ότι, από τη σύγκριση των στοιχείων της τελευταίας 30ετίας με τα σενάρια της κλιματικής αλλαγής του 1988, δείχνουν ότι βρισκόμαστε στο ηπιότερο από τα σενάρια που είχαν προταθεί. Υπήρξε δηλαδή υπερεκτίμηση κινδύνων. Επίσης μία άλλη υπερεκτίμηση κινδύνου, η οποία είχε συμπαρασύρει πολλούς σε υπέρμετρη καταστροφολογία, αφορούσε την αύξηση της στάθμης της θάλασσας.

Γνωστές οι παρελθόντες καταστροφολογίες περί αύξησης της στάθμης, ακόμη και σε δυσθεώρητα ύψη των εννέα μέτρων, των εφτά κ.τ.λ. Σήμερα επικρατούν τα ήπια σενάρια, με την αύξηση της στάθμης της θάλασσας, μέχρι το 2100, να φτάνει το πολύ στα 40 cm. Φυσικά, κανείς δεν γνωρίζει με απόλυτη βεβαιότητα εάν και πόση θα είναι η αύξηση της στάθμης της θάλασσας μέχρι το 2100, καθώς όλα τα μαθηματικά μοντέλα πάσχουν σε αξιοπιστία.

Η εκτίμηση των κινδύνων είναι μία διαδικασία η οποία είναι ευάλωτη σε πολλούς υποκειμενικούς παράγοντες, με νούμερο ένα παράγοντα τον άνθρωπο. Όμως, η υπερεκτίμηση των κινδύνων, όλα αυτά τα χρόνια, έχει επηρεάσει τις πολιτικές αποφάσεις. Οι πολιτικές αποφάσεις με τη σειρά τους οδήγησαν σε υπερτιμημένες δημόσιες επενδύσεις. Οι δημόσιες επενδύσεις προέρχονται από τις τσέπες των φορολογούμενων πολιτών.

Εκεί βρίσκεται η ουσία της υπερεκτίμησης των κινδύνων, στις οποίες προέβησαν διάφοροι επιστήμονες και επηρέασαν τους πολιτικούς όσο αφορά το κλίμα: τους φόρους! Εφόσον υπάρχει πλέον η παραδοχή ότι οι κίνδυνοι είχαν υπερεκτιμηθεί, ότι πάμε ομολογουμένως σε ήπιο σενάριο για την αλλαγή στο κλίμα, μήπως θα ήταν φρόνιμο να επανεκτιμηθούν και μετριασθούν-ακυρωθούν ορισμένες πολιτικές αποφάσεις οι οποίες σχετίζονται με την επιβολή πράσινων φόρων, όπως ο πρόσφατος φόρος στο πετρέλαιο κίνησης;

Μία σημαντική μελέτη

Ας κλείσει το άρθρο με μία πρόσφατη και εξαιρετικά σημαντική επιστημονική μελέτη. Η συμβατική και καθιερωμένη θεωρία σχετική με το κλίμα είναι αυτή που υποστηρίζει ότι η αύξηση της συγκέντρωσης του ανθρωπογενούς CO2, προκαλεί αύξηση της θερμοκρασίας. Σε μελέτη που παρουσιάσθηκε πρόσφατα από Έλληνα επιστήμονα, ένας εκ των πλέον έγκυρων και αναγνωρισμένων διεθνώς στον τομέα του, σε συνεργασία με Πολωνό ακαδημαϊκό και μάλιστα μέλος του IPCC, ελήφθη υπόψη η αντίστροφη αιτιότητα.

Στη συγκεκριμένη μελέτη υιοθετήθηκε η άποψη ότι η σχέση του ατμοσφαιρικού CO2 και της θερμοκρασίας μπορεί να ανήκει στην κατηγορία του αρχαίου πλουταρχικού προβλήματος «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;». Σε τέτοια προβλήματα δεν είναι πάντοτε σαφές ποιο από τα δύο αλληλένδετα γεγονότα είναι το αίτιο και ποιο το αιτιατό. Στη μελέτη εξετάσθηκε η σχέση της παγκόσμιας θερμοκρασίας και της συγκέντρωσης CO2 στην ατμόσφαιρα σε μηνιαίο χρονικό βήμα, καλύπτοντας το χρονικό διάστημα 1980-2019, στο οποίο υπάρχουν αξιόπιστες μετρήσεις από επιστημονικά όργανα.

Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρώτα αυξάνεται η θερμοκρασία και έπειτα ακολουθεί η αύξηση του CO2. Σύμφωνα με την συγκεκριμένη εξαιρετική μελέτη, οι αλλαγές στο CO2 ακολουθούν τις αλλαγές στη θερμοκρασία, κατά περίπου έξι μήνες σε μηνιαία κλίμακα, ή περίπου ένα έτος σε ετήσια κλίμακα. Με λίγα λόγια, η θεωρία που υποστηρίζει ότι η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη οφείλεται στις ανθρωπογενείς εκπομπές CO2, αποδομείται πλήρως.