Μετεξεταστέα η κυβέρνηση στη νησιωτική πολιτική

Η λάθος ιδεολογικά-πολιτικά-στρατηγικά προσέγγιση της ελληνικής κρίσης από την κυβέρνηση Τσίπρα διαχέεται σε όλες σχεδόν τις επιμέρους επιλογές της. Έτσι, δεν θεώρησε ότι το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας ήταν και είναι η διάλυση της παραγωγικής της βάσης και η υποτίμηση, που υπέστη στο σύνολο της η χώρα και ιδιαίτερα στην πραγματική οικονομία.

Αντίθετα ή επέλεξε (αυτοβούλως) ως πολιτική στρατηγική το πεδίο της κρίσης χρέους, ή αμαχητί αποδέχθηκε (ασμένως ορισμένα στελέχη του) τη στρατηγική του κατευθυνόμενου από τη Γερμανία Διευθυντηρίου της ΕΕ που είχε ως προτάγματα τα δημοσιονομικά, το έλλειμμα, το χρέος και το δανεισμό της χώρας. Αποτέλεσμα η εσαεί λιτότητα, αλλά κυρίως η απομείωση της ανεξαρτησίας της χώρας και η μετατροπή της σε νεοαποικία.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής πρόσφατα τα βίωσε το πολυμελές κυβερνητικό κλιμάκιο, που επισκέφθηκε τη Λέσβο για να συμμετάσχει στο αναπτυξιακό συνέδριο της Περιφέρειας Βόρειου Αιγαίου. Το νησί είχε κυριολεκτικά «κατεβάσει ρολά». Η αύξηση του ΦΠΑ και οι συνέπειες των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών μπορεί να ήταν οι κύριες αφορμές των κινητοποιήσεων, αλλά όχι η αιτία.

Οφείλουν στην κυβέρνηση, στην αντιπολίτευση, αλλά και στα εκτός Ελλάδας κέντρα λήψης αποφάσεων να αντιληφθούν, ότι η κοινωνία έχει ήδη ξεπεράσει τις αντοχές και τις ανοχές της. Η άνιση ανταλλαγή και η μεταφορά πόρων από τα νησιά στο αθηνοκεντρικό κράτος και από εκεί στην Γερμανία (κυρίως), έχει υπερβεί τις κόκκινες γραμμές και των νησιωτικών κοινωνιών. Η κοινωνία βράζει, αλλά το πολιτικό προσωπικό περί άλλων τυρβάζει.

Η κατεύθυνση του πολιτικού προσωπικού θεωρεί κυρίαρχο ζήτημα την κρίση χρέους και όχι την ανάπτυξη και αυτό απεικονίζεται στις προτάσεις τους (όποτε υπάρχουν) για την νησιωτική και θαλάσσια πολιτική. Προτάσεις χωρίς όραμα, αντιαναπτυξιακές, διαχειριστικές με στόχο τη διαιώνιση του οικονομικού-κοινωνικού status quo. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το δήθεν «μεταφορικό ισοδύναμο», η ανύπαρκτη στρατηγική για την θαλάσσια-γαλάζια οικονομία, το προσφυγικό-μεταναστευτικό.

Το δήθεν «Μεταφορικό Ισοδύναμο»

Με τυμπανοκρουσίες από τον αρμόδιο υφυπουργό Νησιωτικής πολιτικής ανακοινώθηκε η θεσμοθέτηση αυτού που ονομάζουν “Μεταφορικό Ισοδύναμο”. Ακολούθησαν και οι σχετικές δηλώσεις Τσίπρα στα δύο αναπτυξιακά συνέδρια των Περιφερειών του Αιγαίου (Νότιο και Βόρειο). Τέθηκε δε και σε διαβούλευση προ ολίγων ημερών σχετικό νομοσχέδιο.

Υπενθυμίζουμε ότι η βασική αρχή του μεταφορικού ισοδυνάμου συνίσταται στο ότι:
Για λόγους ισότητας των πολιτών, για την κάλυψη αντίστοιχης απόστασης, οι προσφερόμενες υπηρεσίες θαλάσσιων μεταφορών πρέπει να συγκλίνουν με τις υπηρεσίες των χερσαίων μεταφορών. Η σύγκλιση αφορά στην οικονομική επιβάρυνση του χρήστη, στη χρονική διάρκεια του ταξιδιού και στην προσφερόμενη ποιότητα σε ένα πλαίσιο θεώρησης, όπου ο νησιώτικος χώρος αποτελεί προέκταση του χερσαίου χώρου και όπου η χρέωση για τη μεταφορά ανάμεσα σε ίσες αποστάσεις πρέπει να είναι δίκαιη.

Θαυμάστε τώρα πώς βαφτίζουν το κρέας ψάρι, πώς την επιδότηση του ακτοπλοϊκού εισιτηρίου του νησιώτη την εμφανίζουν ως εφαρμογή της αρχής του μεταφορικού ισοδύναμου. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του σχετικού νομοσχεδίου, σκοπός των ρυθμίσεων είναι:

1. η εξασφάλιση της ισότητας των πολιτών αναφορικά με την οικονομική επιβάρυνση του χρήστη για τη διακίνηση του ιδίου ή εμπορευμάτων, τη διάρκεια του ταξιδιού και την προσφερόμενη ποιότητα και
2. η θεσμοθέτηση στην εθνική νομοθεσία και η υλοποίηση της έννοιας του Μεταφορικού Ισοδύναμου (Μ.Ι.), προκειμένου το κόστος που αντιστοιχεί ανά επιβάτη και ανά εμπόρευμα με μέσα θαλάσσιας μεταφοράς να είναι ισοδύναμο με το κόστος για την ίδια απόσταση με μέσα χερσαίας μεταφοράς.

Μόνο για τους μόνιμους κατοίκους

Τι καταλαβαίνουμε από την διατύπωση; Ότι η υλοποίηση αφορά τους επιβάτες (όλους τους επιβάτες), αλλά και τα εμπορεύματα (όλα τα εμπορεύματα). Στο άρθρο 3 του ίδιου νομοσχέδιου, όμως έρχεται η ανώμαλη προσγείωση δεδομένου ότι ρητά δηλώνεται ότι η επιδότηση του μεταφορικού κόστους αφορά τους μόνιμους κατοίκους συγκεκριμένων νησιών και τις επιχειρήσεις, που εδρεύουν σε αυτά τα νησιά, όχι όμως τους λοιπούς επιβάτες.

Ας θυμηθούμε ότι ο Τσίπρας επιχειρηματολογώντας για την εφαρμογή του Μεταφορικού Ισοδυνάμου είχε αναφέρει ότι κατάγεται από την Ήπειρο και ότι το κόστος μεταφοράς για οποιονδήποτε έκανε την ίδια απόσταση δια θαλάσσης ήταν πολλαπλάσιο. Έτσι για λόγους ισονομίας θα έπρεπε να ισχύσει το Μεταφορικό Ισοδύναμο. Μόνο που ξέχασε να υπολογίσει ότι το χερσαίο κόστος μεταφοράς δεν διαφοροποιείται από το αν είσαι μόνιμος κάτοικος ή όχι μιας περιοχής.

Το ίδιο πληρώνουμε στο ΚΤΕΛ αδιάφορα αν είμαστε μόνιμοι κάτοικοι της Άρτας ή της Αθήνας. Ισχύει το ίδιο με το προτεινόμενο νομοσχέδιο και για τα νησιά; Όχι, γιατί θεσμοθετούν την επιδότηση του μεταφορικού κόστους μόνον για τους μόνιμους κατοίκους. Δηλαδή όλοι οι άλλοι να πληρώσουμε πολλαπλάσια τα 287 χιλιόμετρα για να πάμε στην Μυτιλήνη από ότι τα 272 για να πάμε στην Άρτα. Οποία ισονομία!

Καθρεφτάκια στου ιθαγενείς

Υπάρχει ισότητα ευκαιριών ανάπτυξης μεταξύ του νησιωτικού συμπλέγματος και της ηπειρωτικής χώρας; Είναι ή δεν είναι μια απλή επιδοματική πολιτική και ουδόλως αναπτυξιακή; Είναι ή όχι μια διαχειριστική και ουδόλως οραματική αυτή η πολιτική;
Και επειδή όπου δεν υπάρχει στρατηγική, πολιτική αρχών, εμφιλοχωρεί ο τακτικισμός και ο επικοινωνισμός ακούσαμε από τον Πρωθυπουργό να επαγγέλλεται στην Λέσβο ότι «εξετάζουμε να ισχύσει το μεταφορικό ισοδύναμο και στη μεταφορά καυσίμων…». Τα καύσιμα δεν είναι προϊόντα, δεν είναι εμπορεύματα, που έτσι και αλλιώς «καλύπτονται» από τις διατάξεις του νομοσχεδίου; Γιατί χρειαζόταν αυτή η επιπλέον αναφορά ή μήπως να προσφέρουμε και άλλα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, για να κερδίσουμε το χειροκρότημα;

Τέλος να τους υπενθυμίσουμε (γιατί τον επικαλούνται όποτε τους βολεύει) τι είχε αναφέρει ο αείμνηστος Δήμαρχος Τήλου Τάσος Αλιφέρης σε ημερίδα της τότε ΚΕΔΚΕ το 2008: «…έχουμε να αντιμετωπίσουμε την χρηματοδότηση σε τρία σκέλη: τη χρηματοδότηση του μέσου(εννοεί του πλοίου), τη χρηματοδότηση της λειτουργίας και τη χρηματοδότηση του εισιτηρίου… συμφέρει να είναι ενισχυμένο το πρώτο σκέλος (δηλαδή η χρηματοδότηση απόκτησης του πλοίου). Γιατί, αν δοθούν πάρα πολλά χρήματα στα δύο επόμενα σκέλη, δηλαδή, στη λειτουργία και στο εισιτήριο, τότε καταρχήν, τα λεφτά όλα πάνε στους υπάρχοντες εφοπλιστές με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που έχουν και το δεύτερο είναι ότι οι συγκοινωνίες εσαεί εξαρτώνται από την οικονομική και πολιτική συγκυρία. Ενώ αν χρηματοδοτηθεί το μέσο, έχουμε μια αειφορική λύση…».

Νομίζουν ότι «τρώμε το τυράκι και δεν βλέπουμε την φάκα»; Νομίζουν ότι έτσι θα στηρίξουν τους ακτοπλόους; Πλανώνται πλάνην οικτρά. Δεν σώζεται η ακτοπλοΐα με τέτοιου είδους θνησιγενή μέτρα. Πού είναι τα κατ’εξοχήν αναπτυξιακά μέτρα των συνδιασμένων μεταφορών και στα νησιά; Γιατί αποδέχονται και εφαρμόζουν την κοινοτική οδηγία 3577/92 που οδηγεί την ακτοπλοΐα στον σταδιακό αφελληνισμό και σε συνθήκες ολιγοπωλιακής αγοράς;

Πού είναι η προσπάθεια ένταξης των θαλάσσιων μεταφορών στα Διευρωπαϊκά Δίκτυα; Ποιός ο σχεδιασμός τους ώστε να ανταποκριθούμε στους νέους κανονισμούς του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού IMO; Κανονισμοί που αφορούν το θαλάσσιο έρμα και τη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και επιβάλλουν τη χρήση ναυτιλιακού καυσίμου μικρής περιεκτικότητας σε θείο 0,5%, για όλα ανεξαιρέτως τα πλοία από την 1η Ιανουαρίου 2020. Ευλόγως ο IMO θα επιφέρει αύξηση του κομίστρου ή και την απομάκρυνση μεγάλου αριθμού οχηματαγωγών που σήμερα εξυπηρετούν το μεταφορικό έργο στα νησιά.

Δεν τους ενδιαφέρει

Δεν τους ενδιαφέρει. Η πλήρης ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα και στη διαχειριστική, λογιστική, οικονομίστικη, αντιαναπτυξιακή και θνησιγενή από τη φύση της λογική αποδεικνύεται και στο πεδίο του μεταφορικού έργου του νησιωτικού συμπλέγματος. Για την ανύπαρκτη στρατηγική για την θαλάσσια-γαλάζια οικονομία, το προσφυγικό-μεταναστευτικό θα επανέλθουμε με νεώτερο κείμενο.

Δεν μπορούμε, όμως να αφήσουμε ασχολίαστο το γεγονός της συμμετοχής του ορωθυπουργού στην πρόσφατη τριμερή συνάντηση με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον ομόλογό του Πρωθυπουργό του Ισραήλ Νετανιάχου. Αλήθεια πώς αισθάνεται ο Έλληνας πρωθυπουργός να συναποφασίζει για τον EastMed, όταν Κύπρος και Ισραήλ έχουν προσδιορίσει τις ΑΟΖ τους, ενώ η Ελλάδα δεν έχει διευθετήσει το ζήτημα των θαλάσσιων ζωνών όπου κατά το Δίκαιο της Θάλασσας μπορεί να ασκήσει κυριαρχικά δικαιώματα;
Υπενθυμίζουμε ότι ο Σουν Τζου (Κινέζος θεωρητικός του πολέμου, πριν από αιώνες) είχε αναφέρει ότι: «Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν από την ήττα».

Στο αναπτυξιακό συνέδριο της Περιφέρειας Βόρειου Αιγαίου ο Τσίπρας αποδοκίμασε (και καλώς το έπραξε) τα εγχώρια εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, αλλά την ίδια στιγμή νομιμοποιεί το κατ’εξοχήν εξωθεσμικό κέντρο της γερμανοκρατούμενης ΕΕ, το Γιούρογκρουπ. Αποδέχεται από ένα συμβουλευτικό και όχι αποφασιστικό όργανο (σύμφωνα με τις συνθήκες και το δίκαιο της ΕΕ) να παράγει Δίκαιο, να φτωχοποιεί τους Έλληνες, να δεσμεύει περιουσιακά στοιχεία της χώρας, να επιβάλει δυσβάστακτους φόρους, να ασκεί αποικιοκρατική πολιτική. Αυτό δεν είναι πολιτική αρχών, ούτε συνάδει με την ηθική της αριστεράς (που συνεχώς επικαλούνται ως πλεονέκτημά τους οι του ΣΥΡΙΖΑ).