Μια απόφαση-παρωδία από το Συμβούλιο της Επικρατείας

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας πρόκειται για θαύμα ανάλογο με εκείνα που σκαρφίζονταν οι πλέον άξεστοι του κλήρου στον βυζαντινό Μεσαίωνα, οι καλόγεροι. Ας υποθέσουμε ότι δίναμε σε ένα κακό μαθητή της πρώτης γυμνασίου, ένα σκράπα όπως λέγετε, την τελευταία πρόταση της παραγράφου 8 του άρθρου 16 του Συντάγματος όπου όπως ο καθένας που γνωρίζει απλή ανάγνωση θα διάβαζε το εξής: «H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται», και αυτός κατέληγε στο αντίθετο συμπέρασμα. Πόσα γιούχα, σφυρίγματα και προγκαρίσματα θα εισέπραττε από τους συμμαθητές του!

Γιατί όχι, λοιπόν, και η πλειοψηφία του Συμβουλίου της Επικρατείας; Τι διαφορετικό έκανε από αυτόν τον σκράπα; Εκτός από την τήβεννο των ανωτάτων δικαστικών η διαφορά τους είναι πως ο μαθητής θα διατύπωνε την ανοησία του ευθαρσώς ενώ οι δικαστές, οι οποίοι ασφαλώς δεν είναι βλάκες, αλλά ως άλλοι υπηρέτες του κυβερνητικού παλατιού ανέμεναν ένα μεγάλο γεγονός για να δημοσιοποιήσουν την απόφασή τους προκειμένου να την κρύψουν μέσα στον θόρυβο της δημοσιότητας του εν λόγω γεγονότος. Και αυτή η ευκαιρία ήρθε με τον πόλεμο εν εξελίξει στην Μέση ανατολή.

Η κατάντια του Συμβουλίου της Επικρατείας

Όμως, η μεθόδευσή της πλειοψηφίας του Συμβουλίου της Επικρατείας προδίδει πως οι εν λόγω δικαστές γνωρίζουν καλά ότι η απόφασή τους κινείται μεταξύ της σοβαρότητας που διέθεταν οι καλόγεροι του βυζαντινού Μεσαίωνα και ο σκράπας. Οπότε δικαιούνται το αντίστοιχο γιούχο. Μην χάσει, λοιπόν, κανείς συνταγματολόγος, καθηγητής ΑΕΙ ή άλλος ενδιαφερόμενος πολίτης την ευκαιρία να ασκήσει το δικαίωμα στο γιουχάρισμα.

Μάλιστα όσο πιο αριστοφανικό μπορεί, διότι είναι το μόνο που απομένει με την κατάντια των ελληνικών ανώτατων δικαστηρίων αλλά και των άλλων, όπου όσο πιο πολλοί οι νεκροί τόσο πιο χαμηλές οι ποινές που επιβάλλουν και άφθονες οι απαλλαγές που μοιράζουν.