Μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό το Λιμενικό;

 29-10-2021: Ανάμεσα σε Κρήτη και Κάρπαθο ακυβέρνητο πλοίο εξέπεμψε σήμα SOS. Εντός του υπήρχαν 400 μετανάστες που ξεκίνησαν από Τουρκία με κατεύθυνση προς Ιταλία. Η επιχείρηση διάσωσης το ρυμούλκησε με ασφάλεια αρχικά στην Κάρπαθο και κατόπιν οι επιβαίνοντες οδηγηθήκαν στην δομή της Κω.

22-11-2022: Πλοίο “σαπάκι”, παρόμοιο με αυτό του πρόσφατου ναυαγίου στην Πύλο, με 483 μετανάστες από Λιβύη προς Ιταλία, εξέπεμψε σήμα κινδύνου και έμεινε ακυβέρνητο 18 ναυτικά μίλια νότια της Κρήτης και ενώ έπνεαν ισχυροί νοτιάδες επτά μποφόρ. Η επιχείρηση διάσωσης πάλι υπό την εποπτεία του λιμενικού σώματος ήταν επιτυχής. Το πλοίο οδηγήθηκε στο λιμάνι της Παλαιόχωρας Κρήτης.

Αντιγράφω από το τότε άρθρο του ekriti.gr: «Τουλάχιστον οι μισοί μετανάστες αρνούνταν ως αργά το βράδυ να αποβιβαστούν από το άγνωστης ταυτότητας σαπιοκάραβο. Το αίτημα τους ήταν να εγγυηθούν οι Ελληνικές αρχές την προμήθεια του ανταλλακτικού προκειμένου να επισκευαστεί το πηδάλιο του σκάφους και να συνεχίσουν το ταξίδι προς την Ιταλία, όπου ήταν και ο αρχικός τους προορισμός. Όπως δήλωσε σήμερα το πρωί στο ekriti αξιωματικός από τον Λιμενικό Σταθμό της Παλαιόχωρας, μέχρι και αυτήν την ώρα, αρκετοί από τους μετανάστες βρίσκονται ακόμη στο αλιευτικό σκάφος καθώς αρνήθηκαν να αποβιβαστούν…». Αντίστοιχη περίπτωση, το πλοίο φέρετρο στο πρόσφατο πολύνεκρο ναυάγιο στην Πύλο.

Και στις τρεις περιπτώσεις, ο προορισμός του ταξιδιού κοινός: Η Ιταλία. Η Ιταλία, που από τις 11.471 αφίξεις μεταναστών μέσω θαλάσσης το 2019, έφτασε στις 105.131 (στοιχεία Υ.Α.) το 2022! Αύξηση 916%! Φέτος, μόνο για το πρώτο πεντάμηνο, οι αφίξεις είναι 54.205 εκ των οποίων οι 43.408 στην Σικελία! Προφανώς τα δουλεμπορικά κυκλώματα σε Τουρκία και Λιβύη συνεργάζονται στενά με τα αντίστοιχα της Ιταλίας (Μαφία).

Γιατί αρνήθηκαν την βοήθεια 

Όλες οι αναφορές συγκλίνουν ότι το μοιραίο πλοίο αρνιόταν κάθε βοήθεια από τις ελληνικές αρχές. Εδώ είναι και το κρίσιμο σημείο: Διότι αν δεχόντουσαν βοήθεια θα έπρεπε να οδηγηθούν σε ασφαλές ελληνικό λιμάνι, όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις. Από ότι φαίνεται αυτό το οποίο ήθελαν να αποφύγουν οι επιβαίνοντες στο πλοίο ήταν η χώρα πρώτης υποδοχής και κατόπιν κατάθεσης αίτησης ασύλου να είναι η Ελλάδα. Η Ελλάδα θεωρείται, όχι τυχαία, ως χώρα εγκλωβισμού.

Η προτίμηση για την Ιταλία εξηγείται διότι έχει κοινά χερσαία σύνορα με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, σε αντίθεση με την Ελλάδα, οπότε η μετάβαση στις πλούσιες βόρειες χώρες γίνεται ευκολότερα. Πολλοί δε, δεν καταγράφονται ούτε στην Ιταλία, αλλά πηγαίνουν κατευθείαν στις χώρες τελικού προορισμού όπως Αυστρία, Γερμανία κλπ.

Σε ένα υπερφορτωμένο σαπιοκάραβο, με την ψυχολογία του όχλου στο ναδίρ, όπου ο καθένας από τους επιβαίνοντες είχε πληρώσει 4-5 χιλ.€ με μοναδικό σκοπό ζωής να φτάσει στην Ιταλία, ήταν λογικό να δοθεί εντολή αναγκαστικής επέμβασης; Προφανώς όχι! Άλλωστε στις δύο προηγούμενες επιτυχείς επιχείρησης διάσωσης, το ελληνικό λιμενικό απέδειξε ότι, όταν του ζητηθεί, θέτει πάνω από όλα την ασφάλεια των επιβαινόντων, λειτουργώντας εντός προκαθορισμένου επιχειρησιακού σχεδίου.

Ο παράνομος τζίρος δισεκατομμυρίων και τα πολύνεκρα ναυάγια είναι αποτέλεσμα εν μέρει της αντιφατικής ευρωπαϊκής πολιτικής και της βούλησης για νέα εργατικά χέρια. Διότι πρακτικά για να προσεγγίσει κάποιος τα εξωτερικά ευρωπαϊκά σύνορα (με σκοπό την κατάθεση ασύλου) σε Ιταλία, Ισπανία και Ελλάδα, θα πρέπει να κάνει το επικίνδυνο θαλάσσιο ταξίδι, χρησιμοποιώντας τα δουλεμπορικά κυκλώματα.

Ήδη στο νέο σύμφωνο μετανάστευσης προβλέπεται η καταγραφή και η εξέταση ασύλου να γίνεται αυστηρά μόνο σε συγκεκριμένα σημεία στα εξωτερικά ευρωπαϊκά σύνορα (η Ελλάδα όρισε ως τέτοια σημεία την Χίο, Λέσβο, Σάμο κλπ). Παρά τους πρόσφατους πανηγυρισμούς εξαιτίας της νέας ευρωπαϊκής συμφωνίας για το μεταναστευτικό, αποκαλύπτονται φανερά οι αδυναμίες του όλου οικοδομήματος, όπου επιβαρύνονται υπέρμετρα οι χώρες πρώτης υποδοχής της Νότιας Ευρώπης και φυσικά τα ελληνικά νησιά, όπου κατασκευάστηκαν οι Υπερδομές.