Νέα Υόρκη: Ξυπνώντας στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ

Νέα Υόρκη, η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ… Πολυφορεμένο αλλά αληθινό. Η Νέα Υόρκη είναι μία μαγική πόλη που ελκύει κόσμο από κάθε γωνιά του πλανήτη. Η αμερικανική μητρόπολη, όμως, έχει και κάτι άλλο μοναδικό. Με κοινή γλώσσα τα αγγλικά και με εκατομμύρια μετανάστες, που εγκαθίστανται μάλιστα στις δικές τους γειτονιές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι εδώ δεν νιώθει κανείς ξένος.

Ακόμα κι αν έχεις φτάσει από την άλλη άκρη του κόσμου, για πρώτη φορά και για λίγες μόνο ημέρες. Υπάρχουν, όμως, και κάποια μυστικά που μπορούν να κάνουν τον κάθε επισκέπτη αληθινό νεοϋορκέζο. Βλέπετε οι κάτοικοι της πόλης αυτής έχουν τις συνήθειές τους και εμείς τις συγκεντρώσαμε για εσάς. Όλοι όσοι είναι από τη Νέα Υόρκη γνωρίζουν πολύ καλά αυτό το είδους μικρού εστιατορίου που υπάρχει σε κάθε γωνία της πόλης. Ανοιχτά όλο το εικοσιτετράωρο εξυπηρετούν κάθε ανάγκη των κατοίκων.

Το φαγητό είναι φτηνό, σερβίρουν όλων των ειδών τα γεύματα, κάθε στιγμή της ημέρας και συνήθως ο κατάλογος έχει τόσα πιάτα όσα τηλέφωνα έχει ο τηλεφωνικός κατάλογος! Σε αυτά τα εστιατόρια μπορεί να φάει κανείς πρωινό στις 4.00′ το απόγευμα ή να απολαύσει μία ζεστή σούπα τα ξημερώματα. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’90, τα περισσότερα diner τα είχαν Έλληνες. Επικρατούσε, μάλιστα, η φράση «πάμε στον Έλληνα».

Κάθε νεοϋορκέζος που σέβεται τον εαυτό του έχει το αγαπημένο του ντάινερ, το οποίο και επισκέπτεται τις πιο περίεργες ώρες. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, τα μαγαζιά αυτά έχουν εξελιχθεί και σε τοπικά σούπερ μάρκετ. Τα σούπερ μάρκετ είναι λίγα στη Νέα Υόρκη. Οι κάτοικοι δεν μαγειρεύουν σχεδόν ποτέ, λόγω του γρήγορου και φτηνού φαγητού, οπότε προμηθεύονται τα ψώνια του σπιτιού τους από τα γειτονικά τους ντάινερ.

Brunch

Οι νεοϋορκέζοι οργανώνουν τα Σαββατοκύριακά τους γύρω από την αγαπημένη τους συνήθεια που τελευταία ανθίζει και στην Ελλάδα. Αν λοιπόν γνωρίσει κανείς κάποιον νεοϋορκέζο είναι πολύ πιθανό να τον καλέσει για brunch. Το brunch ως έννοια πρωτοεμφανίστηκε στη Μεγάλη Βρετανία στα τέλη του 1800 και έγινε διάσημη στην Αμερική περίπου το 1930.

Η λέξη προέρχεται από τις αγγλικές λέξεις Breakfast και Lunch, οπότε καταλαβαίνεις, ότι είναι κάτι μεταξύ πρωινού και μεσημεριανού. Στη Νέα Υόρκη οι περισσότεροι το τιμούν το Σάββατο και την Κυριακή. Παρέα με φίλους και τα αγαπημένα τους κατοικίδια απολαμβάνουν ένα μπουφέ από αλμυρά, αλλά και γλυκά εδέσματα για όλα τα γούστα. Αν λοιπόν κανείς βολτάρει στις γειτονιές της πόλης μεταξύ  12:00′-15:00′ θα παρατηρήσει γεμάτα μαγαζιά. Συνήθως το brunch εξελίσσεται σε μεθύσι που φτάνει μέχρι αργά το απόγευμα, καθώς οι νεοϋορκέζοι καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες αλκοόλ!

Η βόλτα του σκύλου

Δεν είναι μόνο μία ευκαιρία για καλή σωματική άσκηση, αλλά κάνει καλό και στην ψυχολογία, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες. Οι νεοϋορκέζοι φαίνεται να το γνωρίζουν αυτό, καθώς και έχουν κατοικίδια (συνήθως δύο), αλλά και καταναλώνουν πολύ χρόνο για τη βόλτα τους. Κάθε τετράγωνο διαθέτει ένα ειδικό μικρό παρκάκι (dog park), το οποίο είναι μόνο για τα τετράποδα και τους ιδιοκτήτες τους. Αυτά είναι γεμάτα κάθε ώρα της ημέρας, αλλά ειδικά τις πρώτες πρωινές ώρες.

Εκεί μαζεύονται οι γείτονες με τον καφέ τους και καθισμένοι στα παγκάκια κουτσομπολεύουν, ενώ τα σκυλιά τους απολαμβάνουν το παιχνίδι τους. Τα περισσότερα, μάλιστα, διαθέτουν διάφορα σκυλοπαιχνίδια, αλλά και μικρές πισίνες για να δροσίζονται τα σκυλιά τις καλοκαιρινές ημέρες.

Η Νέα Υόρκη εκτός από ειδικά πάρκα για σκυλιά διαθέτει και κάτι άλλο μοναδικό… το dogsitting! Πρόκειται για “παιδικούς σταθμούς” που φιλοξενούν τα τετράποδα όσο οι ιδιοκτήτες τους εργάζονται. Πολλοί νεοϋορκέζοι λοιπόν αφήνουν τα σκυλιά τους εκεί πριν τη δουλειά και τα παραλαμβάνουν στο τέλος της ημέρας. Οι νεοϋορκέζοι λατρεύουν τα σκυλιά τους.

Τρέξιμο!

Οι νεοϋορκέζοι λατρεύουν το τρέξιμο. Οι ρυθμοί τους είναι εντυπωσιακοί και συνήθως αγχώνουν τους επισκέπτες της πόλης. Όλα τα κάνουν γρήγορα. Τρέχουν για τη δουλειά, τρώνε ενώ πάνε κάπου τρέχοντας, αλλά και γυμνάζονται κάνοντας συστηματικά τζόκινγκ.

Στη Νέα Υόρκη, οι περισσότεροι επιλέγουν το πάρκο της αρεσκείας τους και τρέχουν καθημερινά πριν ή μετά τη δουλειά. Είναι τέτοια η μανία τους με το τρέξιμο που στη πόλη διοργανώνονται εβδομαδιαίοι αγώνες, που στηρίζονται από δεκάδες εθελοντές και παρακολουθούνται από εκατοντάδες θεατές. Και όταν οι νεοϋορκέζοι δεν τρέχουν στα πάρκα, τρέχουν στους ποδηλατοδρόμους. Γενικά τρέχουν…

Πίτσα!

Και ποιός δεν λατρεύει την πίτσα; Οι νεοϋορκέζοι την τιμούν, αλλά με κάποιες ιδιαιτερότητες. Η πόλη τους, άλλωστε, είναι η πόλη της πίτσας. Αν και υπάρχουν κάποιες μεγάλες αλυσίδες κανένας νεοϋορκέζος που σέβεται τον εαυτό του δεν θα παραγγείλει ποτέ από εκεί. Κάθε γειτονιά διαθέτει τη δική του πιτσαρία. Το βράδυ, οι περισσότεροι κάτοικοι κυκλοφορούν με ένα κουτί πίτσα. Δεν είναι σύνηθες να παραγγείλλεις από το τηλέφωνο, όπως στην Ελλάδα. Σύνηθες είναι να πάρεις ο ίδιος το φαγητό σου επιστρέφοντας σπίτι.

Και το σημαντικότερο όλων: αν είσαι στη Νέα Υόρκη μην τολμήσεις να φας τη πίτσα σου με πιρούνι και μαχαίρι. Το λάθος αυτό έκανε δήμαρχος της πόλης, ο οποίος  βρέθηκε στο επίκεντρο του «σκανδάλου του πιρουνιού». Ο ντι Μπλάζιο, ο οποίος έφαγε ένα κομμάτι πίτσα με μαχαίρι και πιρούνι, κάνοντας τους Νεοϋορκέζους να αναρωτιούνται: «Γιατί δεν μπορεί να το φάει όπως το τρώμε εμείς;» Αντί να ακολουθήσει τη νεοϋορκέζικη παράδοση που θέλει τους κατοίκους της πόλης να διπλώνουν τα κομμάτια τους, πριν τα φάνε με τα χέρια, ο δήμαρχος αντιμετώπισε την πίτσα σαν ένα είδος πολυτελείας. Μεγάλο λάθος…