Ο γύρος του κόσμου έχει παραξενιές – Τι να προσέξουν οι Έλληνες τουρίστες

Τώρα που ανοίγει ο τουρισμός και με την καραντίνα έχουμε μαζέψει όλοι ένα τσουβάλι  πεντακοσάρικα που δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε, ίσως αρχίσουμε τα ταξίδια σε euro-free προορισμούς, οπότε θα ήταν σκόπιμο να ξέρει ο Έλληνας τουρίστας τι πρέπει να αποφύγει αν πάει π.χ.στη Σιγκαπούρη ή στην Καραϊβική. Κάθε κράτος έχει τις παραξενιές του σε πολλούς τομείς και ιδιόρρυθμες συνήθειες ή έθιμα.

Αν π.χ. κάποια πάει με γόβα στιλέτο στην Ακρόπολη, κανονικά κάνει μεταβολή «επειδή φθείρει το μνημείο». Ο νόμος για τα ψηλοτάκουνα είχε περάσει το 2009. Τώρα που το μνημείο τσιμεντώθηκε, ίσως τροποποιηθεί. Στη Βενετία επιβάλλεται υπολογίσιμο πρόστιμο (70 έως 700 ευρώ) αν ταΐσει κάποιος περιστέρια. Αυτό είχε γίνει σχεδόν διεθνής νόμος με την γρίπη των πτηνών και εν συνεχεία ατόνησε, αλλά όχι και στη Βενετία που θεωρεί από το 2008 μέχρι και σήμερα ότι οι κουτσουλιές των περιστεριών “κατατρώγουν” (λόγω διάβρωσης από οξέα των περιττωμάτων), τα μνημεία της.

Επίσης προβλέπεται γερό πρόστιμο αν πετάξει κάποιος κάτω περιτύλιγμα από σάντουιτς ή γενικά σκουπίδι. (Στο σελοφάν του σάντουιτς δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα πάντως, επειδή έχει ψίχουλα και προσελκύει περιστέρια). Στην Σιγκαπούρη μπορεί κάποιος να μασήσει τσίχλα μόνο με συνταγή οδοντιάτρου ή αν είναι υποκατάστατο νικοτίνης (από το 2004) και το πρόστιμο είναι τσουχτερό. Αν πετάξει κουτί αναψυκτικού στο δρόμο, αντιμετωπίζει αυτόφωρο. Αλλού οι ιδιαιτερότητες δεν σχετίζονται με την καθαριότητα. Οι Πολωνοί στην πόλη Tuszyn εξέτασαν το 2017 στα σοβαρά να απαγορεύσουν μπλουζάκια με το Γουίνι, επειδή δεν φορούσε παντελόνια και ήταν αμφιβόλου φύλου. Μετά  το σάλο που προκλήθηκε ο δήμαρχος είπε «ένα αστείο κάναμε στο δημοτικό συμβούλιο».

Στην Κίνα το 2018 απαγόρευσαν μία ταινία του Γουίνι, επειδή στα social media έκαναν μεγάλο χαβαλέ παρομοιάζοντάς τον με τον πρόεδρο Xi Jinping. Πάντως η Κίνα είχε κι άλλο λόγο να κόψει την ταινία: κάθε χρόνο επιτρέπονται μόνον 34 ξένες ταινίες, οπότε εγκρίνονται οι πιο “γενικής αποδοχής” ή εκείνες  με την μεγαλύτερη ζήτηση. Αλλά και η Τουρκία απαγόρευσε το 2006 ταινίες του Γουίνι στην κρατική τηλεόραση, επειδή μεταξύ των ηρώων είναι και το ροζ Γουρουνάκι και οι ισλαμιστές έχουν πρόβλημα με το “ακάθαρτο χοιρινό”, ειδικά αν  κάποιος προβάλλει το γουρουνάκι ως συμπαθητικό ζώο.

Οι Βρετανοί, γνωστοί για τη λατρεία τους προς τους Γάλλους, έβγαλαν πρόγραμμα για την απαγόρευση όλων των ανδρικών μαγιό πλην των speedos (επιτρέπουν δηλαδή μόνον τα εφαρμοστά). Οι Γάλλοι θέσπισαν το νόμο επειδή πολλοί άνδρες σουλατσάριζαν  στις παραλιακές πόλεις ή στις γειτονιές και στα ξενοδοχεία με το μαγιό τους ως σορτσάκι όλη μέρα.  Η καθαριότητα ήταν πλέον ένα ζήτημα, όπως εξάλλου και η ευπρέπεια ή και η καλαισθησία. Όταν όμως ένας άνδρας φορά speedos δεν μπορεί να πάει π.χ. στο εστιατόριο του ξενοδοχείου παριστάνοντας ότι φορά σορτσάκι.

Καλοκαιρινοί περιορισμοί

 

 

Εντούτοις οι ‘Αγγλοι υπερβάλουν. Οι Γάλλοι είναι ελαστικοί, γιατί εξάλλου δεν μπορούν όλοι οι άνδρες να φορούν μπικίνι-στιλ. Οπότε επιτρέπουν και τα κοντά (πολύ κοντά όμως) μαγιό μποξεράκια. Παρότι οι Βρετανοί τα έβαλαν ειδικά με τους Γάλλους, αυτό ισχύει ως νόμος στις περισσότερες ευρωπαϊκές πισίνες και όχι μόνο στις γαλλικές. Στις γαλλικές παραλίες οι άνδρες φοράνε σχεδόν ό,τι θέλουν, αλλά  σπάνια θα δείτε Γάλλο που να μην φοράει speedos.

Στη Βαρκελώνη από το 2011 πέρασε νόμος που δεν επιτρέπει στους άνδρες να κυκλοφορούν χωρίς μπλούζα ή πουκάμισο. Ο λόγος ήταν ότι πολλοί κυκλοφορούσαν με το μαγιό. Ο νόμος πλέον ορίζει ότι χωρίς πανωφόρι οι άνδρες μπορούν να  κυκλοφορούν μόνον στην πισίνα ή στην παραλία. Το πρόστιμο είναι 260 ευρώ. Στην Κροατία αν τριγυρνά κάποιος με μαγιό μακριά από πλάζ ή πισίνα, του επιβάλλουν πρόστιμο 120 ευρώ, ενώ στις Φιλιππίνες τον συλλαμβάνουν.

Οι Άγγλοι πάλι  έχουν ένα νόμο που απαγορεύει να φορά ο άνδρας πανοπλία στο Κοινοβούλιο. Ο νόμος έχει ξεμείνει από το 1313, καθώς θεωρείτα είσοδος ενόπλου (τότε). Και δεν ξέχασαν μόνον αυτόν. Μόλις το 1976 σκέφτηκαν να καταργήσουν το νόμο που υποχρέωνε όλους τους οδηγούς ταξί να έχουν πάντα μαζί τους σανό (ήταν από την εποχή που τα ταξί ήταν ιππήλατα). Στα βρετανικά ταξί σύμφωνα με άλλον ξεχασμένο νόμο ο οδηγός πρέπει να ρωτάει τους επιβάτες αν έχουν πανώλη ή ευλογιά. Αυτός ο νόμος όμως ίσως καλώς δεν διαγράφηκε γιατί σήμερα για παράδειγμα μπορούν απλά να αλλάξουν το “ευλογιά” σε “κορονοϊό” με απλή τροποποίηση.

Επίσης στη Βρετανια αν έχετε καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ δεν επιτρέπεται να “ιππεύετε”  άλογο, αγελάδα, όνο ή ημίονο. Σε πολλά κράτη στην Καραϊβική (Μπαραμπέιντος, Άγιος Βικέντιος,  Αντίγουα και Τζαμάικα) δεν επιτρέπεται το καμουφλάζ ούτε τις Απόκριες ούττε για πλάκα. Επιτρέπεται μόνον στους στρατιώτες.

Από το 2018 στη Δανία απαγορεύθηκε να φοράει κάποιος οποιοδήποτε είδος μάσκας -εξαιρέθηκε πλέον εκείνη για  τον κορονοϊο. Οι Δανοί για λόγους ασφαλείας (όπως και πολλά κράτη πάντως) απαγορεύουν να φοράς κράνος όταν δεν επεμβαίνεις σε δίκυκλο, αλλά και ψεύτικο μούσι ή καπέλο ή μπούρκα «και οτιδήποτε καθιστά τον πολίτη μη αναγνωρίσιμο σε δημόσιους χώρους».

Σέλφι με Βούδα

Στη Σρι Λάνκα αν βγάλετε σέλφι με άγαλμα του Βούδα, μην του γυρνάτε την πλάτη. Σε ορισμένες περιοχές απαγορεύεται η φωτογράφιση με αγάλματά του. Το 2014 μια Βρετανίδα κρατήθηκε στη φυλακή 3 ημέρες επειδή είχε τατουάζ του Βούδα. Στην Ιαπωνία, μετά την κοινωνικά τραυματική εμπειρία με τους αμερικανούς στρατιώτες και τα κορίτσια της ηττημένης χώρας ,το 1948 πέρασε νόμος που απαγόρευε το χορό μετά τα μεσάνυχτα στο σκοτάδι. Το 2015 άλλαξε ο νόμος: επιτρέπεται ο χορός μετά τα μεσάνυχτα, αλλά  μόνον σε καλοφωτισμένους χώρους.

Και βέβαια  κανείς δεν θέλει να πεθάνει στα ξένα, αλλά αν πεθάνει στον γαλλικό δήμο Sarpourenx, στα Πυρηναία, τότε τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Ο δήμαρχος πέρασε το 2008 διάταγμα σύμφωνα με τον οποίο δεν μπορεί να πεθάνει εκεί όποιος δεν έχει ήδη αγοράσει τάφο (λόγω κορεσμού του νεκροταφείου). Το διάταγμα, αν και απολύτως παράλογο, πέρασε παμψηφεί στο χωριό των 330  κατοίκων, γιατί ο δήμαρχος είχε ζητήσει να απαλλοτριωθεί γη για να επεκταθεί το μικρό νεκροταφείο και το δικαστήριο απέρριψε το αίτημά του. Ο δήμαρχος πέθανε δέκα μήνες μετά το ψήφισμα. Όμως, παρόμοια ψηφίσματα πέρασαν και στο Cugnaux, επισης στη νότιο Γαλλία. Στη Μαλαισία η απόπειρα αυτοκτονίας τιμωρείται  με φυλάκιση ενός έτους.

Στην ιταλική Sellia, ένα χωριό 570 κατοίκων, ο δήμαρχος (που είναι παιδίατρος) έβγαλε το 2015  διάταγμα ότι «απαγορεύεται να αρρωσταίνουν οι πολίτες με δική τους θέληση», ορίζοντας ως παράβαση το να μην κάνουν όλοι τσεκ  απ και καθιερώνοντας 10 ευρώ πρόστιμο σε όσους παραλείπουν τον ετήσιο έλεγχο της υγείας τους. Παρόμοιοι νόμοι έχουν περάσει και στο Britiba Mirim της Βραζιλίας και στο Lanjaron της Ισπανίας και στο Falciano del Massico της Ιταλίας. Και στο νορβηγικό Longyearbyen “απαγορεύεται” ο  θάνατος, επειδή  λόγω του κρύου δεν είναι δυνατή η αποσύνθεση. Έτσι βρήκαν οι ειδικοί και δείγματα από θύματα της ισπανικής γρίπης εκεί.