Οπαδική βία: Υπάρχει πολιτική βούληση να παταχθεί;

Και ενώ η υπόθεση της στυγερής δολοφονίας του 19χρονου Άλκη στη Θεσσαλονίκη βρίσκεται ακόμα στην κορυφή της καθημερινής ειδησεογραφίας, με νέα στοιχεία να έρχονται συνεχώς στο φως της δημοσιότητας, η οπαδική βία καλά κρατεί, με νέα σοβαρά περιστατικά να λαμβάνουν χώρα σχεδόν καθημερινά σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Τελευταίο συμβάν σήμερα, Πέμπτη, στην Καλαμαριά, όπου ομάδα ατόμων μπούκαρε σε κομμωτήριο και αφού έσυρε το θύμα έξω από το κατάστημα, άρχισε να το χτυπά αλύπητα, κάνοντας χρήση πτυσσόμενου γκλοπ! Παρόμοια περιστατικά σημειώθηκαν και τις προηγούμενες ημέρες, τόσο στο Μαρούσι, όσο και στην Ελευσίνα, με έναν 22χρονο μάλιστα να διακομίζεται στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι.

Κι όλα αυτά λίγες ημέρες μετά τη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό, με αντικείμενο την εξέταση των υπό κατάθεση μέτρων σε θεσμικό και επιχειρησιακό επίπεδο για την αντιμετώπιση της οπαδικής βίας. Μέτρων που υποτίθεται θα είχαν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του αντικοινωνικού αυτού φαινομένου. Δηλαδή; Ό,τι καταλάβατε, καταλάβαμε.

Επειδή, όμως, δεν γίνεται να συνεχίσουμε να σφυρίζουμε αδιάφορα, μετρώντας νεκρούς και μελετώντας δικογραφίες, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι από ένα σημείο και μετά παύει να αποτελεί είδηση η συνέχιση της οπαδικής βίας. Είδηση γίνεται το γεγονός ότι η Ελληνική Αστυνομία εμφανίζεται ανήμπορη, ή τουλάχιστον να δυσκολεύεται πολύ, να δώσει ένα τέλος, ή έστω να συρρικνώσει τα κρούσματα οπαδικής βίας.

Είναι προφανές πως αυτή η τουλάχιστον μέχρι τώρα αδυναμία εκθέτει φυσικά και την ίδια την κυβέρνηση. Και γνωρίζοντας πολύ καλά, μέσα από το ρεπορτάζ, ότι η Ελληνική Αστυνομία έχει αντικειμενικά τις δυνατότητες να κάνει πολλά, το ερώτημα που γεννάται είναι, τί ακριβώς την καθιστά ανήμπορη να δράσει αποτελεσματικά. Κοντολογίς και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, υπάρχει ή δεν υπάρχει τελικά η αναγκαία πολιτική βούληση;