Όταν ο Παππάς προσκαλεί και το ΚΑΣ διώχνει…

Γράφει η Νεφέλη Λυγερού  – 

Χαζεύοντας προχθές ένα ριάλιτι, από αυτά που σπάνε τα ρεκόρ τηλεθέασης στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, παρατήρησα ότι τα γυρίσματά του είχαν πραγματοποιηθεί σε μία παλιά ευρωπαϊκή πόλη. Λίγα λεπτά αργότερα, ο παρουσιαστής επιβεβαίωσε την αρχική μου εντύπωση, εκθειάζοντας το μέρος που φιλοξενούσε την πολυμελή παραγωγή: ήταν μία μεσαιωνική πόλη της Ισπανίας. Πολλές σκηνές, μάλιστα, πραγματοποιήθηκαν στα ερείπια ενός κάστρου και σε άλλα ντόπια αξιοθέατα.

Στα γράμματα τέλους, μάλιστα, έγινε ξεχωριστή μνεία σε τοπικές επιχειρήσεις και στις φιλόξενες αρχές, προτρέποντας το κοινό να επιλέξει τον συγκεκριμένο προορισμό για τις διακοπές του. Αμέσως το μυαλό μου πήγε στο ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) και στην ατυχή απόφαση που έλαβε στις 27 Μαρτίου. Τότε, η πλειοψηφία είχε αρνηθεί τη χορήγηση άδειας να γίνουν γυρίσματα στον αρχαιολογικό χώρο του Σουνίου για τις ανάγκες μία ποιοτικής σειράς του BBC, που θα προβαλλόταν σε 80 περίπου χώρες.

Η άρνηση πυροδότησε κύμα αντιδράσεων. Τα σόσιαλ μίντια πήραν φωτιά, κατηγορώντας αρχικά την κυβέρνηση. Οι αντιδράσεις ήταν δικαιολογημένες, τα πυρά, όμως, στρεβλώς κατευθυνόμενα. Για να λέμε τα σύκα σύκα ήταν η πρώτη φορά που μία ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν είχε κάποια ευθύνη, αλλά τουναντίον αντέδρασε, πρωτοστατώντας σε ένα damage control που είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή της απόφασης.

Τελικά, υπό το κράτος των αντιδράσεων, το ΚΑΣ άναψε το «πράσινο φως» για την πραγματοποίηση λήψεων στον αρχαιολογικό χώρο. Στην πραγματικότητα την υπόθεση πήρε πάνω του ο ίδιος ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς. Αυτός είναι, άλλωστε, που όλο το προηγούμενο διάστημα είχε αγωνιστεί για να κάνει πράξη κάτι τόσο προφανώς εθνικά ωφέλιμο: η Ελλάδα να μετατραπεί σε προνομιακό χώρο για γυρίσματα κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών. Έχει, άλλωστε, όλες τις προϋποθέσεις.

Filming in Greece

Ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής και το επιτελείο του οργάνωσαν μια παγκόσμια καμπάνια, τη Filming in Greece. Πρόκειται για τον μηχανισμό που θα δώσει επενδυτικό κίνητρο για την παραγωγή κινηματογραφικών και οπτικοακουστικών έργων στην Ελλάδα, ανοίγοντας τη χώρα στον διεθνή κινηματογράφο. Είναι αξιοσημείωτο είναι ότι σε αυτές τις κινήσεις δεν προέβη κανένας υπουργός Πολιτισμού. Υπενθυμίζουμε ότι ο Νίκος Ξυδάκης έχασε στη θητεία του μία πολύ σημαντική κινηματογραφική ευκαιρία, η οποία «δεν του στάλθηκε ποτέ».

Αν κάτι πρέπει να προκαλεί απορία είναι γιατί αυτή η πρωτοβουλία δεν είχε αναληφθεί εδώ και πολλά χρόνια. Γιατί οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν είχαν αξιοποιήσει ένα προφανές συγκριτικό πλεονέκτημα με προφανή οικονομικά και όχι μόνο οφέλη. Την απορία την έλυσε η πρώτη απόφαση του ΚΑΣ. Απέρριψε το αίτημα του BBC, ενώ έχει στο παρελθόν δώσει άδεια για συγκριτικά ασήμαντες εκδηλώσεις.

Ο νομοθέτης θέλει το ΚΑΣ θεματοφύλακα των αρχαίων μνημείων, αλλά δεν το θέλει ούτε στενόμυαλο, ούτε διαπλεκόμενο. Η αρχική άρνησή του αποπνέει οσμή βαριάς γραφειοκρατίας, η οποία έχει πάρει διαζύγιο από το προφανές και δεν χαμπαριάζει για το καλώς εννοούμενο εθνικό συμφέρον. Επικαλούμενο προσχηματική αιτιολογία, με την αρχική άρνησή του ουσιαστικά πρόβαλλε έναν απεχθή ετσιθελισμό.

Το γεγονός ότι υπό το βάρος του κύματος των αντιδράσεων το ΚΑΣ άλλαξε την απόφασή του είναι θετικό. Ταυτόχρονα, όμως, αποδεικνύει ότι οι σοβαροί λόγοι που επικαλέστηκε στην πρώτη απορριπτική απόφασή του δεν ήταν τόσο σοβαροί. Γιατί αν ήταν δεν θα τους πέταγε στον κάλαθο των αχρήστων πριν περάσουν λίγες μέρες.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Έχοντας χιλιάδες εργαζόμενους στη βιομηχανία του θεάματος άνεργους, αλλά και ομορφιές, ποθητές και ζηλευτές από τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς παραγωγούς ας ξυπνήσουμε. Και την επόμενη φορά ας επιστρατεύσουμε την κοινή λογική, χωρίς να χρειαστεί να παρέμβει κάποιος υπουργός για να επιλεγεί το προφανώς εθνικά συμφέρον.