Παραδομένο στην βία το κυπριακό ποδόσφαιρο – Σηκώνει τα χέρια ψηλά ο αρχηγός της Αστυνομίας!

Είπε ακόμη πως οι έλεγχοι κατά την είσοδο των φιλάθλων ήταν αυξημένοι και φόρτωσε σε άλλους την ευθύνη για τα όσα τελικά πέρασαν στις κερκίδες και χρησιμοποιήθηκαν. Κρατώντας αμυντική τακτική κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, παίζοντας κατενάτσιο, ο αρχηγός της Αστυνομίας προσπάθησε να υπερασπισθεί μια επιχείρηση, που από καθαρή τύχη δεν κατέληξε σε τραγωδία. Το γιατί δεν έγιναν συλλήψεις και γιατί δεν αποτράπηκε η είσοδος χούλιγκαν στον αγωνιστικό χώρο είναι ερωτήματα, χωρίς απαντήσεις.

Ο αρχηγός της Αστυνομίας έχει ξεκαθαρίσει πως δεν θα παραιτηθεί. Δεν πέρασε από το μυαλό του ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Όπως δεν πέρασε από το μυαλό του να παραιτηθεί μετά τα επεισόδια στη Χλώρακα και τη Λεμεσό και το δημόσιο κατσάδιασμα που δέχθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και τότε και τώρα θεωρεί προφανώς πως “όλα δούλεψαν ρολόι”. Σε ό,τι αφορά τον ποδοσφαιρικό αγώνα στη Λεμεσό, ειπώθηκε πως είχαν πληροφορίες για επεισόδια εδώ και δέκα μέρες. Αλλά, όπως αναφέρθηκε, αυτά θα διαδραματίζονταν έξω από το γήπεδο. Δηλαδή, θα δέρνονταν εκτός και μόλις εισέρχονταν εντός, θα ήταν ως να πήγαν σε εκκλησία για να ανάψουν κεράκι!

Ο κ. Στέλιος Παπαθεοδώρου εάν παραιτείτο μετά τα ρατσιστικά επεισόδια στη Λεμεσό, για λόγους ευθιξίας, θα βοηθούσε και το εαυτό του. Την περασμένη Τετάρτη η παραίτησή του θα διευκόλυνε πρωτίστως τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που φαίνεται πως δεν του έχει εμπιστοσύνη, αλλά και την ίδια την Αστυνομία. Έτσι γίνεται και στο ποδόσφαιρο. Όταν η ομάδα δεν πάει καλά, αλλάζει ο προπονητής.

Πέρα από τον αρχηγό της Αστυνομίας…

Θα αλλάξει η κατάσταση εάν παραιτηθεί ο αρχηγός; Προφανώς και δεν αλλάζουν αμέσως τα δεδομένα. Εισέρχονται, ωστόσο, σε μια τροχιά διόρθωσης. Για όλα όσα έγιναν θα πρέπει κάποιος να αναλάβει την ευθύνη και να κατέβει από το τρένο. Κι αυτός στην προκειμένη περίπτωση είναι ο αρχηγός της Δύναμης. Έτσι σώζεται και ο ίδιος τώρα, καθώς στο επόμενο στραβοπάτημα κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι τα δεδομένα.

Αυτή είναι η μια παράμετρος, που αφορά την Αστυνομία. Η άλλη είναι ο χουλιγκανισμός. Οι ακραίες εκδηλώσεις, ο αρρωστημένος φανατισμός, τα ναρκωτικά είναι κομμάτια του πάζλ. Οι οργανωμένοι δεν είναι όλοι το ίδιο και σίγουρα δεν μπορούν να ταυτίζονται άπαντες με ναρκωτικά και παρανομίες. Είναι προφανές πως εκεί που υπάρχει μαζική παρουσία, υπάρχει έδαφος για “εισοδιστές”, που προσβλέπουν να ελέγξουν τις… κερκίδες.

Να εκμεταλλευθούν την αγάπη ανθρώπων προς την ομάδα τους. Οι διάφοροι “εγκέφαλοι” θέλουν να ελέγξουν “ανεγκέφαλους” και να τους “οπλίσουν” με ανεξέλεγκτο φανατισμό. Σε σημείο, που θα τους οδηγεί να ρίχνουν στα τυφλά φωτοβολίδες, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπους. Την ίδια ώρα, πρέπει να ειπωθεί πως οι διάφοροι “στρατοί” οπαδών είναι δημιουργία των σωματείων ( ενίοτε και κομμάτων), που πλέον είναι αμφίβολο εάν μπορούν να έχουν επιρροή σε αυτούς. Γι’ αυτό και πληρώνουμε κόστος.

Το κράτος, κάτω από την πίεση και των σωματείων, είχε στο παρελθόν υιοθετήσει ημίμετρα. Ακόμη και η κάρτα οπαδού βαθμηδόν πέρασε σε ανυποληψία. Και με την κάρτα μπορούν να περνούν πολεμοφόδια εντός των γηπέδων και να γίνονται επεισόδια.
Είναι σαφές πως το ποδόσφαιρο είναι μια βιομηχανία, διακινείται πολύ χρήμα και ως εκ τούτου τα συμφέροντα είναι μεγάλα. Είναι μια διεθνής οικονομική βιομηχανία, που έχει τους δικούς της κανόνες. Κάποιο χρήμα που διακινείται είναι και βρώμικο, αλλά επί τούτου δεν έγινε οτιδήποτε. Ούτε καν διερεύνηση. Δεν ενοχλεί κανένα εάν στο ποδόσφαιρο έχουν εμπλακεί περίεργοι τύποι με χρήμα αγνώστου προελεύσεως, φτάνει να πάει καλά η ομαδάρα τους.

Το ποδόσφαιρο, κύριοι αρμόδιοι του, δεν μπορεί να ζει σε ένα παράλληλο κόσμο, σε μια… διαφορετική κοινωνία.