Πέθανε η μητέρα του 10χρονου παιδιού που “δεν γιόρτασε ποτέ γενέθλια”…

Συχνά η μοίρα παίζει άσχημα παιχνίδια. Η 44χρονη γιατρός Σιμόνα Βιρτζίλι, παρά την γενναία μάχη που έδωσε με τον καρκίνο, τελικώς δεν τα κατάφερε. Τί είναι αυτό που κάνει ένας δυσάρεστος, αλλά όχι σπάνιος θάνατος μίας νέας γυναίκας. Είναι το γεγονός ότι η θανούσα είναι η χήρα του Μανώλη Καντάρη. Κι αν δεν θυμάστε, ο Καντάρης είναι ο άνθρωπος που τον Μάιο του 2011 τον έσφαξαν στο κέντρο της Αθήνας δύο Αφγανοί και ένας Πακιστανός για να του κλέψουν μία κάμερα.

Η δολοφονία του Μανώλη Καντάρη είχε συγκλονίσει την Ελλάδα για έναν επιπλέον λόγο: ο άτυχος άνδρας πήγαινε με την κάμερα στο μαιευτήριο για να καταγράψει την γέννηση της κόρης του. Η πιο ευτυχισμένη μέρα στην ζωή μιας οικογένειας, η γέννηση ενός παιδιού, συνδέθηκε τραγικά με τον θάνατο του πατέρα, για μόλις 120 ευρώ… Τόσο πούλησαν την κάμερα οι μαχαιροβγάλτες δολοφόνοι του στο Μοναστηράκι.

Το φρικτό έγκλημα είχε φέρει στο προσκήνιο την εικόνα της “διχοτομημένης” Αθήνας. Στην “λάθος πλευρά” της βρίσκονταν οι άλλοτε αστικές περιοχές του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, παραδoμένες στην γκετοποίηση από την παράνομη μετανάστευση και, δυστυχώς, στο έγκλημα. Εκεί η καθημερινότητα έχει μετατραπεί σε εφιάλτη, όχι μόνο για τους Έλληνες. Δυσαρέσκεια από την κατάσταση έδειχναν και οι πρώτες γενιές μεταναστών, το “κύμα” ανθρώπων που είχε έρθει στην χώρα μας από την Ανατολική Ευρώπη, μετά την κατάρρευση των εκεί καθεστώτων.

Η δολοφονία του Καντάρη υπενθύμισε την στάση των αρχουσών ελίτ, αλλά και της Αριστεράς, που προτιμούσαν να κλείνουν τα μάτια στο πρόβλημα, καταφεύγοντας σε ιδεολογήματα “πολυπολιτισμικότητας” και “ανθρωπισμού”. Γι’ αυτούς, οι παράνομοι μετανάστες είχαν τη μορφή του φτηνού κηπουρού και της φτηνής οικιακής βοηθού, άντε και του συμπαθούς μικροπωλητή “μαϊμού” CD. Για τα λαϊκά στρώματα, όμως, η παράνομη μετανάστευση είχε προσλάβει σε αρκετές περιπτώσεις διαστάσεις εφιάλτη, κυρίως λόγω της εγκληματικότητας.

Το φριχτό έγκλημα είχε γίνει σε μία φορτισμένη πολιτικά ατμόσφαιρα, της κοινωνικής αναταραχής που είχε προκαλέσει το μνημόνιο. Την επόμενη μέρα της σφαγής του Καντάρη, μάλιστα, ένας νεαρός διαδηλωτής, ο Ιωάννης Καυκάς, ξυλοκοπήθηκε άγρια από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ο Καυκάς μετατράπηκε αμέσως σε σύμβολο της Αριστεράς και δικαίως. Η στάση της Αριστεράς, όμως, για τη δολοφονία του Καντάρη ήταν κραυγαλέα αμήχανη. Είχε περιοριστεί σε μία τυπική δήλωση καταδίκης του εγκλήματος, την οποία συχνά συνόδευε με δηλώσεις του τύπου «ε και οι Έλληνες τα ίδια κάνουν»!

Δεν γιόρτασε ποτέ γενέθλια

Το ίδιο διάστημα είχε δολοφονηθεί από συμμορία Αφγανών μεταναστών κι ο 30χρονος Θανάσης Λαζανάς στην Πάτρα, ο οποίος είχε κάνει το “λάθος” να βγάλει βόλτα το σκυλάκι του (του “καναπέ”, όχι κάνα μπουλντόγκ, γιατί είχαν ακουστεί και τέτοιες αθλιότητες). Ακόμα θυμάμαι τις σπαρακτικές δηλώσεις της μάνας του: «Γιατί μου τό σφαξε»;

Η σχεδόν ταυτόχρονη δολοφονία του Καντάρη και του βαρύτατου τραυματισμού του Καυκά έβγαλε στο προσκήνιο το τρομακτικό φαινόμενο της εργαλειοποίησης ακόμα και τέτοιων περιστατικών: Ενώ η Αριστερά υποβάθμιζε τη σφαγή του Καντάρη και αναδείκνυε τον τραυματισμό του Καυκά από αστυνομικούς, οι χρυσαυγίτες βρήκαν ευκαιρία να ψαρέψουν στα θολά νερά της αγανάκτησης των απελπισμένων κατοίκων. Συμμορίες νεοναζί εξαπέλυαν αδιάκριτες επιθέσεις σε όποιον μετανάστη συναντούσαν στο κέντρο της Αθήνας, που είχαν καταγραφεί από ρεπορτάζ της εποχής.

Αν κάτι πρέπει να πούμε για την αδικοχαμένη Σιμόνα Βιρτζίλι, είναι πως παρά την θλίψη της από τον δραματικό χαμό του συζύγου της, ποτέ δεν επέτρεψε να καπηλευτούν του αδικοχαμένου οι ακροδεξιοί. Είναι η σπουδαία αυτή γυναίκα, που έφυγε με την στεναχώρια ότι το παιδί της «δεν θα γιορτάσει ποτέ του γενέθλια», όπως είχε ειπωθεί από τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Ένα παιδί που δεν γνώρισε πατέρα και τώρα χάνει και τη μητέρα του στην τρυφερή ηλικία των 10 ετών. Καλείται να μεγαλώσει μόνο μα το μεγαλύτερο αδελφάκι του.