Πίσω από τις πλημμύρες υπάρχει και ανθρώπινο χέρι…

Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού, η βιβλική καταστροφή με τις πλημμύρες στην Θεσσαλία, με άγνωστο ακόμα αριθμό νεκρών που θυμίζει εικόνες Νοτιοανατολικής Ασίας μετά από τσουνάμι, επιβεβαιώνει ένα διαχρονικό και καθολικό “έγκλημα” σε βάρος της χώρας. Επιβεβαιώνει ότι έχουμε δημιουργήσει ένα “οικιστικό τερατούργημα”.

Σύμφωνα με τον τοπογράφο-μηχανικό και ερευνητή, επικεφαλής της ανεξάρτητης ομάδας έρευνας και μελέτης “Γεωμυθική”, Δημήτρη Θεοδοσόπουλο «το νερό θέλει πίσω τον χώρο που του πήραμε… Κάθε μεγάλη πλημμύρα που έχουμε μελετήσει, έχει έναν κοινό παρονομαστή. Ότι, σε κάθε περίπτωση, υπήρχε ένα ρέμα στις φυσικές του διαστάσεις, το οποίο υπέστη βάρβαρες επεμβάσεις. Έγιναν δρόμοι, χτίστηκαν ξενοδοχεία σε εκβολές, καταπατήθηκαν υγρότοποι, στένεψαν κοίτες».

Επιβεβαιώνεται, λοιπόν, ένα γενικευμένο και πάγιο πρόβλημα της Ελλάδας, η οποία από τα χρόνια της σφοδρής οικονομικής κρίσης, έχει τεθεί σε τροχιά παρακμής, που διαχέεται σε όλους τους αρμούς, οι οποίοι συνθέτουν το πολιτικό, θεσμικό και κοινωνικό εποικοδόμημα. Πρόκειται για μια ολιστική, γενικευμένη κρίση, που θυμίζει τον επιθετικό καρκίνο: προσβάλλει ραγδαία όλο το σώμα του ασθενούς και μόνο ριζική ανατροπή της κατάστασης, μπορεί να δημιουργήσει κάποια ελπίδα.

Τα επαναλαμβανόμενα ερωτήματα γι’ αυτή τη μόνιμη κακοδαιμονία της Ελλάδας, που μετατρέπεται σε “απροστάτευτη πατρίδα”, μένουν αναπάντητα από τις εκάστοτε παραλυτικές πολιτικές εξουσίες. Επικαλύπτονται συνήθως από ασκήσεις επικοινωνιακής διαχείρισης, χωρίς ποτέ κανείς να αναλαμβάνει γενναία τις πολιτικές ευθύνες που του αναλογούν.

Γίνεται αντιληπτό ότι τυχόν ανάληψη της πολιτικής ευθύνης θα ήταν κάτι εξόχως ευεργετικό και λυτρωτικό στη χώρα, όπου ευδοκιμεί η ατιμωρησία και η λαμογιά. Και αυτό γιατί θα δημιουργούσε μια νέα αντίληψη και συνείδηση, τόσο στους φορείς της κρατικής και τοπικής εξουσίας, όσο και στο κοινωνικό σύνολο. Όλες τις προηγούμενες δεκαετίες οι πολίτες εθίστηκαν σε αυτή την “ερμαφρόδιτη” συμπεριφορά – ιδιαίτερα στο θέμα των αυθαιρέτων και της καταπάτησης της δημόσιας περιουσίας.

Μαυραγορίτικη νοοτροπία

Η τραγωδία στην Θεσσαλία, αλλά και οι καταστροφικές πλημμύρες στον Βόλο, όπως και οι πρόσφατες στην Αθήνα, όπου κινδύνεψαν να πνιγούν άνθρωποι στην Βασ. Σοφίας(!) καταδεικνύει τις διαχρονικές εγκληματικές ευθύνες ενός “νόθου” πελατειακού και ανίκανου κράτους. Έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε, αφενός από την οικονομική ολιγαρχία της χώρας, που το κύριο γνώρισμά της είναι τα παρασιτικά χαρακτηριστικά και η μαυραγορίτικη αντίληψη, αφετέρου από το εκάστοτε πολιτικό προσωπικό, κεντρικό και περιφερειακό, ως εφαρμοστή αυτών των νόθων πελατειακών και καταστροφικών πολιτικών.

Η ανύπαρκτη πολιτική βούληση και η έλλειψη οικολογικής συνείδησης όλα τα προηγούμενα χρόνια, οδήγησαν στο πλήθος των πυρκαγιών και στην ολοκληρωτική καταστροφή πολύτιμων πνευμόνων πρασίνου. Κανείς δεν τιμωρήθηκε, κανένα μέτρο δεν ελήφθη για την αποκατάσταση της οικολογικής ισορροπίας. Αντίθετα, στην λογική της πελατειακής εξυπηρέτησης των ψηφοφόρων (που συνεχίζει να διέπει τη βασική φιλοσοφία των πολιτικών κομμάτων εξουσίας) παγίως έχουμε επαναλαμβανόμενες ρυθμίσεις και εντάξεις αυθαιρέτων, ακόμα και σε καμένες δασικές εκτάσεις.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με τους επιστήμονες και τους ειδικούς, εκ των βασικών αιτιών της καταστροφικής πλημμύρας στην Μάνδρα το 2017 υπήρξε η πυρκαγιά του όρους Πατέρα το 2016, καθώς επίσης και ότι δεν έγινε κανένα σοβαρό αντιπλημμυρικό έργο. Και αυτό, παρόλο που ήταν γνωστό ότι είχαν μπαζωθεί σημαντικά ρέματα της περιοχής και θα έπρεπε να υπάρξουν άμεσες παρεμβάσεις.

Είναι προφανές ότι, αν είχε για παράδειγμα νομοθετηθεί ως ιδιώνυμο κακούργημα η καταπάτηση καμένων δασικών εκτάσεων και η παροχή πολεοδομικών αδειών για οικοδόμηση σε ρέματα, θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτή η πρωτοφανής αποψίλωση του δασικού πλούτου, προς όφελος των καταπατητών και των κερδοσκόπων της γης. Θα μπορούσε να αποφευχθεί και το ανεξέλεγκτο και καταστροφικό μπάζωμα των ρεμάτων. Ειδικά στην περίπτωση της Θεσσαλίας, ο κ. Θεοδοσόπουλος επισημαίνει ότι «οι τραγικές συνέπειες των πλημμυρών που βλέπουμε, οφείλονται στις λανθασμένες ανθρώπινες επεμβάσεις στον χώρο των ρεμάτων».

Ωρολογιακή βόμβα

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Αν κάποιος επισκεφθεί τις ευρωπαϊκές πόλεις, μικρές ή μεγάλες, θα παρατηρήσει ότι αυτές έχουν χτιστεί και αναπτύσσονται γύρω από ποταμούς και ρέματα. Όμως, χρόνια πολιτική της χώρας μας υπήρξε η καταστρεπτική λογική του μπαζώματος όλων των ρεμάτων και της υπογειοποίησης των ποταμών. Αυτό, εκτός από αισθητική βαρβαρότητα, αποδεικνύεται πλέον ότι έχει μετατραπεί σε ωρολογιακή βόμβα, με δεδομένη και την κλιματική αλλαγή, που δημιουργεί πολλά συσσωρευμένα ακραία φαινόμενα.

Για να επιστρέψουμε στις φονικές πλημμύρες της Μάνδρας το 2017,  σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας Δ. Παπανικολάου, εκ των βασικών αιτιών της τραγωδίας ήταν και το μπάζωμα των ρεμάτων και χειμάρρων στην ευρύτερη περιοχή (Σαραντάπορο, Αγία Αικατερίνη, Λυκόρεμα, Λούτσα κλπ).

Στην σημερινή καταστροφή στην Θεσσαλία, ο κ. Θεοδοσόπουλος επισημαίνει «όλα έγιναν στη λογική ότι ο άνθρωπος μπορεί να κυριαρχήσει επί της φύσεως και μάλιστα με αφελή και σαθρά τεχνικά έργα, μιας και στην Ελλάδα δεν έχουμε και την απαραίτητη τεχνογνωσία. Αν νομίζουμε ότι η Θεσσαλία είναι ένα φυσικό τοπίο κάνουμε λάθος. Είναι ένα ανθρωπογενές τοπίο, κατασκευασμένο με μια συνταγή εντελώς λανθασμένη, χωρίς σωστές γεωλογικές μελέτες, και τώρα βιώνουμε τα αποτελέσματα αυτού».

Μόνο ένα ισχυρό κίνημα αντίστασης των πολιτών θα μπορούσε να αποτελέσει ανάχωμα σε όλες αυτές τις εγκληματικές παρατυπίες, που προκαλούν ανεπανόρθωτες πληγές στο σώμα της χώρας και την κρατούν δέσμια της υπανάπτυξης. Ένα τέτοιο κίνημα θα απέκρουε την επίθεση της “αγέλης των πεινασμένων λύκων”. Θα έμπαινε εμπόδιο στα αδίστακτα μεταπρατικά συμφέροντα, που αποτελούν και τον πελατειακό βραχίονα των σημερινών κομμάτων εξουσίας και βυθίζουν τη χώρα ακόμη πιο βαθιά στην παρακμή και στην ανυποληψία.