Πληρώσαμε ακριβά πέρυσι το άνευ όρων άνοιγμα του τουρισμού, αλλά μυαλό δεν βάλαμε…

Η ενημέρωση στην Ελλάδα περιορίζεται μόνο στον κυρίαρχο τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας. Τα παραδείγματα των χωρών που επιτυγχάνουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα γιατί δίνουν απόλυτη προτεραιότητα στην προστασία της ανθρώπινης ζωής και έχουν κλειστά τα σύνορά τους, δεν προβάλλονται πουθενά. Οι Ιάπωνες δεν θέλουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Στην Ιαπωνία, για παράδειγμα, μία χώρα με πληθυσμό 126 εκατομμυρίων κατοίκων, έχουν χάσει τη ζωή τους από την πανδημία 11.500 άνθρωποι, όσοι και στην Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων κατοίκων. Παρότι προετοιμάζονταν για οκτώ ολόκληρα χρόνια με σκοπό να φιλοξενήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή της ανθρωπότητας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, εάν τελικώς γίνουν, θα γίνουν χωρίς την παρουσία ξένων επισκεπτών. Τα 15 δισ. ευρώ που έχουν επενδύσει για τη διοργάνωσή τους δεν αποτελούν δικαιολογία για την αλλαγή της αξιακής τους προτεραιότητας.

Ακόμα όμως και χωρίς τουρίστες, το 83% των Ιαπώνων είναι αντίθετοι στη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα τους φέτος το καλοκαίρι, σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε 10 εβδομάδες πριν από την έναρξή τους. Το 43% των ερωτηθέντων επιθυμεί την οριστική ακύρωσή τους και το 40% την αναβολή τους για άλλη μια φορά. Το 88% των Ιαπώνων φοβάται πως η άφιξη ακόμα και των ανθρώπων που είναι απολύτως αναγκαίοι για τη διοργάνωσή των Αγώνων (συνολικά 80.000 αθλητές, συνοδοί και δημοσιογράφοι) υπάρχει κίνδυνος να συμβάλλει στην περαιτέρω εξάπλωση της πανδημίας.

Οι Αυστραλοί θα ανοίξουν τα σύνορα στα μέσα του 2022. Αντίστοιχη στάση έχουν και οι πολίτες της Αυστραλίας ως προς την προτεραιότητα της υγείας σε σχέση με τον τουρισμό. Mία χώρα 25 εκατομμυρίων κατοίκων, με λιγότερους από 1.000 νεκρούς από την πανδημία. Το 73% όσων πήραν μέρος στη δημοσκόπηση υποστηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης να κρατήσει τα σύνορα κλειστά μέχρι τα μέσα του 2022, έως ότου ελεγχθεί η πανδημία σε όλο τον κόσμο.

Ούτε η πορεία του προγράμματος εμβολιασμού αποτελεί κριτήριο για την αλλαγή της άποψής τους. Μόνο το 21% θεωρεί ότι η χώρα πρέπει να ανοίξει όταν θα έχουν εμβολιαστεί όλοι οι Αυστραλοί. Χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους 10 εκατομμύρια τουρίστες που επισκέπτονται κάθε χρόνο τη χώρα τους και τα 40 δισ. ευρώ που συνεισφέρουν στην εθνική οικονομία τους.

Οι Ιάπωνες έτσι, οι Έλληνες;

Τι πιστεύουν, αλήθεια, οι Έλληνες για το μαζικό άνοιγμα της τουριστικής οικονομίας; Τι λένε οι έρευνες; Συμφωνούν οι πολίτες να ανοίξει ο τουρισμός με τον ίδιο τρόπο που άνοιξε και πέρσι; Ποιος ρώτησε την άποψή τους; Aνεξάρτητα εάν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τους Ιάπωνες και τους Αυστραλούς, το σημαντικό είναι ότι έχουν την “πολυτέλεια” να εκφράζουν τις απόψεις τους και εμείς να μαθαίνουμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Στην Ελλάδα δεν αποκλείεται μόνο αυτή η συζήτηση, αλλά απαγορεύεται και η επίκληση του επιστημονικά αυτονόητου δεδομένου ότι ο τουρισμός επιβαρύνει την εξάπλωση του κορωνοϊού. Χρειάζεται να το ακούσουμε από το BBC, όπως στον πόλεμο; H πολιτική που εφαρμόζεται επιβάλλεται από το σύστημα σαν να ήταν μονόδρομος. Ενώ έχουμε θρηνήσει 11.500 νεκρούς σε μια χώρα 11 εκατομμυρίων, όσους η Ιαπωνία των 126 εκατομμυρίων, η χώρα ανοίγει ξανά μαζικά τα σύνορα στον τουρισμό με πυροτεχνήματα.

Τα ίδια ακριβώς έκανε και πέρσι, όταν τέτοια εποχή 175 συνάνθρωποί μας είχαν χάσει τη ζωή τους. Η στρατηγική των ψευδαισθήσεων συνεχίζεται, σαν να μην απέτυχε. Ενώ οι Ιάπωνες σκέφτονται να αναβάλλουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες για να μην περάσουν τα σύνορά τους 80.000 άτομα, εμείς θέτουμε ως στόχο να υποδεχτούμε τους μισούς από το 2019, δηλαδή 17 εκατομμύρια επισκέπτες.

11+17 εκατομμύρια στο ίδιο τσουβάλι

Το λάθος δεν είναι το άνοιγμα της τουριστικής αγοράς, αλλά το μαζικό άνοιγμα. Έντεκα εκατομμύρια Έλληνες και δεκαεπτά εκατομμύρια επισκέπτες να μπούμε μαζί στο ίδιο σακί σαν τις πατάτες. Σαν να μην είχε η Ελλάδα νησιά, σαν να μην είχε τόσα πολλά διεθνή αεροδρόμια. Το μεγάλο λάθος είναι η ακύρωση του φυσικού ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος της χώρας. Η απουσία στρατηγικής είναι προφανής.

Το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό, καθώς η παραβίαση των αρχών του Συντάγματος είναι κατάφωρη. Εφόσον στο άρθρο 5 παράγραφος 2, «όλοι όσοι βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής τους». Και στο άρθρο 2 παράγραφος 1 διασαφηνίζεται ότι «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Η ζωή του ανθρώπου θα έπρεπε να προστατεύεται κατηγορηματικά και απόλυτα, εάν εφαρμόζονταν οι αρχές του. Για όλους όσοι βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια.

Το κράτος, όμως, εφαρμόζει το Σύνταγμα κατά το δοκούν. (Το Σύνταγμα του 21ου αιώνα, Εκδόσεις Παπαζήση). Η αλλοίωση και η παραβίαση των αρχών του συντελούνται χωρίς αντιστάσεις. Ως δικαιολογία χρησιμοποιείται η οικονομία. Δεν είναι, όμως, αυτή η αλήθεια. Το μαζικό άνοιγμα του τουρισμού πέρσι, το έχουμε ήδη πληρώσει πολύ ακριβά. Όχι μόνο σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και σε πραγματικό χρήμα. Ενώ τα έσοδα από τον εξωτερικό τουρισμό ανήλθαν συνολικά σε 3,5 δισ. το κόστος του lockdown ξεπέρασε τα 20 δισ. ευρώ.

Ποια είναι η άποψη των Ελλήνων;

Το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό. Είναι πολύ πρακτικό. Ποια είναι η άποψη των Ελλήνων; Ποια είναι η γνώμη των Αθηναίων, των Θεσσαλονικιών, των Λαρισαίων; Φοβούνται το μαζικό άνοιγμα του τουρισμού; Γνωρίζουμε τη γνώμη τους; Γιατί τους ρωτάνε σε όλες τις έρευνες για τις επόμενες εκλογές και δεν τους ρωτάει κανείς για το θέμα που θα έπρεπε να μας καίει; Δυστυχώς, αυτό είναι το πιο μεγάλο πρόβλημα. Η επιβολή μιας άποψης ως μονόδρομου. Η ψευδαίσθηση ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Η κατασκευή της συλλογικής συνείδησης.

Γνωρίζουν οι Έλληνες ότι δεν υπάρχει μόνο ο μαζικός τρόπος που εφαρμόσθηκε πέρσι για το άνοιγμα της τουριστικής οικονομίας; Ποια θα ήταν η άποψή τους εάν γνώριζαν πόσα χρήματα θα αναγκαστούν να πληρώσουν για το αποτυχημένο μαζικό άνοιγμα του τουρισμού; Θα επέλεγαν να ανοίξει ο τουρισμός και πάλι μαζικά ή με μια στοχευμένη στρατηγική φέτος; Εάν είχαν οι κάτοικοι της Αθήνας δικαίωμα επιλογής, θα προτιμούσαν τους τουρίστες ή τη διασφάλιση της υγείας τους, του τρόπου ζωής τους και την επανεκκίνηση της οικονομικής δραστηριότητας στην πρωτεύουσα χωρίς επιπλέον ρίσκα;

Mήπως θα ήταν πιο ασφαλές να προστατευτεί το κέντρο της εθνικής οικονομίας, στο οποίο ζουν οι μισοί Έλληνες; Εάν ρωτούσαν τους κατοίκους των άλλων μεγάλων ηπειρωτικών πόλεων, στις οποίες ο τουρισμός δεν αποτελεί την κύρια παραγωγική δραστηριότητα, ποια θα ήταν η άποψή τους; Θέλουν να ρισκάρουν ακόμα περισσότερο; Oι μόνιμοι κάτοικοι των μικρών νησιών, που δεν έχουν νοσοκομειακές υποδομές, τι θα προτιμούσαν; Έλληνες ή ξένους επισκέπτες;

Oι Έλληνες, που θέλουν να κάνουν διακοπές, θα ήθελαν να έχουν διαφυλαχτεί κάποια νησιά, στα οποία δεν υπάρχουν τουρίστες από άλλες χώρες; Τι λένε οι πελάτες; Ακόμα όμως και τους πελάτες εάν ρωτούσαν, τι θα έλεγαν; Ποια θα ήταν η γνώμη των υπεύθυνων υγειονομικών αρχών των άλλων χωρών; Θα έβγαζαν την Ελλάδα ευκολότερα από το κόκκινο, εάν οι πολίτες τους ταξίδευαν απευθείας στα νησιά, χωρίς να περάσουν από την πρωτεύουσα; Εάν κάθε νησί υποδεχόταν επισκέπτες μόνο από μία χώρα ή μόνο από χώρες με παρόμοια επιδημιολογικά δεδομένα, θα αισθάνονταν περισσότερο ασφαλείς;

Οι τουρίστες θα ταξίδευαν με περισσότερη άνεση εάν δεν είχαν τον κίνδυνο συναναστροφής με ταξιδιώτες που προέρχονται από χώρες με χειρότερα επιδημιολογικά δεδομένα; Εάν υπήρχε αυτή η πολυτέλεια, εάν είχαν το δικαίωμα της γνώμης οι Έλληνες, εάν ρωτούσαμε τους επισκέπτες που θέλουμε να φιλοξενήσουμε, είναι πολύ πιθανό η άποψή τους να ήταν διαφορετική από την πολιτική που εφαρμόζεται. Και η άποψη αυτή να ήταν ορθότερη.