Ποιοι εμποδίζουν το πρότζεκτ “ελληνικό drone”

Τα ευνομούμενα κράτη ευημερούν διότι μεταξύ άλλων επενδύουν στην έρευνα, την καινοτομία, την υψηλή τεχνολογία και αναπτύσσονται με ρυθμούς αγωνίσματος δρόμου 100 μέτρων, όταν στην Ελλάδα η εν λόγω ανάπτυξη εκτελεί βήμα σημειωτόν, σέρνοντας τα ιδεοληπτικά και γραφειοκρατικά βαρίδια της. Ένα από τα πλέον ελπιδοφόρα πρόσφατα νέα υπήρξε η κρατική στήριξη στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, προκειμένου να κατασκευασθεί ένα σύγχρονο μη επανδρωμένο αεροσκάφος (UAV/drone), από Έλληνες, με προφανή και πολλαπλά οφέλη.

Μικρά και μεγάλα κράτη παγκοσμίως έχουν προ πολλού εμπλακεί στην σχεδίαση, παραγωγή και πώληση UAV’s για εμπορικούς και στρατιωτικούς σκοπούς. Το ελπιδοφόρο βήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στον τομέα αυτό, αμαύρωσαν προ ημερών ομάδες αριστεριστών με τις γνωστές “δημοκρατικές” μεθόδους τους. Ο επικεφαλής του προγράμματος “ΑΡΧΥΤΑΣ” και κοσμήτωρ της Πολυτεχνικής σχολής Κύρος Υάκινθος, χαρακτηρίσθηκε «δολοφόνος» με βαφή της θύρας γραφείου του. Οι ομάδες αυτές εξέφρασαν σε αφίσες την “φιλοδοξία” τους να μπλοκάρουν με κινητοποιήσεις κάθε έρευνα του πανεπιστημίου «για μπάτσους και στρατό». Δήλωσαν επιπλέον ενάντιοι «στην επιτήρηση και δολοφονία μεταναστών στα σύνορα» και «αλληλέγγυοι στους μετανάστες», εννοώντας προφανώς την μαζική παράνομη μετανάστευση.

Αντιλαμβάνεται κανείς τις πιθανές αντιδράσεις εάν επί παραδείγματι το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης είχε αναλάβει ένα ερευνητικό πρόγραμμα ελληνικού πυραυλικού συστήματος, ή αιωρούμενου πυρομαχικού, ή τορπίλης, ή προηγμένης ρουκέτας πυροβολικού, ή όπλου lazer κ.λπ. Αυτά τα θλιβερά φαινόμενα έχουν ιδεολογικούς και κομματικούς πάτρωνες, οι οποίοι απαγορεύουν (αν και τραγική μειοψηφία) την σύνδεση της έρευνας και καινοτομίας των ΑΕΙ με τις ανάγκες της αγοράς, ακόμη και αν αυτές άπτονται εθνικών συμφερόντων.

Ό,τι είναι αυτονόητο εδώ και πολλές δεκαετίες σε κάθε σύγχρονο κράτος, στην Ελλάδα της ανέχειας και του χρέους αποτελεί ζητούμενο. Οξύμωρο αποτελεί η αδράνεια της Πολιτείας, αλλά και της πλειονότητας των φοιτητών που διαφωνεί με τις προαναφερθείσες καταδικαστέες ενέργειες, ενώ γνωρίζει ότι ως αυριανοί επιστήμονες θα ξενιτευτούν ελλείψει θέσεων εργασίας. Τα αναπτυξιακά οράματα, οι προθέσεις και οι εξαγγελίες δεν αρκούν. Η ανάπτυξη θα καρκινοβατεί εάν η κυβέρνηση δεν αποφασίσει να “σπάσει αυγά”, προστατεύοντας ουσιαστικά τόσο την έρευνα και καινοτομία, όσο και την ίδια την δημοκρατία από αντιδημοκρατικές μειοψηφίες.

Ημιμαθείς “ειρηνιστές”

Πάντοτε θα υπάρχουν αφελείς, ημιμαθείς ή εντολοδόχοι που απορρίπτουν την έννοια του έθνους (άρα και των εθνικών συμφερόντων και της εθνικής στρατηγικής), που αναγάγουν την ειρήνη σε υπέρτατο αγαθό, τάσσονται κατά του πολέμου και προτείνουν τον αφοπλισμό της χώρας και την απρόσκοπτη παράνομη είσοδο μεταναστών. Οι εν λόγω “ειρηνιστές” που ουδέποτε διάβασαν ή κατενόησαν τον Θουκυδίδη, θεωρούν τους υπολοίπους φιλοπόλεμους ή έρμαια “ιμπεριαλιστικής” προπαγάνδας.

Δεν υπάρχει σώφρων συμπολίτης που να μην επιθυμεί και επιδιώκει την ειρήνη. Εν τούτοις διαπιστώνεται ιστορικά ότι το εθνικό έγκλημα του μονομερούς αφοπλισμού επιταχύνει την έλευση του πολέμου και μάλιστα από θέσεως πλήρους αδυναμίας. Ένα κυρίαρχο κράτος δεν αποτελεί χώρο ελευθέρας διελεύσεως και παραμονής αλλοδαπών, αλλά υποχρεούται να προστατεύει τους πολίτες του.

Είναι επιθυμητή η ελεγχόμενη μετανάστευση, αλλά η μαζική παράνομη είσοδος από ανθρώπους κατά πλειονότητα μη αφομοιώσιμους, λόγω εμμονής τους σε αντιθετικές αξιακές αντιλήψεις (π.χ. θεοκρατική αντί κοσμικής) και σε συνδυασμό με το οξύ δημογραφικό ζήτημα, προκαλεί μείζον εθνικό ζήτημα υπαρξιακού επιπέδου (αλλοίωση και ανατροπή πληθυσμιακής αναλογίας, απώλεια αξιακού συστήματος, διείσδυση ξένων δυνάμεων, έλλειψη εθνικής και κοινωνικής συνοχής κ.λπ.).

Εάν η ειρήνη αποτελεί “υπέρτατο αγαθό” τότε το κράτος οφείλει να την διαφυλάσσει με κάθε κόστος. Κατά συνέπεια το 1821 οι “ειρηνιστές” θα απέρριπταν την επανάσταση χάριν της ειρήνης και σήμερα θα ζούσαμε υπό μία “ειρηνική” σκλαβιά. Ασφαλώς οι “ειρηνιστές” δεν θα ενέκριναν τον Μακεδονικό Αγώνα, την είσοδό μας στους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρά Ασία. Χάριν μίας επισφαλούς ειρήνης οι περισσότεροι Έλληνες θα ζούσαν εκτός Ελλάδος, της οποίας τα σύνορα στην καλύτερη περίπτωση θα έφθαναν στην Λαμία. Όταν μία ξένη δύναμη, όπως η φασιστική Ιταλία, απαιτούσε με τελεσίγραφο την είσοδο των στρατευμάτων της στην Ελλάδα, οι “ειρηνιστές” θα μετέτρεπαν το “Όχι” σε ηχηρό “Ναι”, χάριν της ειρήνης!

Ειρήνη μόνο δια αποτροπής

Εν κατακλείδι σε ένα διεθνές σύστημα μη αγγελικά πλασμένο, επιδιώκεται η ειρήνη μέσω της αποτροπής. Η αναγωγή της ειρήνης σε υπέρτατη αξία αποτελεί πράξη αλαζονική, εγωιστική και βαθιά ανήθικη, αφού το πάση θυσία ειρηνικό βόλεμα της ζώσας γενεάς, υπονομεύει το μέλλον των αγέννητων Ελλήνων. Οι βολεμένοι “ειρηνιστές” του είδους αυτού δεν είναι έτοιμοι για οποιαδήποτε θυσία αλληλεγγύης προς τους συμπολίτες τους, αφού δεν κατανοούν την προγονική θυσία και το αίμα που χύθηκε για να δύνανται οι ίδιοι να ζουν σε ελεύθερη χώρα, εντός της οποίας προβαίνουν ανέξοδα σε διακηρύξεις και αθλιότητες.

Η Ελλάς είναι χώρα που ανήκει στις πλέον προηγμένες συμμαχίες δημοκρατικών κρατών και δεν της αξίζει να είναι ουραγός στην ανάπτυξη, αφού διαθέτει όλες τις σχετικές προϋποθέσεις. Η άμυνα και ασφάλεια της Ελλάδος αποτελεί προαπαιτούμενο για κάθε επενδυτική και επιχειρηματική δραστηριότητα. Η Τουρκία απειλεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδος και Κύπρου και επενδύει στην αμυντική της βιομηχανία και στους εξοπλισμούς.

Η αντίστοιχη υγιής ελληνική επένδυση στην αμυντική υψηλή τεχνολογία (έρευνα, καινοτομία, παραγωγή, πώληση) δεν προστατεύει μόνο την χώρα μας, αλλά και διασφαλίζει ένα μοναδικό αναπτυξιακό πυλώνα, ο οποίος εκτός από αυτονομία και κέρδη εγγυάται το μέλλον των Ελλήνων επιστημόνων εντός της Ελλάδος. Η Πολιτεία οφείλει να πατάξει άμεσα (νομοθέτηση, διαφώτιση, πρόληψη, καταστολή) ανεδαφικές και χρεοκοπημένες ιδεοληψίες στην παιδεία και την κοινωνία (οι πάτρωνες των οποίων ουδέποτε εφήρμοσαν όποτε απέκτησαν εξουσία), προκειμένου η Ελλάς να “πετάξει” παίρνοντας το μέλλον στα χέρια της.