Ποιοι "σαμποτάρισαν" την ομιλία του Serge Halimi στην Αθήνα

Άραγε πόσος ντόρος έγινε, ή έστω πόσοι στην Ελλάδα γνώριζαν πως τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι εταίροι στραγγάλιζαν την Ελλάδα το 2015, ταυτόχρονα διέγραφαν μέρος του χρέους της Ουκρανίας; Μιας ουσιαστικά μη δημοκρατικής χώρας και χωρίς την ιδιότητα κράτους-μέλους. Πόσοι -ειδικά οι μη γαλλόφωνοι- είχαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν τον απογοητευτικό ρόλο των γαλλικών ΜΜΕ στην αντιμετώπιση της παραπαίουσας Ελλάδας την ίδια χρονιά; Πως καταφέρνει η Le Monde Diplomatique να επιβιώνει με τόσα μιντιακά θηρία γύρω της στα χέρια μερικών κροίσων; Λίγοι, ελάχιστοι. Γιατί;

Το Left.gr χαρακτηρίζει ως “μεγάλη επιτυχία” την χθεσινή ομιλία (31 Μαίου 2018) του διευθυντή της γαλλικής εφημερίδας Le Monde Diplomatique Serge Halimi, στο αμφιθέατρο της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε λίγο μετά τις 19.00 με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων της ελληνικής έκδοσης της εφημερίδας Le Monde Diplomatique. Ήταν όμως πράγματι τόσο επιτυχής, σε όλα τα επίπεδα; Ας δούμε τι -μεταξύ άλλων ειπώθηκε- πρώτα.

Η συντονίστρια Δρ. Βάλια Καϊμάκη ευχαρίστησε τον κόσμο που κατάφερε να έρθει, παρά την απεργία των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, διαβεβαιώνοντας ότι περίμεναν πολύ περισσότερους. Οι οποίοι όμως δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν λόγω των απεργιακών κινητοποιήσεων. Αποτελεί ειρωνεία ότι η απεργία των ελληνικών τρένων (Μετρό, ηλεκτρικός κτλ.) συνέπεσε με την ομιλία του Γάλλου δημοσιογράφου που έχει αρθρογραφήσει επιμόνως για την εργασιακή κατάσταση των Γάλλων σιδηροδρομικών.

Το ελληνικό προτεκτοράτο

Ο Αλιμί επικέντρωσε μεγάλος μέρος της ομιλίας του στην στάση των Ευρωπαίων και των Γάλλων στην ελληνική κρίση και την επιμονή τους να μην διαγραφεί ο ελληνικό χρέος. Το 2015, για έξι μήνες η αντιμετώπιση των ΜΜΕ σε όλη την Ευρώπη “άλλαξε τους όρους της συζήτησης“, ώστε να στρέψει τον κόσμο κατά της διαγραφής του ελληνικού χρέους. Αντίθετα, οι Ευρωπαίοι, όπως ανέφερε, “δέχτηκαν να σβηστεί μέρος του ουκρανικού χρέους” και “κανείς δεν μίλησε τότε”.

Στο κοινό από κάτω αυτή δεν ήταν μια είδηση τόσο γνωστή, γι’ αυτό εξάλλου ακολούθησε και ερώτηση για περισσότερες σχετικές πληροφορίες. Στην Ελλάδα βέβαια υπήρχε δηκτική δημοσιοποίηση σε κάποια μέσα όπως το Thepressproject, Left.gr, Πριν. Τα συστημικά ΜΜΕ όμως τόσο σε Ευρώπη όσο και Ελλάδα δεν ενοχλήθηκαν καθόλου, αποσιώπησαν το γεγονός. Και αυτό είναι που κατέδειξε ο Αλιμί στην ομιλία του.

Ανέφερε μάλιστα τα λόγια του «ευφάνταστου» διευθυντή του Comment, Jean-Claude Casanova: “Αν ήμασταν στον 19ο αιώνα θα λέγαμε να μετατρέψουμε την Ελλάδα σε προτεκτοράτο. Αλλά δεν ζούμε πλέον στον 19ο αιώνα. Δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον για προτεκτοράτο”. Μπορεί στη Γαλλία, όπως είπε, να υπήρχε μια σχετική συμπάθεια για την ελληνική υπόθεση, αλλά σε πολιτικό επίπεδο τα ΜΜΕ υιοθετούσαν την πολιτική της Μέρκελ, όπως και ο Ολάντ εξάλλου. Ο Αλιμί άσκησε δριμύτατη κριτική στους συμπατριώτες του γι’ αυτή την στάση.

Ανέφερε χαρακτηριστικά πως όταν στήνονταν τα ΜΜΕ έξω από το αρτοποιείο και ρωτούσαν τους Γάλλους μόλις αγόραζαν ψωμί «τι θα λέγατε αν δίνατε χρήματα για τους Έλληνες να βγουν από την κρίση» λογικό είναι να απαντούσαν αρνητικά. Όπως έχει γράψει εξάλλου, διαχεόταν το αφήγημα ότι “κάθε Γάλλος θα πρέπει να πληρώσει 735 ευρώ για να εξαλείψει το χρέος της Ελλάδας”.

Μιντιακό-επιχειρηματικό σύμπλεγμα

Δυστυχώς στη Γαλλία, όπως συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό και στην Ελλάδα πανίσχυροι επιχειρηματίες ή βιομήχανοι, όπως ο Bernard Arnault, συγκεντρώνουν στα χέρια τους πολλών ειδών Μέσα (έντυπα, ηλεκτρονικά). Άραγε πως επιβιώνει οικονομικά η Le Monde Diplomatique, επιμένοντας μάλιστα στο παρωχημένο χαρτί; Και όμως. Είναι εντυπωσιακό ότι μόλις το 1% των εσόδων της εταιρείας προέρχεται από διαφημίσεις. Το υπόλοιπο 99% προκύπτει από τις πωλήσεις και τις συνδρομές. “Έχουμε αρκετά μεγάλα κέρδη τα τελευταία 4-5 χρόνια” είπε. Η Le Monde Diplomatique εξάλλου πουλάει φύλλα σε Γαλλία, Βέλγιο και Ελβετία και από εκεί προέρχεται ο κύριος όγκος των εσόδων, όπως ανέφερε. Βέβαια στην Ελλάδα παραδέχτηκε ότι η κατάσταση είναι πιο δύσκολη, διότι η αγορά είναι πολύ μικρότερη.

Ο διευθυντής της ιστορικής γαλλικής εφημερίδας είπε πολλά περισσότερα απαντώντας κυρίως σε πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις του κοινού – όσοι πρόλαβαν έστω να τις διατυπώσουν. Η εκδήλωση διήρκεσε περίπου 1.30′-1.45′ λεπτά, καθώς το μετρό θα έκλεινε στις 21.00.

Αποτυχία;

Όπως βλέπουμε λοιπόν ο Αλιμί για μιάμιση περίπου ώρα ανέπτυξε θέματα που αφορούσαν στη γαλλική κοινωνία, την ΕΕ, τον Τύπο, την αντιμετώπιση της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους, το μιντιακό-επιχειρηματικό σύμπλεγμα κτλ. Πόσοι, όμως, παραβρέθηκαν να τον ακούσουν; Σίγουρα λιγότεροι απ’ όσους θα έρχονταν αν λειτουργούσαν τα Μέσα. Ωστόσο, που βρίσκονταν οι νεότεροι άνθρωποι; Οι 20αρηδες ή 30αρηδες; Παρατηρούσα ότι στην μεγάλη αμφιθεατρική αίθουσα αυτές οι ηλικίες εκπροσωπούνταν ελάχιστα, ενώ αρκετοί εξ αυτών ήταν ξένοι (Γάλλοι κυρίως).

Μήπως φταίνε οι εργαζόμενοι που απέργησαν; Μήπως να απαγορευτεί και αυτό το δικαίωμα, ώστε να λειτουργεί το κράτος εύρυθμα; Πολλοί “δημοκράτες” φλερτάρουν με τον περιορισμό του δικαιώματος. Οι φοιτητές του Παντείου Πανεπιστημίου -κυρίως του τμήματος ΜΜΕ- που βρίσκονταν; Για τους Θρακομακεδόνες και το Κερατσίνι ή την Πεύκη να το καταλάβω. Αλλά από τις γύρω περιοχές Καλλιθέα, Νέα Σμύρνη, Νέος Κόσμος, Πετράλωνα δεν μπορούσαν να έρθουν με τα πόδια; Μήπως πίστεψαν τα δημοσιεύματα περι “παράλυσης” της χώρας λόγω των κινητοποιήσεων; Ή μήπως είχαν τόση μελέτη για τις εξετάσεις; Οι οποίες αναβλήθηκαν από την πρυτανεία.

Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η επιτυχία μιας αναμφίλεκτα εκπληκτικής ομιλίας όταν λείπουν οι -υποτίθεται- αμφισβητίες της άθλιας κατάστασης που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα και την Ευρώπη ευρύτερα. Μήπως από την πλευρά των διοργανωτών δεν υπήρξε καλύτερη διαφήμιση για τα 20α γενέθλια της εφημερίδας; Δηλαδή, φταίει το μάρκετινγκ;

Ποιος ξέρει, ίσως αν η Γενική Γραμματεία χορηγούσε βεβαίωση παρακολούθησης(!) θα υπήρχε μεγαλύτερη προσέλευση. Έχει πλέον περάσει στον κόσμο η φορμαλιστική νοοτροπία της μετρήσιμης πιστοποίησης γνώσεων που ένα χαρτί έχει μεγαλύτερη σημασία ακόμα και αν δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται γύρω σου. Ίσως ισχύει αυτό που ανέφερε ο Γάλλος δημοσιογράφος αναφερόμενος στα γεγονότα του 2015: “H ελληνική ελπίδα μας απογοήτευσε γρήγορα“.