Ποιος κερδίζει από την κατάργηση της μάσκας και γιατί την ξαναπολεμούν

 

Παραμένει ανοιχτή η συζήτηση για την κατάργηση της μάσκας, παρότι σήμερα η Ελλάδα κατέγραψε 2.327 κρούσματα και νέα αύξηση (15%) στις νοσηλείες, ενώ είχε πέσει στα 209 πριν από 20 ημέρες. Η αύξηση των κρουσμάτων άρχισε “προ Δέλτα”, με τα “ανοίγματα”, την χαλάρωση των μέτρων και την κατάργηση της μάσκας σε εξωτερικούς χώρους. Ωστόσο, το φαινόμενο “αυξάνονται τα κρούσματα, μα μάσκα δεν φοράμε”, δεν είναι ελληνικό. Ξεκίνησε εδώ και δύο μήνες από τις ΗΠΑ, όπου καταργήθηκαν, “επειδή προχωρούν ικανοποιητικά οι εμβολιασμοί“, και τώρα οι Αμερικανοί σκέφτονται να τις επαναφέρουν μόνον για εσωτερικούς χώρους.

Μετά τις ΗΠΑ πήρε σειρά η Ευρώπη, αρχής γενομένης από την τότε προεκλογική Γαλλία, που ήθελε να δείξει στους ψηφοφόρους ότι η πανδημία νικήθηκε από τον Μακρόν. “Καπάκι” συμφώνησε η Ισπανία, οπότε άρχισε ένα διακριτικό, αλλά πανευρωπαϊκό ράλι, εναντίον της μάσκας, με τους Γερμανούς να αντιστέκονται, λέγοντας: “εντάξει, ας μη φοράμε πια τις FFP2 και ας επιτρέψουμε τις απλές χειρουργικές”. Υποχώρησαν όμως και αυτοί.

Στη Βρετανία, που στέναζε από την Δέλτα, ο υπουργός Υγείας (αυτός που τελικά παραιτήθηκε επειδή φίλησε με πάθος on camera μία σύμβουλό του), έλεγε τότε “οι μάσκες πρέπει να μείνουν ως μια καλή, υγιεινή συνήθεια ανεξαρτήτως του κορονοϊού”. Κανείς δεν τον ήθελε όμως πλέον στο υπουργείο Υγείας, γιατί κοντραριζόταν με την τουριστική βιομηχανία και γενικά με το υπουργείο Οικονομικών ως εχθρός της “κανονικότητας”. Η πρώτη δήλωση που έκανε ο διάδοχός του ήταν «σκεφτόμαστε την κατάργηση της μάσκας και προσωπικά δεν θα την φορώ, αν αλλάξει ο νόμος και γίνει προαιρετική η χρήση, σε κανέναν δεν αρέσουν οι μάσκες».

Ο νέος πόλεμος κατά της μάσκας

Η αρχική σχετικά δειλή αναφορά στην Ευρώπη ήταν να μην φορούν μάσκα οι εμβολιασμένοι (ως “προνόμιο”), αλλά κατέληξε στο να καταργηθεί στη μισή Ευρώπη σε εξωτερικούς χώρους. Κάποιοι την κατάργησαν και στους εσωτερικούς. Όσοι δεν ήταν αρνητές και πείσθηκαν να φορούν τη μάσκα ως αναγκαίο κακό, αν και οι περισσότεροι υποδέχθηκαν με μεγάλη χαρά την κατάργησή της στους εξωτερικούς χώρους, δεν έπαψαν κάπου ενδόμυχα και να απορούν.

Πώς γίνεται μετά από τόση μάχη να επιβληθεί η μάσκα, αίφνης μέσα σε 10 ημέρες να αποκαθηλώνεται διεθνώς; Ειδικά όταν οι εμβολιασμοί είναι κάτω από το 40% στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και η μετάλλαξη Δέλτα επελαύνει; Αφού η ανοσία της αγέλης απαιτεί να έχει νοσήσει ή να έχει εμβολιαστεί πάνω από το 75% και η μισητή μάσκα ήταν το μόνο όπλο έναντι του ιού, τι άλλαξε και δεν το ξέρουν;

Οι επιδημιολόγοι ανησυχούσαν πάρα πολύ γιατί έβλεπαν από την Ινδία και τις όμορες προς αυτήν χώρες –αλλά στη συνεχεία και από την Βρετανία– ότι επρόκειτο για στέλεχος 100% πιο μεταδοτικό από το αρχικό “κινεζικό” και 50% πιο μεταδοτικό από το “βρετανικό” ή “του Κεντ” (το ονομαζόμενο πλέον “Άλφα”). Τι άλλαξε λοιπόν και μέσα ενημέρωσης, αλλά και πολιτικοί άρχισαν να μιλούν για το τέλος της πανδημίας, ενώ ερχόταν τσουνάμι από την Ινδία; Τι έκανε τους πάντες να ανακαλύψουν μέσα σε λίγα 24ωρα ότι “αφού έχουμε πια εμβόλιο, όσοι επιλέγουν να μην εμβολιάζονται, ας κολλήσουν” παρότι εξακολουθεί η κάλυψη να είναι χαμηλή; Γιατί αίφνης οι 10-30 θάνατοι θα λογίζονται πλέον ως κανονικότητα και επιλογή;

Οι οικονομικές πιέσεις

Η μόνη λογική ερμηνεία είναι ότι η οικονομία δεν αντέχει άλλο την πανδημία και ότι την θυμίζει. Παράλληλα, με τόσες μεταλλάξεις και με υψηλό κόστος εμβολιασμού (αφού τα πιο αποτελεσματικά εμβόλια είναι τα mRNA των 30 ευρώ και όχι των αδενοϊών όπως της AstraZeneca που έκανε 2 ευρώ), η έμμεση πρόκληση φυσικής ανοσίας του πληθυσμού (όπως έκαναν πρώτοι οι Σουηδοί) συνιστά κι αυτή μια λύση. Η φυσική ανοσία από την νόσηση, είναι  πιο αποτελεσματική για την εξασφάλιση της ανοσίας της αγέλης ή της συλλογικής ανοσίας. Επιπλέον, για γρίπη εμβολιάζονται οι ευπαθείς, δεν εμβολιάζεται όλος ο πλανήτης. Το ίδιο θα επιδιωχθεί και για τον κορονοϊό -να μην εμβολιάζεται το σύμπαν.

Το “δια ταύτα” είναι τα οικονομικά μεγέθη και οι πιέσεις που αυτά ασκούν. Οι μόνοι που κέρδισαν (από οικονομική άποψη) από τις μάσκες είναι οι βιομηχανίες παραγωγής, οι οποίες θησαύρισαν, και όσοι σχετίζονταν με τις εισαγωγές τους. Ένα προϊόν που είχε κόστος κατασκευής 0,05 έως 0,10 ευρώ, πωλείτο έως και ένα ευρώ στην αρχή και στη συνεχεία 0,50 ευρώ. Από την πρώτη στιγμή έχαναν όμως όλοι οι άλλοι παραγωγικοί κλάδοι: οι βιομηχανίες προϊόντων ομορφιάς (καλλυντικά) και όσοι στηρίζονταν στις διαφημίσεις της (τα ΜΜΕ), αλλά και η βιομηχανία του θεάματος (κινηματογράφος, τηλεόραση, show).

Όλα αυτά τα συμφέροντα κάνουν αποδεκτό το “όποιος δεν εμβολιάζεται καλά να πάθει”, γιατί στηρίζονται στην ανάγκη του μέσου ανθρώπου να ξαναβρεί το πρόσωπό του, να φλερτάρει, να ονειρευτεί, να αγκαλιάσει φίλους στο γάμο ή στο δρόμο και κυρίως να μην αισθάνεται διαρκώς υπό απειλή ή να μην αισθάνεται αδύναμος. Ομως ανεξαρτήτως της υποσυνείδητης ανάγκης του μέσου ανθρώπου, η μάσκα καταδικάστηκε γιατί η παρουσία της δηλώνει απουσία κανονικότητας και προκαλεί μείωση κατανάλωσης σε έναν πλανήτη “διαρκούς ανάπτυξης”. Σε έναν κόσμο που έμαθε επί δεκαετίες να επιβιώνει οικονομικά με το πόδι στο γκάζι και αναγκάστηκε ενάμισι χρόνο να ζει με το πόδι στο φρένο, η μάσκα δεν έχει θέση…