Πως διαμορφώνονται οι τιμές για τα τεστ

Παρότι είχε εξαγγελθεί ότι οι τιμές των rapid  τεστ (που αγοράζονται από τις κλινικές και τα εργαστήρια περίπου 4 ευρώ το ένα) θα διαμορφώνονταν σε χαμηλότερα επίπεδα από τα σημερινά και ότι το ίδιο θα συνέβαινε και με το κόστος εξέτασης με μοριακό έλεγχο, τελικά οι τιμές που καθορίστηκαν, άφησαν και τους δύο τύπους εξέτασης στα ίδια επίπεδα.

Συγκεκριμένα, πριν από την εξαγγελία ο μοριακός έλεγχος είχε διαμορφωθεί στην “αγορά” στα 60-70 ευρώ και τα rapid test στα 20-25. Με την απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, οι τιμές παραμένουν οι ίδιες καθώς χρεώνεται πρόσθετα η δειγματοληψία και προστίθεται και ο ΦΠΑ.

Αρχικά είχε ειπωθεί από τον υπουργό Άδωνι Γεωργιάδη ότι θα χρεωνόταν πλέον μόνον 10 ευρώ το τεστ ταχείας ανίχνευσης και 20 ευρώ το τεστ με μοριακό έλεγχο, ώστε ο κόσμος να το κάνει συχνότερα και να υπάρχει καλύτερη κάλυψη της κοινότητας. Οι κλινικάρχες και όσοι έχουν εργαστήρια ελέγχου (που ουσιαστικά είναι οι μόνοι που εμπορεύονται την υπηρεσία, καθώς τα περισσότερα φαρμακεία δεν πωλούν το τεστ και μόνον διαδικτυακά διατίθετο τουλάχιστον μέχρι χτες), πάτησαν πόδι ότι πρέπει να βγάζουν “κάποιο κέρδος” και το 100% επί της τιμής αγοράς προφανώς δεν τους αρκούσε (με τα 10 ευρώ ανά rapid test). Είπαν ότι πρέπει να υπολογίζεται και το κόστος δειγματοληψίας.

Ως κόστος δειγματοληψίας εννοούν βασικά την αμοιβή του μισθωτού υπαλλήλου τους που παίρνει το δείγμα και το εξετάζει. Η εξέταση του τεστ ταχείας ανίχνευσης κρατάει 5 λεπτά και η απάντηση είναι σχεδόν “αυτόματη” –δεν προϋποθέτει (όπως του μοριακού ελέγχου) την αγορά μηχανημάτων και εξειδικευμένο προσωπικό για την “ανάγνωσή” του. Το υπουργείο είτε επειδή εξαρχής το σχεδίαζε έτσι, αλλά ανέφερε τα 10 ευρώ για εντυπωσιασμό είτε επειδή εκ των υστέρων αναγκάσθηκε να υποχωρήσει, τελικά πρόσθεσε στην τιμή που είχε προαναγγείλει την δειγματοληψία (χωρίς το ΦΠΑ που προστίθεται στο τέλος) και αποφάσισε τα εξής:

Η απόφαση

Καθορίζονται τα εξής ανώτατα όρια τιμών, μη συνυπολογιζομένου σε αυτά του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α), για τα ακόλουθα: Για το τεστ ανίχνευσης του κορονοϊού SARS-CoV-2 με τη μέθοδο μοριακού ελέγχου Real Time – PCR, α) ως ανώτατο όριο τιμής χρέωσης παροχής υπηρεσίας (ανάλυση δείγματος κ.λπ.), το ποσό των 40 ευρώ και β) ως ανώτατο όριο τιμής χρέωσης της δειγματοληψίας στα ιδιωτικά διαγνωστικά εργαστήρια και στις ιδιωτικές κλινικές, το ποσό των 20 ευρώ.

Για το τεστ ανίχνευσης αντιγόνου του κορονοϊού SARS-CoV-2 με τη μέθοδο ταχείας δοκιμασίας (Rapid Test), α) ως ανώτατο όριο τιμής χρέωσης παροχής υπηρεσίας (ανάλυση κ.λπ.) στα ιδιωτικά διαγνωστικά εργαστήρια, στις ιδιωτικές κλινικές και σε κάθε άλλο σημείο λιανικής πώλησης το ποσό των 10 ευρώ και β) ως ανώτατο όριο τιμής χρέωσης της δειγματοληψίας, στα ιδιωτικά διαγνωστικά εργαστήρια και στις ιδιωτικές κλινικές το ποσό των 10 ευρώ.

Οι ανώτατες τιμές που προβλέπονται στις παραπανω παραγράφους, δεν ισχύουν στην περίπτωση κατά την οποία η δειγματοληψία πραγματοποιείται εκτός ιδιωτικών διαγνωστικών εργαστηρίων και ιδιωτικών κλινικών οπότε η τιμή τους διαμορφώνεται ελεύθερα.

Ενώ ο μοριακός έλεγχος είναι απαιτητικός, τα rapid test χρειάζονται απλώς μια προσοχή στην διενέργειά τους, όταν κάποιος παίρνει με τη “μπατονέτα” δείγμα από το “βάθος” της μύτης. Δεν πρέπει η μπατονέτα να επιμολυνθεί από άλλες επιφάνειες ή από το χέρι. Ομως δεν απαιτεί κάποιο τρομερά εξειδικευμένο προσωπικό και με προσοχή μπορεί να τα κάνει και ο πολίτης μόνος του. Αρκεί όμως να το βρει, κάτι όχι και τόσο απλό, παρότι το υπουργείο αναφέρεται στο λιανεμπόριο.

Πότε γίνεται

Οι περισσότεροι πουλούν το rapid τεστ διαδικτυακά στα 20 ευρώ (άρα όσο και σε ένα εργαστήριο, οπότε ο καταναλωτής δεν κερδίζει σε χρήμα). Πιο φτηνά έρχονται ανά τεστ οι συσκευασίες με πολλά τεστ, που όμως είναι και πολύ ακριβότερες γιατί αγοράζει ο καταναλωτής 10 ή 20 τεστ –αχρείαστα να’ ναι. Επίσης η διαδικτυακή πώληση έχει νόημα κυρίως προληπτικά, καθώς μέχρι την παράδοση του προϊόντος περνά χρόνος, άρα ο ενδιαφερόμενος (ειδικά αν έχει συμπτώματα ή συζεί με ευπαθή) ίσως είναι σκόπιμο να πάει άμεσα σε κάποιο κέντρο για την εξέταση.

Επισης έχει σημασία ο χρόνος διενέργειας του τεστ (πόσες μέρες μετά την επικίνδυνη επαφή), καθώς τα rapid test δεν πιάνουν εύκολα τους ασυμπτωματικούς αλλά μερικές φορές ούτε τους συμπτωματικούς. Βασικά ούτε ο μοριακός έλεγχος είναι αλάνθαστος όπως έχει αποδειχθεί διεθνώς, της Ελλάδας περιλαμβανομένης. Τέλος, στις διαδικτυακές αγορές δεν μπορεί ο καταναλωτής να γνωρίζει ποιο rapid test είναι σχετικά πιο αξιόπιστο. Το καλύτερο θα ήταν αυτά τα αντιδραστήρια να είχαν περάσει από τον έλεγχο του  ΕΟΦ ή άλλης ευρωπαϊκής αρχής και να γνωρίζει ο καταναλωτής τι ακριβώς αγοράζει, αλλά και το φαρμακείο τι ακριβώς πουλάει –που όπως προαναφέρουμε, συνήθως δεν το πουλάει.

Στην Ελλάδα το θέμα αντιμετωπίσθηκε εξαρχής συντηρητικά γιατί  οι ειδικοί σκέφτηκαν ότι αν κάποιος δεν κάνει το τεστ σωστά, μπορεί να πάρει ψευδώς αρνητικό αποτέλεσμα και να εφησυχάσει. Επίσης, όταν τα τεστ γίνονται στο σπίτι από τον άμεσα ενδιαφερόμενο, το κράτος δεν μπορεί να ελέγξει επαφές και καραντίνες, γιατί δεν γνωρίζει το κρούσμα και ήταν κι αυτός ένας λόγος που ουσιαστικά τα τεστ δεν προωθήθηκαν στα φαρμακεία. Και υπάρχει βέβαια όπως πάντα και το ζήτημα του κέρδους συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων που ήθελαν τα τεστ για τις δικές τους επιχειρήσεις.