“Γιατί το έκανε;” – Το ψυχολογικό προφίλ του πιλότου

«Μα γιατί το έκανε;». Είναι η πρώτη ερώτηση που κάναμε όταν μάθαμε πως ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος δολοφόνησε την σύζυγο του Καρολάιν στα Γλυκά Νερά, ένα έγκλημα που συντάραξε όλη την Ελλάδα. Ενώπιον του δικαστηρίου ο κατ’ ομολογία συζυγοκτόνος δήλωσε πως “αγαπούσε και αγαπά” την γυναίκα που ίδιος ομολόγησε πως σκότωσε.

Μία συχνή απάντηση στο ερώτημα, όπως και στις άλλες γυναικοκτονίες που απασχολούν κατά καιρούς την επικαιρότητα, είναι πως ο δράστης βρέθηκε “εν βρασμώ ψυχή”. Όμως, αυτός είναι νομικός όρος. Ψυχολογικά υπάρχει πολύ περισσότερο βάθος στην εξήγηση. Ο δολοφόνος πάντα έχει κάποιο ιστορικό βίαιης συμπεριφοράς, λεκτικά, συναισθηματικά, ψυχολογικά, ή με φυσικά χτυπήματα.

Πρόκειται δηλαδή για άνθρωπο που στο παρελθόν έχει φερθεί άσχημα στη σύντροφο του, όχι μία-δύο φορές, αλλά κατ’ εξακολούθηση. Είναι ο άνθρωπος που ζηλεύει παθολογικά, που είναι καχύποπτος, που πιστεύει ότι όλοι σχεδιάζουν κάτι εναντίον του. Είναι εκδικητικός, παρορμητικός , ανάλγητος, δε νοιάζεται δηλαδή για το πώς αισθάνεται η σύντροφος του, ή ποιες είναι οι επιπτώσεις της δικής του συμπεριφοράς στη σύντροφο του. Ο δολοφόνος έχει, επιφανειακά τουλάχιστον, αυξημένη αυτοπεποίθηση και υπέρμετρη σιγουριά για τον εαυτό του.

Πάσχει από σύμπλεγμα ανωτερότητας, φέρεται αλαζονικά και υποτιμά τους άλλους και όλα αυτά για να κρύψει τη βαθύτερη αίσθηση μειονεξίας και αυτοαμφισβήτησης που τρώει τα σωθικά του. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος της παράλογης συμπεριφοράς του προς τη σύντροφο του. Φοβάται, όχι απλώς μήπως την χάσει, αλλά μήπως αυτή τον αφήσει για κάποιον άλλον καλύτερο και η σκέψη μόνο τον τρελαίνει και τον κάνει να φέρεται με ακόμα πιο έντονα, κακοποιητικά και παράλογα.

Δειλία και μικροψυχία

Δυστυχώς, όμως, όταν οι άνθρωποι είναι ερωτευμένοι εξηγούν την παράλογη και κακοποιητική συμπεριφορά στα πλαίσια του έρωτα: θεωρούν ότι όταν κάποιος είναι τρελός από έρωτα δικαιούται να φέρεται παθιασμένα: να κυνηγάει την κοπέλα του, να ζηλεύει παράφορα, να εκδηλώνει δραματικά την αγάπη του, να κάνει σκηνές, να της απαγορεύει πράγματα, να ζητάει παράλογη αποκλειστικότητα για να την απομονώνει από τον υποστηρικτικό της περίγυρο για να την έχει όλη δική του. Αυτά όλα είναι ΛΑΘΟΣ! Τέτοιες συμπεριφορές δεν δείχνουν έρωτα! Δείχνουν χαρακτηριστικά της διαταραχής ναρκισσιστική ή ψυχοπαθητικής προσωπικότητας.

Μια γυναίκα και ο περίγυρος της δεν τα αντιλαμβάνονται εγκαίρως γιατί παραδέρνονται από τη λαμπρότητα των δειγμάτων αγάπης και των φυσιολογικών στιγμών, γιατί υπάρχουν και αυτά! Το προφίλ του δολοφόνου είναι ξεκάθαρα το προφίλ ενός ανθρώπου που έχει κάποια ψυχιατρική διαταραχή, η οποία όμως είναι αδιάγνωστη. Ο δολοφόνος ξέρει να ελίσσεται και να συγκαλύπτει τα σημάδια της διαταραχής. Συχνά επιβάλλει στους άλλους το δικό του αφήγημα και έτσι εξηγούν τη συμπεριφορά του ως ξεσπάσματα θυμού, αλλά και έντονου πάθους και στη συνέχεια καλύπτει τα ίχνη του με εκδηλώσεις λατρείας.

Οι δολοφόνοι με ναρκισσιστική ή ψυχοπαθητική διαταραχή προσωπικότητας θέλουν να κάνουν το τέλειο έγκλημα γιατί έτσι επιβεβαιώνουν το “εγώ” και τη μεγαλομανία τους. Νομίζουν ότι μπορούν να κοροϊδέψουν και να ξεγελάσουν τους άλλους τους οποίους υποτιμούν και έτσι να “αποδείξουν” την υπέροχη τους. Όμως μέσα στη μεγαλομανία τους κάνουν λάθη, λένε ψέματα, πέφτουν σε αντιφάσεις και πιάνονται οι ίδιοι στα δίχτυα που έστησαν για τον άλλον.

Και αυτή είναι η ύστατη απόδειξη της δειλίας, της μικροψυχίας, και της ψυχοπαθολογίας τους: πρόκειται για δειλούς ανθρώπους που δεν παραδέχονται το σφάλμα τους, δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους και κατά βάθος δε μετανιώνουν ποτέ για όσα έκαναν και τον πόνο που προξένησαν γύρω τους, αφαιρώντας μια ζωή και επηρεάζοντας δεκάδες άλλες ζωές συγγενών και φίλων της δολοφονημένης.