Στο Νότινγκ Χιλ των 50s οι νεκρές περιμένουν

Η νοικοκυρά της οδού 10 Rillington Place στο Νότινγκ Χιλ, πριν έρθει η ίδια σε απόγνωση έφερε τους άλλους. Το σπίτι της ήταν μονίμως σε τέτοια ακαταστασία που μόνο το υγειονομικό μπουρούσε να το φέρει βόλτα. Τα δε χρήματα που της άφηνε ο σύζυγός της δεν μπορούσε να τα διαχειριστεί. Βέβαια και εκείνος δεν ήταν καλύτερος, πήγαινε και ξόδευε τα υπόλοιπα χρήματα στις παμπ και στα πιώματα και όταν επέστρεφε home «φτιαγμένος», πάταγε έναν καβγά με την γυναίκα του. To ζευγάρι ακουγόταν σε όλο το οικοδομικό τετράγωνο και φυσικά στο διπλανό δωμάτιο όπου προσπαθούσε να κοιμηθεί η κορούλα τους. Λονδίνο 1949 και ο Timothy Evans με την γυναίκα του Beryl είχαν συμπληρώσει δύο χρόνια γάμου.

Όταν το νοικοκυροκόριτσο Beryl του ανακοίνωσε ότι ήταν ξανά έγκυος, για πρώτη φορά σκεφτήκανε και οι δύο λογικά: “δεν είμαστε μεις για δεύτερο παιδί“. Σωστά μέχρι εκεί, αλλά στο μεταπολεμικό Ηνωμένο Βασίλειο απαγορευόταν η έκτρωση. Δυσεπίλυτο το ζήτημα. Μετά από λίγες εβδομάδες η κατάσταση πήρε την πλέον τραγική τροπή.

Ο Timothy ενημέρωσε έντρομος τις αρχές ότι βρήκε τη συζυγό του νεκρή χωρίς να γνωρίζει τον λόγο. Κατέθεσε ότι ένας άνδρας τους είχε προσφέρει ένα ειδικό φάρμακο που θα της έριχνε το παιδί. Πράγματι, το φάρμακο σκότωσε τη γυναίκα και επομένως και το παιδί. Στη συνέχεια, ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος άνδρας έριξε το πτώμα μέσα σε ένα φρεάτιο αποχέτευσης, ενώ ο Timothy έλειπε στην Ουαλία, αφήνοντας την κόρη τους σε κάποιον να την φροντίσει. Περίεργη ιστορία. Δεν έδειγνε να πείθει τις Αρχές.

Οι αστυνομικοί άρχισαν να πονηρεύονται όταν πήγαν να εξετάσουν το φρεάτιο. Ήταν αδύνατον για έναν άνδρα να το σηκώσει μόνος του εξαιτίας του βάρους καθότι απαιτούσε τη δύναμη 3 αξιωματικών της αστυνομίας. Όταν λοιπόν κατάφεραν να το σηκώσουν δεν βρήκαν τίποτα, κανένα πτώμα. Ο Mr Evans ήταν ύποπτος.

Όντως. Όταν λοιπόν ξαναρωτήθηκε άλλαξε την αρχική του ιστορία κατηγορώντας τον νοικάρη του και πρώην χωροφύλακα, τον κύριο John Reginald Halliday Christie.

Σύμφωνα λοιπόν με την δεύτερη κατάθεση, ο Christie προσέφερε στην γυναίκα του Timothy ένα φάρμακο που την σκότωσε όσο εκείνος έλειπε στην δουλειά. «Όταν λοιπόν ήρθα από την δουλειά, μου είπε ο Christie να πάω στην Ουαλία αφήνοντας την κόρη μου σε ένα δικό του φιλικό ζευγάρι ώστε να εξαφανίσει το πτώμα. Επιστρέφοντας όμως να ρωτήσω κάτι για την κόρη μου ο γείτονας αρνήθηκε να με αφήσει να την δω».

Η αστυνομία πραγματοποίησε επιτόπια έρευνα στο σπίτ του Timothy. Εκεί αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Στο σημείο που βρισκόταν το πλυσταριό (Laundry) βρέθηκαν τα πτώματα της Beryl και της μικρής κορούλας της, τυλιγμένα με ένα τραπεζομάντηλο. Μάνα και κόρη είχαν στραγγαλιστεί. Ο Timothy Evans ομολόγησε ότι αυτός το έκανε, τις σκότωσε και τις δύο πάνω στον καβγά. Τον Μάρτιο του 1950 ο περίφημος δήμιος Albert Pierrepoint, που στο ενεργητικό του καταγράφονταν 400 περήφανες εκτελέσεις, κρέμασε τον Evans. Η κοινωνία ηρέμησε τώρα.

Οι νεκροί μίλησαν

Ο ιδιοκτήτης Christie, αφού ξεπέρασε το αρχικό σοκ, κατάφερε να νοικιάσει το γρουσούζικο σπίτι που έμεναν κάποτε οι Evans, εισπράττοντας έτσι ξανά ενοίκιο. Τρία χρόνια όμως μετά την εκτέλεση του Timothy, ο καινούργιος νοικάρης ο κύριος Beresford Brown δεν μπορούσε να υπομείνει την άσχημη μυρωδιά του σπιτιού και αποφάσισε να καθαρίσει. Όσο και να καθάριζε όμως η συγκεκριμένη μυρωδιά δεν έφευγε ούτε με 500 κιλά χλωρίνη.

Σε μια εντοιχισμένη ντουλάπα, σαν αποθήκη, στην κουζίνα, που ήταν καλυμμένη με ταπετσαρία, βρήκε την αιτία της δυσοσμίας. Ρίχνοντας φως με τον φακό του είδες για πρώτη φορά στη ζωή του τον τρόμο ήταν ήρθε αντιμέτωπος με μια νεκρή ημίγυμνη γυναίκα, καθισμένη με την πλάτη προς τον ίδιο!

Αμέσως ο Brown βρήκε το κουράγιο να καλέσει την αστυνομία, η οποία επέστρεψε έπειτα από τρία χρόνια στον τόπο το εγκλήματος. Αυτή τη φορά η επαναληπτική έρευνα έφερε ανευ εγκληματολογικού προηγουμένου ευρύματα. Αφού η αστυνομία ανέσυρε το πτώμα, ανακάλυψε ότι υπήρχαν άλλα δυο γυναικεία πτώματα στο βάθος της εσοχής. Το ένα πτώμα άνηκε στην ιερόδουλη Kathleen Maloney, το δεύτερο στην έγκυο Rita Nelson και το τρίτο στην νεαρή Hectorina MacLennan.

Η αστυνομία δεν αρκέστηκε μόνο σε εκείνο το δωμάτιο αλλά έκανε όλο το σπίτι φυλλο και φτερό. Οι αστυνομικοί βρήκαν τη σύζυγου του συνταξιοδοτημένου Christie, Έθελ “κρυμμένη” κάτω από το ξύλινο πάτωμα… η γυναίκα ήταν νεκρή για περίπου τρείς μήνες.

Λίγο παραπέρα, στην πίσω αυλή του κτιρίου, ήταν θαμμένες η Ruth Fuerst, μια αυστριακή εργάτρια σε εργοστάσιο πυρομαχικών που έβγαζε ένα έξτρα εισόδημα από την part time πορνεία και η Muriel Amelia Eady μια μεροκαματιάρα εργάτρια. Συνολικά, το σπίτι της οδού 10 Rillington Place “ξέρασε” έξι επιπλέον πτώματα γυναικών, με το ένα εξ’ αυτών να βρίσκεται κρυμμένο από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1943!

Δύο τινά: ή το φάντασμα του Evans συνέχισε να σκοτώνει ή… Τότε οι αστυνομικοί μάλλον ια κοιτάχτηκαν μεταξύ τους: ο αναθεματισμός Christie! Η βρετανική αστυνομία είχε γελοιοποιηθεί με τον πλέον δραματικό τρόπο συλλαμβάνοντας και στέλνοντας στην αγχόνη τον λάθος άνθρωπο.

Η ομολογία του Evans ήταν βεβιασμένη και οι ανακριτές του είχαν κάνει τέτοιο πόλεμο νεύρων, ώστε ο ίδιος πάνω στη χαοτική συναισθηματική του φόρτιση, έλεγε ένα σωρό ασυναρτησίες που όμως τον καθιστούσαν ένοχο στους δικαστές. Επρόκειτο για μια κλασική περίπτωση ψευδούς ομολογίας (False confession) για την οποία η εγκληματολογία έχει ασχοληθεί κατα κόρον. Οι δικαστές αποδείχτηκαν τόσο εγκληματικά ανεπαρκείς, που δεν έλαβαν καν υπόψιν το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος ήταν απλά ένας συμπολίτης με χαμηλή νοημοσύνη, ανήμπορος να διαχειριστεί τέτοιας ψυχικής έντασης καταστάσεις, πόσο μάλλον να εκτελέσει διπλό φόνο.

Η σύζυγος και το παιδί του Timothy Evans βρέθηκαν στο πλυσταριό του σπιτιού.Η δε προανάκριση και η αυτοψία της αστυνομίας αποδείχτηκαν τραγικά ερασιτεχνικές. Από τους ένστολους διέφυγαν της προσοχής ένα σωρό στοιχεία που φώναζαν ότι ένοχος ήταν ο νεκροφιλικός Christie. Το σπίτι και το έδαφος ήταν γεμάτα από ανθρώπινα οστά που με λίγο σκάψιμο σκόνταφτες πάνω τους.

Δεν είδαν ότι η πέργκολα του Κρίστι στον κήπο στηριζόταν στα κόκκαλα από τους μηρούς των θυμάτων; Dear Lord! Αν υπήρχε πραγματικός Σέρλοκ Χόλμς θα άλλαζε χώρα από ντροπή για την κατάσταση του αστυνομικού σώματος της Αυτού Μεγαλειότητος.

Σε αντίθεση με τον δύσμοιρο Timothy Evans, ο βετεράνος αστυνομικός Christie είχε υψηλότατο δείκτη νοημοσύνης (IQ) 128, συνεπώς αρκετά πάνω από το μέσο όρο των αστυνομικών που κάνανε την έρευνα. Στην αστυνομία εντάχθηκε για τις ανάγκες του πολέμου (War reserve Police) δίχως όμως η βρετανική αυτοκρατορία να εξετάσει το παρελθόν του. Μπορεί πριν τον πόλεμο να μην είχε σκοτώσει ούτε μύγα -απ΄όσο γνωρίζουμε- αλλά είχε φυλακιστεί για κλοπές ακόμα και για ξυλοδαρμό μιας ιερόδουλης με ρόπαλο! Με την ένταξή του στο αστυνομικό Σώμα αντιλήφθηκε πως για πρώτη φορά στη ζωή του θα είχε στα χέρια του εξουσία. Τότε ήταν που άρχιζε να χτίζει το βιογραφικό του κατα συρροή δολοφόνου.

Αυτός o ισχυρός εγκέφαλος βρισκόταν στο κεφαλάκι ενός ανθρώπου που από τα εφηβικά του χρόνια αντιμετώπιζε στυτική δυσλειτουργία. Κοινός δεν μπορούσε να συνάψει μια φυσιολογική σχέση και γι’ αυτό κατέφευγε στις πόρνες. Γενικά λοιπόν στο απέναντι στο αδύναμο/ωραίο/αντίθετο φύλο δεν ήταν διόλου “περιποιητικός”. O Christie συνήθως στραγγάλιζε τα θύματά του και τα βίαζε τόσο όσο ήταν αναίσθητα όσο και όταν ξεψυχούσανε. Άντε τώρα να βγάλεις πέρα…

Στις 15 Ιουλίου του 1953, ο δήμιος Albert Pierrepoint εκτέλεσε τον σωστό άνθρωπο, τον κατά συρροή δολοφόνο John Reginald Halliday Christie, δηλαδή τον Κρίστι, τον «δικό» μας Κρίστι. Η υπόθεση της οδού 10 Rillington Place, ήταν μια εκείνες αδικοχαμένων ανθρώπων και έτσι το 1965 το Ηνωμένο Βασίλειο κατήργησε την θανατική ποινή. Ας μην μιλήσουμε καλύτερα για τα παιδικά χρόνια του Christie.