Συνοικέσια μέσω Διαδικτύου…

Γράφει η Νεφέλη Λυγερού  – 

Τα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι το φαινόμενο του brain drain (διαρροή εγκεφάλων στο εξωτερικό) έχει προσλάβει τεράστιες διαστάσεις στους νέους επιστήμονες. Ακόμα και οι σημερινοί έφηβοι οραματίζονται την επαγγελματική και προσωπική σταδιοδρομία τους στο εξωτερικό. Το ίδιο, όμως, φαίνεται να ισχύει και για Έλληνες μεγαλύτερης ηλικίας. Και εκείνοι αναγκάζονται να έχουν τον ίδιο στόχο: όπου φύγει-φύγει! Ένας τρόπος είναι τα συνοικέσια μέσω Διαδικτύου.

Οι περισσότεροι απευθύνονται στα γραφεία εργασίας που εξειδικεύονται στη διαχείριση θέσεων εργασίας και στην απορρόφηση ανέργων από εταιρείες που βρίσκονται εκτός ελληνικών συνόρων. Κάποιοι άλλοι, όμως, συνδυάζουν το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Καταφεύγουν σε γραφεία συνοικεσίων, αναζητώντας σύζυγο ή σύζυγο, ο οποίος/η οποία θα συνοδεύεται και από μία νέα πιο ελπιδοφόρα ζωή, μακριά από την Ελλάδα της κρίσης.

Αυτό είναι το κίνητρο που τροφοδοτεί τα προξενιά, τις διαδικτυακές γνωριμίες και ότι άλλο μπορεί να εξασφαλίσει σε περισσότερο ή λιγότερο νέους που βρίσκονται σε απόγνωση μία αξιοπρεπή διέξοδο. Και μπορεί σε κάποιους τα συνοικέσια να μοιάζουν εκτός εποχής, αλλά η κρίση τα έχει επαναφέρει στη μόδα. Ειδικευμένα γραφεία τρίβουν τα χέρια τους, παρατηρώντας μέχρι και 25% άνοδο στο κύκλο εργασιών τους.

Η διατροφολόγος και ο γιατρός

Η Κατερίνα Λούη, ιδιοκτήτρια γραφείου συνοικεσίων που λειτουργεί εδώ και 70 χρόνια στον Πειραιά, ειδικεύεται σε διεθνείς γνωριμίες. «Μία νεαρή διατροφολόγος ζήτησε την βοήθειά μας για να γνωρίσει έναν σύντροφο ζωής. Είχε πολύ συγκεκριμένα στάνταρ και απαιτήσεις και αυτό είναι πολύ λογικό. Επιθυμούσε κάποιον επιστήμονα, ή τέλος πάντων κάποιον με ανάλογα προσόντα με τα δικά της εκτός Ελλάδας. Πραγματικά είχαμε την τύχη να βρούμε σχεδόν αμέσως την ιδανική περίπτωση. Επρόκειτο για έναν επίσης Έλληνα ιατρό, ο οποίος, αν και είχε επιτύχει στην επαγγελματική του σταδιοδρομία, δεν είχε δημιουργήσει ακόμα οικογένεια, αναζητώντας μία Ελληνίδα. Να μην σας τα πολυλογώ τα παιδιά παντρεύτηκαν και η πελάτισσά μας εξασφάλισε και την καριέρα της. Στην Ελλάδα εργαζόταν πολύ πιο σκληρά και οι απολαβές ήταν μικρές. Σήμερα, εργάζεται στο νοσοκομείο που εργάζεται και ο σύζυγός της και κερδίζει 3000 ευρώ, ποσό εντυπωσιακό για τα ελληνικά τουλάχιστον δεδομένα».

Με ένα εφάπαξ ποσό της τάξεως των 500-700 ευρώ εγγράφεται κάποιος σε κάποια από τα μεγαλύτερα και πιο πλούσια σε εμπειρία γραφεία. Από το σημείο αυτό αναλαμβάνουν οι ειδικοί που καλούνται να ταιριάξουν όσους αναζητούν σύζυγο. Λαμβάνουν υπόψη τις απαιτήσεις του καθενός, αλλά και στηρίζονται στο ένστικτο που έχουν πια καλλιεργήσει μετά από τόσα χρόνια στη δουλειά αυτή. Στα γραφεία αυτά απευθύνονται, όμως, και εκείνοι που γεννήθηκαν στο εξωτερικό, ή κατάφεραν να φύγουν. Όταν έρχεται η κατάλληλη στιγμή να δημιουργήσουν οικογένεια συχνά στρέφονται στη μητέρα πατρίδα.

Αμφίδρομη ζήτηση

Οι σύγχρονες νύφες δεν ταλαιπωρούνται όπως αυτές που αποτύπωσε η ομώνυμη ταινία του Παντελή Βούλγαρη, η οποία και ανέδειξε το φαινόμενο που είχε πάρει διαστάσεις από τις αρχές του 20ου αιώνα. Τότε που η φτώχεια έστελνε καραβάνια γυναικών στο άγνωστο, για να παντρευτούν έναν άγνωστο! Σήμερα, μπορεί τα κίνητρα να είναι τα ίδια -η αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος- αλλά η μεθοδολογία διαφέρει πολύ.

Όπως μας λέει η κα Λούη, «όταν φέρνουμε σε επαφή ένα ζευγάρι που ο ένας ζει στην Ελλάδα και ο άλλος στο εξωτερικό, στην αρχή μιλούν και βλέπονται μέσω τεχνολογίας. Μετά εκείνοι είναι που αποφασίζουν αν θέλουν να το προχωρήσουν. Συχνά ταξιδεύουν και οι δύο και βλέπουν αν ταιριάζουν. Στην περίπτωση που ζευγαριού που σας ανέφερα, λίγο καιρό μετά αποφασίστηκε ο γάμος στην Ελλάδα για να μπορούν να το γιορτάσουν με τις οικογένειές τους. Αμέσως μετά μετακόμισαν στο Λονδίνο και άρχισαν τη νέα τους ζωή».

Μια βόλτα στο Διαδίκτυο αποδεικνύει ότι η επιθυμία των ομογενών να διατηρήσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα και η επιθυμία των Ελλήνων να εγκαταλείψουν άρον-άρον την Ελλάδα δημιουργεί ένα νέο πεδίο επιχειρηματικής δράσης. Εκτός από τα παραδοσιακά γραφεία συνοικεσίων, λοιπόν, υπάρχουν και οι εξειδικευμένες ιστοσελίδες.

Ειδικοί ιστότοποι

Εκατοντάδες παραδοσιακοί γάμοι στην Ελλάδα προκύπτουν μετά από όχι και τόσο συνηθισμένες γνωριμίες στο Διαδίκτυο. Ενδεικτικό παράδειγμα ο ιστότοπος με την επωνυμία eligible greeks, όπου Έλληνες γνωρίζουν Έλληνες. Πέρα από τις σελίδες «γνωριμιών» βάσει εθνικότητας, υπάρχουν και άλλες που ενώνουν τους ομόθρησκους, όπως το www.bigchurch.com.

Εδώ, για να γίνεις μέλος, πρέπει να απαντήσεις στην ερώτηση «πόσο σοβαρή είναι η σχέση σου με τον Θεό;». Έλληνες, Ρώσοι και Σέρβοι έρχονται κοντά, συχνά ανακαλύπτοντας ότι αυτά που τους χωρίζουν είναι λιγότερα από αυτά που τους ενώνουν.

Η κρίση, λοιπόν, οδηγεί και τις Ελληνίδες στο δρόμο που πριν πολλά χρόνια είχαν ακολουθήσει γυναίκες από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας. «Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι μπορεί να απευθυνθώ στο Διαδίκτυο σε αναζήτηση μίας σχέσης», εξομολογείται η Έλενα.

Στα 36 της έχει αφήσει πίσω της μία μεγάλη σχέση που τελικά δεν κατέληξε σε γάμο, παρά το γεγονός ότι συγκατοικούσαν επί πολλά έτη. Μετά από αδιάφορα φλερτ βρίσκεται σε μία σοβαρή σχέση με έναν πολιτικό μηχανικό που εργάζεται εδώ και πέντε χρόνια στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

«Ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων. Φυσικά η ανάγκη για συντροφικότητα και αγάπη ήταν ο πρωταρχικός μου στόχος. Από την άλλη, όμως, επιδίωξα πολύ συνειδητά σοβαρή σχέση με κάποιον που είχε δουλειά εκτός Ελλάδος γιατί ήξερα ότι μόνο έτσι θα είχαμε την ευκαιρία να χτίσουμε μία ζωή και να δημιουργήσουμε οικογένεια υπό αξιοπρεπείς συνθήκες. Στην προηγούμενη σχέση μου είχα ζήσει τη μιζέρια της καθημερινότητας. Μιας καθημερινότητας με ανεργία και χωρίς καμία προοπτική».

Η Έλενα ετοιμάζεται να μετακομίσει. Αν όλα πάνε καλά θα έρθει και ο γάμος. Έχει ήδη αρχίσει εντατικά μαθήματα αραβικών.

Νέο αίμα στις ομογενειακές κοινότητες

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει και ένας άλλος τρόπος εξαγωγής νυφών και γαμπρών. Οι νεομετανάστες στην Αμερική, στα Αραβικά Εμιράτα, στον Καναδά και στην Αυστραλία έφεραν μία νέα πνοή στις ομογενειακές κοινότητες. Μέσω αυτών, λοιπόν, γίνονται γνωριμίες, προξενιά και γάμοι. Και ενώ το μεγαλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της Ελλάδας είναι το επιστημονικό της προσωπικό Έλληνες που έφυγαν φρόντισαν να φέρουν κοντά αδελφές, ξαδέλφες και φίλες με τους ελληνικής καταγωγής ανθρώπους που γνώρισαν στη νέα πατρίδα.

Κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο αν σκεφτεί κανείς ότι πρόθυμο να μεταναστεύσει για να αναζητήσει την εργασία που αδυνατεί να βρει στην Ελλάδα δηλώνει το 56% των ερωτηθέντων από το Workmonitor της Randstad το δεύτερο τρίμηνο του 2017. Όπως προκύπτει από τα ευρήματα, το 45% θα δεχόταν έναν χαμηλότερο μισθό ή υποβιβασμό, προκειμένου να συνεχίσει να εργάζεται. Το 83% είναι πρόθυμο να απασχοληθεί με σύμβαση ορισμένου χρόνου για να αποφύγει την ανεργία.

Ο Άκης ήταν λογιστής στην Ελλάδα, όταν το γραφείο στο οποίο εργαζόταν για παραπάνω από μία δεκαετία έκλεισε. Προσπάθησε να επιβιώσει ως ελεύθερος επαγγελματίας, αλλά τα πράγματα αποδείχθηκαν ιδιαίτερα δύσκολα. Τότε η αδελφή του, που μετά από σπουδές είχε βρει δουλειά στον Καναδά, επέστρεψε για διακοπές με μία φίλη της Ελληνοκαναδέζα. Ένα τριήμερο στο χωριό ήταν αρκετό για τους δύο να έρθουν κοντά.

Ο Άκης έχει ήδη μετακομίσει στον Καναδά. «Νιώθω καλά και η προσαρμογή ήταν πολύ εύκολη. Η ελληνική κοινότητα πραγματικά με αγκάλιασε και αυτό που μου είπαν είναι ότι έχει ενδυναμωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, λόγω των νέων αφίξεων».