Τέμπη: Μαζί με τους αδικοχαμένους να θρηνήσουμε και για την Ελλάδα…

Στον ίδιο αυτόν κόσμο η διαχείριση της Δικαιοσύνης για τη χαμένη ζωή 57 νέων στα Τέμπη δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Ούτε φυσικά ενδιαφέρει η έκπτωση των ηθικών αξιών, που θα προκληθεί σε μία κοινωνία, από την αποσιώπηση της αλήθειας για τις ευθύνες του ατυχήματος-εγκλήματος: Μία κοινωνία σε έκπτωση είναι πιο εύχρηστη από τους εντόπιους και ξένους κυριάρχους της. Ένα ατύχημα είναι “τυχαίο γεγονός” στην Πύλο. Η δε καταστροφή στη Θεσσαλία ήταν “απρόβλεπτη” και άρα δεν οδηγεί σε παραιτήσεις!

Το ατύχημα-έγκλημα στα Τέμπη μπορεί μέχρι και να είναι για την κυβέρνηση “χρήσιμο”! Άλλωστε, 57 ζωές νέων είναι περίπου οι απώλειες από αυτοκινητιστικά ατυχήματα στην Ελλάδα σε τρεις εβδομάδες. Έτσι, φτάσαμε η κυβέρνηση, αλλά και πολλοί ψηφοφόροι της, να θεωρούν “παράξενο” που ζητούνται ευθύνες για τα Τέμπη! Όταν, μάλιστα, το ατύχημα-έγκλημα μπορεί να αποδειχθεί μέχρι και “χρήσιμο”, αφού σηματοδότησε το της “δυναστείας Καραμανλή”.

Μπορεί ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής να μην είχε καμία σχέση με τα Τέμπη, αλλά ούτε και με τον ξάδελφό του, υπουργό Μεταφορών, αλλά το όνομα Καραμανλής συνδέθηκε με τα Τέμπη. Επειδή αυτή η ελληνική κοινωνία έχει την τάση να συσπειρώνεται γύρω από πρόσωπα, καθώς είναι κοινωνία ανάθεσης ευθυνών σε πρόσωπα και όχι ανάληψης ευθυνών από κάθε πρόσωπο, μαζί με τη “δυναστεία Καραμανλή”, εκλείπει και ένα θετικό κομμάτι της παράδοσης την οποία άφησε στη χώρα.

Η παράδοση μίας πραγματιστικής πολιτικής, ειδικά μετά το 1974, η οποία όμως συγχρόνως έθετε αρκετά υψηλά τον πήχη στα εθνικά ζητήματα. Αυτό φάνηκε από την άρνηση του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή το 2008 στην άνευ όρων ένταξη της τότε λεγόμενης “Δημοκρατίας της Μακεδονίας” στο ΝΑΤΟ, αλλά και για την έμμεση άρνηση υποστήριξης του σχεδίου Ανάν λίγα χρόνια νωρίτερα.

Μετά τα Τέμπη…

Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, κυρίαρχος τόσο του κομματικού παιχνιδιού στη ΝΔ, όσο και στη διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής, είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Κώστας Καραμανλής, σε συνδυασμό με την ομάδα Σαμαρά, θα μπορούσαν να απειλήσουν την εξουσία του σημερινού πρωθυπουργού και σε κομματικό επίπεδο, αλλά και στο επίπεδο της κοινωνίας. Η απόσυρση του Κώστα Καραμανλή συρρικνώνει τα περιθώρια του Αντώνη Σαμαρά να το πράξει.

Η έκλειψη επομένως της παράδοσης Καραμανλή, διευκολύνει από αυτή την άποψη τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτός εμφανίζεται, μάλιστα, να προστατεύει την παράδοση Καραμανλή, προστατεύοντας τον γόνο, που έπαιζε τον ρόλο του υπουργού Μεταφορών. Για όσο η οικονομία αντέχει τα πειράματα με τον πληθωρισμό, τις φούσκες ακινήτων και την σπατάλη εθνικών αποθεμάτων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα παίζει χωρίς αντίπαλο. Τι κι αν ευθύνεται για τις υποκλοπές, τι κι αν αγνόησε τις προειδοποιήσεις για την καταστροφή στη Θεσσαλία.

Ασκήσεις λογικής σε μονή γραμμή

Η απουσία του Καραμανλισμού στη ΝΔ επιτρέπει στον σημερινό πρωθυπουργό να διαχειρίζεται τα εθνικά θέματα πολύ πιο ελαστικά, όπως δείχνουν αλλεπάλληλες πράξεις του. Είναι αυτός που ουσιαστικά έχει διακόψει τον στενό συντονισμό με την Κύπρο, είναι αυτός που κάνει προσωπική πολιτική στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, υπερβαίνοντας πλαίσια και ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες.

Με αυτά και με άλλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πάντως εξασφαλίσει τα “μπράβο” της Ουάσινγκτον και του ισχυρών της ΕΕ. Και βέβαια έχει εξασφαλίσει την αμέριστη υποστήριξη των επιχειρηματικών συμφερόντων, τα οποία προνομιακά απομυζούν εθνικούς πόρους και κοινοτικά προγράμματα. Γι’ αυτές, λοιπόν, την πολιτική-επιχειρηματική διαπλοκή, εντός και εκτός Ελλάδας, η εξάλειψη αντιπάλων είναι πρώτιστο μέλημα.

Την ημέρα λοιπόν που θα θρηνήσουμε τους αδικοχαμένους νέους στα Τέμπη, ας πενθήσουμε και για την Ελλάδα, για την πλήρη απουσία πολιτικών εναλλακτικών, σε μία κοινωνία που ουδέποτε ενδιαφέρθηκε πραγματικά για την Πολιτική, παρά για τις πελατειακές σχέσεις που συνδέονται με αυτήν. Ας ελπίσουμε να μην πενθήσουμε και για κάποιο από τα νησιά μας, αλλά ακόμα κι αυτό δεν είναι απίθανο να συμβεί με την εθνική κατηφόρα που έχουμε πάρει.