Τα κρούσματα σε Ελληνικό και Περιστέρι – Η μάστιγα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων

Το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη λόγω της πανδημίας πλέει σε αχαρτογράφητα νερά. Με αφορμή τα πρόσφατα κρούσματα κορονοϊού σε ιδιωτική κλινική στο Ελληνικό και τα κρούσματα με τον επακόλουθο θάνατο συνανθρώπων μας σε ιδιωτική κλινική στο Περιστέρι, οφείλουμε να εξετάσουμε το θέμα στην ευρύτερη διάσταση του.

Ο κορονοϊός ή “κοροϊδοιός”, ανάλογα με την οπτική και την πολεμική των αντιμαχόμενων ειδικών επιστημόνων, αναδεικνύει επιτέλους το κοινό μυστικό των επιμολύνσεων στα νοσοκομεία της χώρας μας, ιδιωτικά ή δημόσια, για διάφορους λόγους (απαρχαιωμένα μηχανολογικά συστήματα και αεραγωγοί, η μη τακτική απολύμανση αυτών, αμέλεια νοσηλευτικού ή ιατρικού προσωπικού, κ.α.).

Οι περισσότεροι μας γνωρίζουμε ανθρώπους, γνωστούς ή συγγενείς μας, που νοσηλεύτηκαν για κάποια ασθένεια την οποίαν ξεπέρασαν αλλά κατέληξαν λόγω ενδονοσοκομειακής λοίμωξης. Μάλιστα είναι σχετικά τόσο συχνό το φαινόμενο που το αποδεχόμαστε ως πιθανό ρίσκο και σπάνια αντιδρούμε νομικά. Εν τούτοις, σε άλλες χώρες, όπως στις ΗΠΑ, είναι τόσο σπάνιο, ώστε αν συμβεί, η οικογένεια του θανόντος θα αποζημιωθεί με το ποσό των τουλάχιστον δύο εκατομμυρίων δολαρίων.

Πόσοι από εμάς δεν έχουμε διαπιστώσει ιδίοις όμμασι, το modus operandi στα νοσοκομεία της χώρας, ακόμη και σε πανεπιστημιακές κλινικές; Δεν έχουμε δει νοσηλεύτριες να περιφέρονται με τα ίδια γάντια από ασθενή σε ασθενή ή από θάλαμο σε θάλαμο; Ή, να ανοίγουν με τα χέρια τους το καπάκι του καλαθιού των αχρήστων προκειμένου να πετάξουν κάτι, αντί να τον ανοίξουν ευκολότερα με το πεντάλ που υπάρχει, ενώ στη συνέχεια παρέχουν υπηρεσίες σε ασθενή με τα ίδια μολυσμένα γάντια; Και σε περίπτωση που αυτό επισημανθεί, ενίοτε εκστωμούνται απαξιωτικές απαντήσεις και η κατάσταση μετατρέπεται σε σουρεαλιστική.

Τραγική εικόνα

Η εικόνα στα νοσοκομεία μας είναι ουσιαστικά τραγική, συχνά υπάρχει μία “ανοχή” ή διάχυτη επιπολαιότητα. Δίχως να γενικολογώ ή να κατηγορώ συλλήβδην όλο το άξιο και μάχιμο ιατρικό και παραϊατρευτικό προσωπικό της χώρας μας, ας αναλογιστούμε τι συμβαίνει στις τουαλέτες των εστιατορίων ή καφέ που επισκεπτόμαστε και πόσοι από εμάς θα πλύνουμε ακολούθως τα χέρια μας…

Η λύση είναι πολυπαραγοντική, και συγκεκριμένα, ο υλικοτεχνικός εκσυγχρονισμός των νοσοκομείων μας, τα τακτικότερα σχετικά σεμινάρια για το απαιτούμενο πρωτόκολλο, αλλά πρωτίστως, η αυτορρύθμιση, δηλαδή, να δύναται να απολύει το νοσοκομείο νοσηλευτή ή ιατρό άμεσα, όταν προκύπτει θάνατος από αποδεδειγμένη αμέλεια ή σε κατ’ εξακολούθηση δυνητική επιμόλυνση ασθενών.

Αναφορικά με το τελευταίο, μήπως οι σχετικοί επαγγελματικοί σύλλογοι καλύπτοντας τα μέλη τους, είναι εξίσου υπεύθυνοι; Μήπως τελικά το παραπάνω κατακριτέο συμβάν στις δύο ιδιωτικές κλινικές απλά αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, και οι αρμόδιοι εισαγγελείς οφείλουν να επιδείξουν την ίδια ευαισθησία στις αμέτρητες περιπτώσεις θανάτων από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις στη χώρα μας;