Τα social media υποχρέωσαν το efood σε άτακτη υποχώρηση

«Η υπόθεση της Efood δείχνει ότι η ψηφιακή οικονομία αναπτύσσεται σε συνθήκες ζούγκλας… Η μεταμφίεση μεροκαματιάρηδων σε “συνεργάτες” ή “επιχειρηματίες” τινάζει το ασφαλιστικό σύστημα στον αέρα». Το συγκεκριμένο tweet δεν ανήκει σε κάποιον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ ή του ΜέΡΑ25, που σήκωσαν τους τόνους με το ζήτημα που προέκυψε με την «νούμερο ένα υπηρεσία delivery στην Ελλάδα», όπως αυτοπαρουσιάζεται το Efood.

Το tweet ανήκει στον ευρωβουλευτή της ΝΔ Γιώργο Κύρτσο, που μόνο ως “κρατιστής” δεν μπορεί κατηγορηθεί! Ο ευρωβουλευτής, που εσχάτως “πυροβολεί” την κυβέρνηση σε επιμέρους ζητήματα, κινείται σε άλλο μήκος κύματος από στελέχη της ΝΔ, όπως ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης που σχεδόν απέδωσε τον σάλο που ξέσπασε με το Efood «στα fake news του ΣΥΡΙΖΑ»!

Η υπόθεση της efood δείχνει ότι η ψηφιακή οικονομία αναπτύσσεται σε συνθήκες ζούγκλας.
Δικαιοσύνη,κυβέρνηση να παρέμβουν για να επιβάλουν σεβασμό δικαιωμάτων εργαζομένων.
Η μεταμφίεση μεροκαματιάρηδων σε συνεργάτες η επιχειρηματίες τινάζει το ασφαλιστικό σύστημα στον αέρα.

— Γιώργος Κύρτσος (@GiorgosKyrtsos) September 18, 2021

Όλα ξεκίνησαν όταν η εταιρεία έστειλε μήνυμα στους διανομείς της, των οποίων η σύμβαση είχε λήξει, να συνεχίζουν να συνεργάζονται με την εταιρεία αποκλειστικά ως “freelancer” (με μπλοκάκι) προειδοποιώντας τους πως «σε διαφορετική περίπτωση… δεν υπάρχει δυνατότητα ανανέωσης της υπάρχουσας σύμβασης».

Το εκβιαστικό μήνυμα της εταιρείας προκάλεσε πρωτοφανείς αντιδράσεις, ένα κίνημα αντίστοιχο του #metoo στους εργασιακούς χώρους. Το #cancelefood άρχισε να γίνεται πρώτο trend στα social media και οι κακές βαθμολογίες να παίρνουν μορφή “χιονοστιβάδας” στο Google Play, όπου προηγουμένως η «νούμερο ένα υπηρεσία delivery» στην κυριολεξία μεσουρανούσε.

Ενόχλησε ο εκβιασμός

Τι συνέβη τελικά με το Efood; Πως η πολλά υποσχόμενη και αρχικά ελληνική startup (που τελικώς πέρασε στα χέρια της γερμανικής Delivery Hero) προκάλεσε έναν “πόλεμο” ανακοινώσεων μεταξύ της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, για το ποιος προστατεύει καλύτερα τα δικαιώματα των “παιδιών με τα μηχανάκια”;

Ίσως τελικά ήταν αυτό: εμφανίστηκε να εκβιάζει “τα παιδιά της διπλανής πόρτας”, τους συμπαθείς “ντιλιβεράδες” που συχνά υπό συνθήκες κακοκαιρίας μας φέρνουν τον καφέ και το φαγητό όταν δεν έχουμε διάθεση ή και τον χρόνο να μαγειρέψουμε, την στιγμή που τα κέρδη του Efood κυριολεκτικά εκτινάχθηκαν εν μέσω του lockdown και της άνθησης της τηλεργασίας.

Έναν εκβιασμό που η ίδια η εταιρεία, με την “ουρά στα σκέλια”, απέδωσε σε «λάθος επικοινωνία», όταν συνειδητοποίησε τις γενικευμένες κοινωνικές αντιδράσεις, με τα πληκτρολόγια των social media να καταφέρνουν κάτι πρωτοφανές: να υποκαθιστούν τις παραδοσιακές μορφές συνδικαλιστικής δράσης, υποχρεώνοντας τελικώς τον ψηφιακό κολοσσό σε υπαναχώρηση, χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί ούτε μία διαδήλωση, ούτε μία απεργία.

Η νέα ψηφιακή “ζούγκλα”

Η ψηφιακή οικονομία έφερε στο προσκήνιο των ρόλο των ηλεκτρονικών πλατφόρμων και στις υπηρεσίες delivery. Λειτουργούν ακριβώς σαν μεσολαβητές: Παρέχουν εργατικό δυναμικό σε επιχειρήσεις εστίασης, προσφέροντας τους ένα ευρύ πελατολόγιο από το πλήθος των χρηστών του διαδικτύου και εθίζοντας τους καταναλωτές να αναζητούν μεσάζοντα, ακόμα και σε κάτι που έμοιαζε πάρα πολύ απλό, την παραγγελία γρήγορου φαγητού.

Η «ζούγκλα» (και κατά τον κ. Κύρτσο) αφορά το εργασιακό καθεστώς των διανομέων σε αυτές τις πλατφόρμες: άλλο να παρέχουν μισθωτή-εξαρτημένη εργασία, άλλο να αντιμετωπίζονται δήθεν ως “συνεργάτες”, ως “αφεντικά του εαυτού τους”, γεγονός που θα επιφέρει περαιτέρω αποσάθρωση των ήδη κουτσουρεμένων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων του συγκεκριμένου κλάδου. Τα έχει πει καλύτερα ο Κεν Λόουτς στην επίκαιρη ταινία “Sorry we missed you”, παρόλο που η θεματολογία της αφορά έναν freelancher “επιχειρηματία” κούριερ.

 

Όμως η “ζούγκλα” αφορά και τις ίδιες τις επιχειρήσεις εστίασης. Αρχικά, η νέα εποχή που φέρνουν οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες στις υπηρεσίες delivery, θα απειλήσει πρωτίστως τα συνοικιακά καταστήματα εστίασης, δηλαδή το σουβλατζίδικο και την πιτσαρία της γειτονιάς, που δεν έχουν την δυνατότητα να προσλάβουν τον “στόλο” των διανομέων του κάθε Efood, ούτε να ανταγωνιστούν τα ελκυστικά πακέτα προσφορών τους, που λειτουργούν ως “κράχτης”. Αλλά και οι μεγάλες αλυσίδες που συνεργάζονται με αυτές τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες θα βρεθούν σε μία ιδιότυπη “ομηρεία” πανίσχυρων πολυεθνικών τεχνολογικών ομίλων, που εδρεύουν στις ΗΠΑ ή στην Γερμανία…