Τι αποφάσισε η Δικαιοσύνη για το δυστύχημα σε λούνα παρκ στον Άλιμο

Ένα δεκατριάχρονο αγόρι σκοτώθηκε σε ατύχημα σε λούνα παρκ που λειτουργούσε χωρίς άδεια στον Άλιμο, αλλά από τα τέσσερα ποινικά δικαστήρια που έγιναν για αυτή την υπόθεση από το 2014 μέχρι σήμερα, οι μεν υπεύθυνοι του δήμου αθωώθηκαν πλήρως, οι δε υπεύθυνοι του λούνα παρκ καταδικάστηκαν σε εξαγοράσιμες ποινές προς πέντε ευρώ την ημέρα ή 8.200 ευρώ έκαστος.

Η υπόθεση αυτή δεν είναι η πρώτη που αφορά σε θανατηφόρα –ή και σε σοβαρά ατυχήματα χωρίς νεκρούς– σε λούνα παρκ. Τα κενά του νόμου παραμένουν, παρότι το 2020 έγινε πιο αυστηρός ως προς τις προδιαγραφές του, όμως το πινγκ πονγκ ευθυνών παραμένει επίσης για την ουσία: ο νόμος λειτουργεί όχι όταν υπάρχει, αλλά όταν ελέγχεται το κατά πόσον τηρείται. Και δεν είναι το μόνο ατύχημα σε λούνα παρκ αυτό που απασχόλησε σήμερα το Εφετείο.

Το 2017 κινδύνευσαν μητέρα και παιδιά στο Αίγιο, από εκτροχιασμό σε τρενάκι, το 2019 σκοτώθηκε στο Βόλο μια δεκατετράχρονη που εκσφενδονίστηκε από περιστρεφόμενο παιχνίδι “ταψί” που λειτουργούσε με μεγαλύτερη από την επιτρεπομένη ένταση και ο πατέρας του που ήταν θεατής μάλιστα έπαθε εκείνη τη στιγμή έμφραγμα. Παλαιότερα, το 2009 σε ατύχημα σε λούνα παρκ της Χαλκίδας, της ίδιας εταιρείας που είχε και το αντίστοιχο περιστρεφόμενο παιχνίδι στο Βόλο, έπαθε ρήξη σπλήνας 9χρονη που έπεσε από ύψος 10 μέτρων, λόγω ακατάλληλης πρόσδεσης στο κάθισμα.

Στην τρέχουσα υπόθεση όπως είπαν στο SLpress οι δικηγόροι της οικογένειας του άτυχου δετριάχρονου, η ποινή που αποφασίστηκε από το Εφετείο ήταν συνολικά πέντε έτη και τέσσερεις μήνες, εξαγοράσιμη προς πέντε ευρώ την ημέρα. Καταδικάστηκε ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης και ο Ιταλός τεχνικός που ήταν υπεύθυνος για την τήρηση των προδιαγραφών. Η αρχική κατηγορία που ήταν για κακούργημα (ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο) μετατράπηκε σε πλημμέλημα (ανθρωποκτονία από ενσυνείδητη αμέλεια).

Μπαλάκι ευθυνών

Η ενσυνείδητη αμέλεια σημαίνει ότι ναι μεν δεν έχω δόλο, όμως αμελώ κάτι, ενώ μπορώ να κατανοήσω ότι η αμέλειά μου ίσως θα έχει σοβαρές συνέπειες. Αρχικά ήταν κατηγορούμενη και η υπεύθυνη οικονομικών του δήμου Αλίμου και ο δήμαρχος, καθώς το λούνα παρκ λειτουργούσε χωρίς άδεια και δίχως να τηρεί προδιαγραφές, σε χώρο που είχε ενοικιάσει η δημοτική αρχή.

Όμως η μεν υπεύθυνη των οικονομικών αθωώθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο, ο δε δήμαρχος από το Εφετείο. Ο δήμαρχος επικαλέσθηκε μεταξύ άλλων ότι ο δήμος νοίκιασε τον χώρο, όμως δεν μπορούσε να ελέγξει αν επιθεωρήθηκε και λειτουργούσε με άδεια ή χωρίς άδεια γιατί λόγω μνημονίων είχε καταργηθεί η δημοτική αστυνομία και το κενό δεν είχε αναπληρωθεί. Του επιβλήθηκε μόνον μια πειθαρχική ποινή για παύση πέντε μηνών από το αξίωμα.

Καθώς δημοτική αστυνομία δεν υπήρχε, ο επόμενος με το δικαίωμα να ελέγξει αν είχε άδεια λειτουργίας το λούνα παρκ σύμφωνα με την τότε νομοθεσία, ήταν η ΕΛΑΣ. Όμως η ΕΛΑΣ για να ελέγξει τα περί αδειών, έπρεπε να είχε προηγηθεί καταγγελία, οπότε το μπαλάκι πάει… στους γείτονες, που έπρεπε να είχαν “μαντέψει” ότι το λούνα παρκ δεν είχε άδεια λειτουργίας και να το είχαν καταγγείλει. Μέσα σε αυτό το γαϊτανάκι μη ευθυνών, το παιδί με την αδελφή του μπήκαν σε ένα παιχνίδι που δεν πληρούσε τις προδιαγραφές ασφαλείας. Όταν το παιχνίδι “ξέφυγε” το αγοράκι πρόλαβε μόνο να φωνάξει στην αδελφούλα του να κρατηθεί…

Θάνατοι παιδιών σε λούνα παρκ

Ο δεκατριάχρονος σκοτώθηκε ακαριαία, επειδή η μπάλα μέσα στην οποία είχε επιβιβασθεί σηκώθηκε στον αέρα και κατέπεσε από μεγάλο ύψος. Η αδελφή του έπαθε ρήξη στους πνεύμονες. Οι τεχνικοί που κατέθεσαν στο δικαστήριο είπαν ότι αυτό το λούνα παρκ δεν θα έπαιρνε ποτέ άδεια λειτουργίας, αν ο χώρος είχε ελεγχθεί και ότι ειδικά στο συγκεκριμένο παιχνίδι είναι υποχρεωτικό οι μπάλες να προσδένονται. Όμως οι μπάλες δεν είχαν προσδεθεί.

Στο δυστύχημα με την δεκατετράχρονη στο Βόλο οι υπεύθυνοι του λούνα παρκ είπαν ότι έφταιγαν τα παιδιά που μετακινήθηκαν, ενώ αποδείχθηκε ότι το περιστρεφόμενο παιχνίδι “ταψί” λειτουργούσε με μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη ένταση. Η ιδιοκτησία είχε πάρει άδεια προσωρινής εγκατάστασης, με βεβαίωση ιδιώτη, ότι η ισχύς των παιχνιδιών ήταν μικρότερη από 15 ίππους. Όμως η εισαγγελία διαπίστωσε με ηλεκτρολογική πραγματογνωμοσύνη ότι η ισχύς και μόνον του συγκεκριμένου εγκατεστημένου ηλεκτροκίνητου περιστρεφόμενου παιχνιδιού (“χαλί” ή “ταψί”) έφθανε τους 123 ίππους, όπως εξάλλου και σχεδόν όλα τα άλλα παιχνίδια.

Το θέμα ήταν πως με την άδεια των χαμηλών ίππων το λούνα παρκ αδειοδοτήθηκε από τον δήμο, ενώ με περισσότερους ίππους θα έπρεπε να είχε ελεγχθεί από το υπουργείο Ανάπτυξης. Όμως και ο δήμος όφειλε εν προκειμένω να ελέγξει. Η δίκη δεν έχει γίνει ακόμη, αλλά πάντως όλοι προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες στον χειριστή που ανέπτυξε μεγάλη ταχύτητα στο παιχνίδι.