“Το παρόν δεν είναι άσκηση” – Αυστηρή εφαρμογή των μέτρων εδώ και τώρα

Ακόμη πιο επικίνδυνη και από τον ίδιο τον ιό κινδυνεύει να καταστεί η αφέλεια με την οποία κατηγορίες πολιτών αντιμετωπίζουν τα κυβερνητικά μέτρα για την ανάσχεση της μετάδοσης του κορωνοϊού. Η γνωστή ελληνική απείθεια σε συνδυασμό με τη βελτίωση του καιρού έβγαλε σήμερα στους δρόμους χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι αναγκαστικά συγχρωτίστηκαν σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους, δημιουργώντας νέες εν δυνάμει εστίες μετάδοσης του ιού.

Δυστυχώς για όλους μας, φαίνεται ότι μεγάλη μερίδα του πληθυσμού δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμη, ότι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και αντιμετωπίζει την κατάσταση σαν να πρόκειται για την παρακολούθηση ενός θρίλερ στην τηλεόραση. Και αυτό, παρά τα sms της Πολιτικής Προστασίας, το διάγγελμα του πρωθυπουργού και τον βομβαρδισμό συστάσεων από τον ΕΟΔΥ και το υπουργείο Υγείας. Ο κίνδυνος όμως είναι εδώ, είναι πραγματικός και μπορεί να σκοτώσει.

Γονείς, εκπαιδευτικοί, φοιτητές και μαθητές είναι επείγουσα και επιτακτική ανάγκη να συνειδητοποιήσουν ότι το κλείσιμο των σχολείων δεν είναι διακοπές. Έγινε, εξαιτίας ενός υπαρκτού κινδύνου, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση το σύστημα υγείας και να προκαλέσει τον θάνατο ατόμων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες και ζουν δίπλα μας.

Επιδρομή στα στέκια του καφέ 

Τα σχολεία δεν έκλεισαν για να μεταφερθούν οι μαθητές μαζικά στις καφετέριες ούτε οι επιπλέον γονεϊκές άδειες (τις οποίες πληρώνουμε όλοι) δόθηκαν για να βγουν οι μαμάδες μαζικά για ψώνια. Είναι ένα αναγκαστικό μέτρο για να μείνουμε στα σπίτια μας, το οποίο μπορεί να μην καταπολεμά από μόνο του τον ιό, συμβάλει όμως ουσιαστικά στην ανάσχεση της εξάπλωσής του και στη θωράκιση της υγείας όλων μας: του παππού και της γιαγιάς μας, των γονιών μας, των γονιών των φίλων μας, των φίλων μας, “εμών των ιδίων”.

Η εικόνα που μετέφεραν στον υπουργό Εσωτερικών, Τάκη Θεοδωρικάκο, εργαζόμενοι του Δήμου Περιστερίου για συνωστισμό νέων στις καφετέριες της περιοχής, καθώς και ηλικιωμένων με τα εγγόνια τους στις παιδικές χαρές είναι ενδεικτική. Δεν είναι όμως η μοναδική. Ανάλογα φαινόμενα συναντώνται και σε άλλες περιοχές, ιδιαίτερα τις γνωστές και ως “πιάτσες του καφέ”, όπως και στις παιδικές χαρές άλλων περιοχών.

Πρέπει όμως να γίνει κατανοητό, ότι αν δεν εφαρμοστούν εδώ και τώρα οι συστάσεις για αυτοπεριορισμό, είναι θέμα εβδομάδων, αν όχι ημερών, αυτό να γίνει αναγκαστικά. Συνέβη στην Ιταλία, καθυστερημένα, και αφού οι συνέπειες προσέλαβαν διαστάσεις τραγωδίας, ενώ στην Αλβανία κινητοποιείται ήδη, εκτός από την αστυνομία, και ο στρατός για την τήρηση των μέτρων.

Προληπτικό “σοκ”

Στην Αθήνα, η κυβέρνηση, μετά το κλείσιμο των σχολείων και τα ενισχυτικά μέτρα που εξήγγειλε για γονείς και επιχειρήσεις που επηρεάζονται από αυτά, λαμβάνει πρόσθετα μέτρα για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ειδικά μετά τον εντοπισμό νέων κρουσμάτων. Παραλλήλως δρομολογεί τις διαδικασίες για εξαποστάσεως μαθήματα, έχει κάνει παρεμβάσεις σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των νοσοκομείων και προειδοποιεί συνεχώς τους πολίτες για την τήρηση των μέτρων ατομικής υγιεινής και προστασίας της δημόσιας υγείας.

Την ίδια ώρα, μετά και τις καταγγελίες για παραβίαση της καραντίνας στην Ηλεία, για τις οποίες ξεκίνησε εισαγγελική έρευνα, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Βασίλης Πλιώτας, με εγκύκλιο προς όλους τους εισαγγελείς της χώρας, τους ζητά να επεμβαίνουν άμεσα, όταν διαπιστώνεται παραβίαση των μέτρων. Στην εγκύκλιό του, ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός αναφέρεται στο άρθρο 285 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο προβλέπει αυστηρές ποινικές κυρώσεις «για όσους παραβιάζουν τα μέτρα που έχουν διαταχθεί για να αποτραπεί η διάδοση επικίνδυνης νόσου».

Η κυβέρνηση, ωστόσο, ίσως θα πρέπει να εξετάσει και το ενδεχόμενο της πρόκλησης ενός προληπτικού σοκ στην ελληνική κοινωνία, παρά το κόστος, (το οποίο όμως, όπως δείχνει η περίπτωση της Ιταλίας, θα είναι μικρότερο τώρα), εφαρμόζοντας, δυσανάλογα με τις υπάρχουσες συνθήκες, το πλέον δυσμενές σενάριο. Να προχωρήσει δηλαδή προληπτικά, και επαναλαμβάνω δυσανάλογα με τις υπάρχουσες συνθήκες, στην επιβολή περιορισμών που θα περιλαμβάνουν όλους τους χώρους συνάθροισης. Θα καταστήσει έτσι σαφές, ακόμη και στον πλέον “αφελή” ότι αυτό που ζούμε δεν είναι “άσκηση ετοιμότητας” ούτε ταινία τρόμου.  Είναι η ωμή πραγματικότητα και η ψυχρή αλήθεια.