Το “δοκιμασμένα” του Πολάκη και οι ειδικές περιπτώσεις

Ο Παύλος Πολάκης έκανε τελικά το εμβόλιο! Η είδηση έγινε σχεδόν πρώτο θέμα. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διασταύρωσαν τα ξίφη τους! Ο Πολάκης υποστήριξε ότι ουδέποτε υπήρξε αντιεμβολιαστής, αλλά δεν εξήγησε γιατί μέχρι τώρα δεν είχε κάνει το εμβόλιο. Αυτό δεν είναι όμως το θέμα που μου γυάλισε. Εγώ κόλλησα σε αυτό το «να κάνω δοκιμασμένα εμβόλια» που είχε πει, επιχειρηματολογώντας ότι είχε κάνει το αντίστοιχο της γρίπης και του πνευμονιόκοκκου.

Κόμπρα είμαι, αλλά καρφώθηκα σ’ αυτό το “δοκιμασμένα”; Αμ δεν είναι ένας ο λόγος. Δύο είναι. Ο ένας είναι ποσοτικός και ο άλλος ηθικός. Κάτι δεν πάει καλά με τη λογική του “δοκιμασμένου”. Πάμε στο “ποσοτικό” αρχικά: Για να καταλάβω λοιπόν. Πόσοι ρε παιδιά πρέπει να το κάνουν αυτό το ρημαδοεμβόλιο και για πόσο διάστημα για να θεωρηθεί δοκιμασμένο, έτσι ώστε να εμβολιαστούν και οι Πολάκηδες αυτού του τόπου;

Στις 7 Σεπτεμβρίου έπεσα πάνω σε ένα τηλεγράφημα του Bloomberg το οποίο ανέφερε ότι έχουν γίνει 5,56 δισεκατομμύρια δόσεις σ’ όλο τον κόσμο! Και όλοι τα εμβόλια δύο δόσεων να έχουν κάνει, το έχουν “υποστεί” πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Σωστά; Το δείγμα παραείναι μεγάλο για να μην θεωρηθεί ασφαλές. Οι παρενέργειες έχουν ήδη φανεί και κατά γενική ομολογία είναι από ελάχιστες έως αμελητέες για να λειτουργήσουν αποτρεπτικά. Κάθε φάρμακο εξάλλου έχει κάποιες παρενέργειες. Διαβάστε ακόμα και το χαρτάκι στη συσκευασία του Depon.

Πάμε όμως και στο δεύτερο, στο “ηθικό”. Όταν λες θα κάνω μόνο δοκιμασμένα εμβόλια εν μέσω πανδημίας, στέλνεις ένα μήνυμα. Μην ξεχνάμε, δεν πρόκειται για οποιαδήποτε ασθένεια που σου δίνει την πολυτέλεια να περιμένεις χωρίς σοβαρό κίνδυνο για την ίδια τη ζωή σου εάν νοσήσεις. Όπως το καταλαβαίνω εγώ, το μήνυμα είναι περίπου το ακόλουθο: «Ας βρεθούν πρώτα κάποια κορόιδα να το κάνουν για να πάω μετά να το κάνω εγώ με ασφάλεια». Διότι ακόμα και οι δοκιμές σε εθελοντές γίνονται. Πολύ περισσότερο τώρα που έχουμε, όπως προανέφερα, δισεκατομμύρια εμβολιασμένους.

Το αθάνατο ελληνικό Δημόσιο

Κόμπρα είμαι, όχι γιατρός, αλλά εδώ δεν πρόκειται για ιατρική, αλλά για απλή λογική. Επειδή πολλοί θα σπεύσουν, ως συνήθως, να με “κατατάξουν”, ας αναφέρω δυο καταγγελίες. Όπως είναι γνωστό, όσοι δεν εμβολιαστούν μπαίνουν σε υποχρεωτική αργία, αναστολή εργασίας χωρίς καν να δικαιούνται ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οι δυο πρωταγωνιστές μας εργάζονται στον ευρύτερο τομέα της υγείας, σε κλινικές, όπου ο εμβολιασμός είναι υποχρεωτικός. Με τη διαφορά ότι πάσχουν από σοβαρά αυτοάνοσα (λύκο έχει ο ένας εξ αυτών), τα οποία εάν παρουσιάσουν έξαρση, τότε υπάρχουν κακά σενάρια για την εξέλιξη της υγείας τους.

Παρά ταύτα, πήγαν να εμβολιαστούν σε νοσοκομείο για να διασφαλιστεί ότι θα αντιμετωπιστεί εάν υπάρξει οποιαδήποτε αντίδραση του οργανισμού. Έλα όμως που ο ιατρός και στις δύο περιπτώσεις δήλωσε ότι δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να κάνει το εμβόλιο λόγω του αυτοάνοσου! Όταν, όμως, ζητήθηκε εγγράφως η άρνηση, ώστε να έχει την ισχύ γνωμάτευσης, τους την αρνήθηκαν!

Από την άλλη πλευρά, από την κλινική που εργάζονται τους είπαν πως δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τους επιβληθεί αναστολή εάν δεν εμβολιαστούν! Εν ολίγοις, το ένδοξο ελληνικό Δημόσιο με τις υπηρεσίες υγείας και την Επιτροπή Λοιμωξιολόγων τους έχει φέρει σε απόγνωση. Ας ξεκαθαρίσει εάν μπορούν να εμβολιαστούν ή για την περίπτωσή τους δεν επιτρέπεται το εμβόλιο.

Τους πετάει το μπαλάκι, ζητώντας τους να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη για ό,τι ήθελε συμβεί στην υγεία τους! Από τη στιγμή, όμως, που το κράτος θεσπίζει ποινές για όσους δεν εμβολιαστούν, οφείλει να αποφαίνεται υπεύθυνα εάν η άλφα ή η βήτα περίπτωση εξαιρείται ή όχι. Γιατί εάν δεν το κάνει, το μόνο που θα καταφέρει είναι να τροφοδοτήσει την ήδη διάχυτη καχυποψία για τα εμβόλια…