Το “ντόμπερμαν” του ΔΝΤ – Βίος και πολιτεία του στην Ελλάδα

Αν τα “πέτρινα” μνημονιακά χρόνια μεταφέρονταν στη μεγάλη οθόνη, ο Πολ Τόμσεν θα εξασφάλιζε το δίχως άλλο τον κομβικό ρόλο του εμβληματικού αντιήρωα. Δεν είναι παραδομένος στην παράνοια ούτε τρέφεται από τη βία, σε αντίθεση με κάποιους εκ των αναγνωρίσιμων κινηματογραφικών κακών. Όπως ακριβώς και η δεκαετής δημοσιονομική κρίση της Ελλάδος απέχει παρασάγγας από ευυπόληπτο χολιγουντιανό σενάριο. Παρ’ όλα αυτά, το πέρασμα του ξερακιανού Δανού τεχνοκράτη του ΔΝΤ από τη μεσογειακή Ελλάδα, γέννησε αφηγηματικά θραύσματα που θα ζήλευε ακόμα και οσκαρικός σεναριογράφος: από κοινωνικά χαλάσματα, μέχρι υποκλοπές και κοριούς.

Η συνταξιοδότησή του, μία δεκαετία μετά από την έλευσή του στην Αθήνα, σηματοδοτεί και επισήμως το κλείσιμο ενός κύκλου που έριξε βαριά τη σκιά του στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Ο διευθυντής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ ανακοινώθηκε ότι θα αποχωρήσει στο τέλος Ιουλίου. Συνταξιοδοτείται σε ηλικία 64 ετών.

Εάν επρόκειτο για Έλληνα, ο ίδιος θα έλεγε πως πρόκειται για απαράδεκτη πρόωρη συνταξιοδότηση, αφού δεν έχει συμπληρώσει τα 67 έτη. Άλλα, όμως, είναι τα μέτρα για τους Έλληνες και γενικά για το πόπολο και άλλα για τους “προνομιούχους”. Η άκαμπτη προσήλωση στις αρχές της δημοσιονομικής λιτότητας δεν φαίνεται να αφορά τα στελέχη του ΔΤΝ και των άλλων διεθνών οργανισμών.

Όταν, άλλωστε, ο Τόμσεν πίεζε ασφυκτικά για απανωτές περικοπές μισθών και συντάξεων στην Ελλάδα, οι αποδοχές του ξεπερνούσαν τα 389.060 δολάρια σε ετήσια βάση. Παρ’ όλα αυτά, έχει μείνει παροιμιώδης η εισήγησή του σε κλειστή σύσκεψη στο υπουργείο Εργασίας, κατά τη διάρκεια της οποίας εξανίστατο για τις απαράδεκτα υψηλές ελληνικές συντάξεις. Με απορία και βαθιά ενόχληση αναρωτιόταν πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν συντάξεις που αγγίζουν τα 915 ευρώ! Συνέκρινε, μάλιστα, τις ελληνικές συντάξεις με αυτές άλλων χωρών.

Επικαλούνταν ανακριβή στοιχεία

Οι Έλληνες συνομιλητές του –-ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι-– έκαναν προσπάθεια να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους, όταν, εκτός των άλλων, τα στοιχεία που επικαλείτο με περισσό πάθος αποδεικνύονταν ανακριβή. Ένα κυβερνητικό στέλεχος είχε τολμήσει να του υπενθυμίσει ότι σε αντίθεση με τη Γερμανία και το εκεί κοινωνικό κράτος, ο μέσος Έλληνας συνταξιούχος πληρώνει κατά μέσο όρο τον μήνα 520 ευρώ από την τσέπη του σε γιατρούς, φάρμακα, χαράτσια και φόρους. Ο Τόμσεν δεν καταδέχτηκε καν να του απαντήσει. Παρέμεινε προσηλωμένος επιδεικτικά στις σημειώσεις του. Προφανώς, η πραγματικότητα είχε γι’ αυτόν ελάχιστη σημασία.

Σε αντίθεση με τους Έλληνες συνταξιούχους που φρόντισε να “περιποιηθεί” κατά τη διάρκεια της πολυετούς αποστολής του στην Ελλάδα, εκείνος, όπως και τα άλλα στελέχη του ΔΝΤ, απολάβανε απαλλαγή από φόρους εισοδήματος. Ανήκε, μάλιστα, σ’ εκείνους που εναντιώθηκαν σθεναρά στις κατά καιρούς προσπάθειες νοικοκυρέματος του ΔΝΤ, καθώς είχε υπερασπιστεί με πάθος την ανάγκη για παχυλούς μισθούς.

Κατά πολλούς, το ΔΝΤ, που επιβάλλει λιτότητα σε λαούς, θα έπρεπε να είναι πρότυπο αποτελεσματικής χρήσης των πόρων του. Αυτά, ωστόσο, είναι ρομαντικές αφέλειες. Οι υπάλληλοι που υποχρεώνουν τους πολίτες των χωρών που “διασώζουν” να σφίξουν το ζωνάρι μέχρι που να τους κοπεί η ανάσα, “δικαιούνται” πλουσιοπάροχες απολαβές και προνόμια. Οι “δήμιοι” δεν μπορεί παρά να είναι πολύ καλοπληρωμένοι.

Υπενθυμίζουμε ότι πριν ξεσπάσει η κρίση στην Ευρώπη και υπογραφεί το πρώτο μνημόνιο με την Ελλάδα, το ΔΝΤ ήταν σχεδόν στα αζήτητα. Ήταν όχι μόνο κακόφημο, αλλά και αναξιόπιστο, σε βαθμό που ορισμένοι είχαν θέσει θέμα εάν άξιζε τον κόπο να συντηρείται ως διεθνής θεσμός. Για να επιβιώσει, μάλιστα, είχε  αναγκαστεί να πουλήσει ακόμη και χρυσό από τα αποθέματά του. Μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ έχουν δημοσίως υποστηρίξει ότι η Ελλάδα έσωσε το Ταμείο, βγάζοντάς το από μία περίοδο πολυετούς ανυποληψίας.

Παρ’ ολίγον εκτός ο Τόμσεν

Παρότι σήμερα, Τόμσεν και ΔΝΤ μοιάζουν άρρηκτα δεμένοι, ο Δανός οικονομολόγος παραλίγο να μην προσληφθεί από το Ταμείο στην αρχή της καριέρας του. Δεν τα είχε πάει καλά στη συνέντευξη που είχε δώσει στους κριτές, γι’ αυτό και χρειάστηκε να παρέμβει με μία ιδιαίτερα επαινετική συστατική επιστολή ο καθηγητής μικροοικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης Νιλς Τίγκεσεν. Αυτός ήταν που είχε καταφέρει να κάμψει τις αντιρρήσεις του Ταμείου. Ο υποψήφιος, εξάλλου, ούτε είχε αποφοιτήσει από πρωτοκλασάτα πανεπιστήμια ούτε διέθετε διδακτορικό.

Παρ’ όλα αυτά, το 1982, την ημέρα που το Μεξικό χρεοκοπούσε, ο 27χρονος τότε Πολ Τόμσεν διάβαινε για πρώτη φορά το κατώφλι του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον. Τα πρώτα πέντε χρόνια της παραμονής του εκεί, συνήθιζε να λέει ότι σκόπευε να επιστρέψει στη Δανία, να συνεχίσει τις σπουδές του και να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα. Όταν, όμως, εστάλη για πρώτη φορά στη Γιουγκοσλαβία, δεν αναφέρθηκε ποτέ ξανά στα σχέδια του εκείνα.

Με τα χρόνια, μετατράπηκε σε άνθρωπο ειδικών αποστολών, παρ’ ότι η συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων του δεν ανέμενε να ξεπεράσει ποτέ τον ρόλο του μέσου υπαλλήλου, που παραμένει βυθισμένος στην προετοιμασία ανιαρών αναφορών. Η αντοχή και επιμονή του, όμως, έγιναν παροιμιώδεις στους κύκλους των συναδέλφων του.

Αναλάμβανε αποστολές τη μία μετά την άλλη, απουσιάζοντας για πέντε εβδομάδες συνεχόμενα. Επέστρεφε για τρεις ημέρες, έπεφτε με τα μούτρα στους φακέλους και στα νούμερα, μόνο για να ξαναπάρει το αεροπλάνο για να “συνετίσει” “τεμπέληδες” και “σπάταλους” λαούς. Οι συνάδελφοί του ακόμα ενθυμούνται να τον αφήνουν στο γραφείο αργά το βράδυ και να τον βρίσκουν πρώτο το επόμενο πρωί.

Τα ενδιαφέροντά του, όμως, όσο η έμπνευση και η οικονομική του κατάρτιση ήταν περιορισμένα. Ένας συμφοιτητής και αργότερα συνεργάτης του Τόμσεν στο ΔΝΤ έχει σχολιάσει ότι αν επιχειρήσει κάποιος συνομιλητής του να του πιάσει κουβέντα περί οικονομικών εννοιών και ανάπτυξης μάλλον θα εισπράξει το χασμουρητό του. Αντιθέτως, αν τον ρωτήσει τι θα έκανε σε περίπτωση στεγνώματος των τραπεζών από ρευστό ή για να περικόψει μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες τα μάτια του γυαλίζουν.

Σκληρό καρύδι

Ίσως, έτσι, κέρδισε το προσωνύμιο ότι είναι tough cookie (σκληρό καρύδι). Υπάρχει η φήμη ότι μετά την παραμονή του στην Ελλάδα, συνάδελφοί του, που δεν τον είχαν και σε μεγάλη εκτίμηση, αρέσκονταν πίσω από την πλάτη του να τον αποκαλούν με την ελληνική βρισιά malakas, προσθέτοντας ότι είχε επάξια κερδίσει τον “τίτλο”. Ο επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ για την Ελλάδα έφτασε το 2010 στην Αθήνα, σε μία περίοδο που σηματοδότησε μια μείζονα μεταβολή στην ισορροπία μεταξύ του Ταμείου και της Ευρώπης.

Κατά την πρώτη περίοδο της ενασχόλησής του με τη χώρα μας, ο Τόμσεν συνήθιζε να διαφημίζει το πόσο βαθιά κατανοούσε την ελληνική νοοτροπία. Έλεγε ότι στην Αμερική είχε πολλούς Έλληνες φίλους, οι οποίοι του είχαν εξηγήσει όλες τις ελληνικές παθογένειες, μεταξύ των οποίων και την “τεμπελιά”. Δεν είχε, μάλιστα, διστάσει –-ενώπιον πολυπληθούς παρέας-– να τη χαρακτηρίσει εθνικό σπορ.

Αν και φρόντιζε να διαβεβαιώσει Έλληνες συνομιλητές του ότι δεν είχε καμία διάθεση να μπλεχτεί στα πόδια τους, περισσότερο από όσο επέβαλε ο ρόλος του, κατέστη σαφές ότι δεν το εννοούσε. Αυτός ήταν που είχε επιβάλει οι υπουργοί να επισκέπτονται το κλιμάκιο του ΔΝΤ στο Χίλτον. Σύμφωνα με διηγήσεις του, ήταν ένα τέχνασμα που είχε ανακαλύψει χρόνια πριν. Θεωρούσε πως έτσι “παίρνει τον αέρα” των κυβερνητικών στελεχών, με τα οποία πρόκειται να διαπραγματευτεί.

Όσο περνούσε ο καιρός, ο Τόμσεν γινόταν όλο και πιο αδιάλλακτος, πιο ανυπόμονος, πιο οξύς, οδηγώντας πολύ συχνά τις διαπραγματεύσεις σε αδιέξοδο. «Είναι αντιπαθέστατος», είχε πει πασίγνωστη υπουργός. «Μου ανέβασε το αίμα στο κεφάλι». Υπουργοί που διένυσαν μαζί του μαραθώνιες διαπραγματεύσεις έκαναν λόγο για τον ακραίο δογματισμό του, ο οποίος κρυβόταν πίσω από το μότο «πρέπει να βγαίνουν οι αριθμοί». Μόνο που οι αριθμοί ήταν οι δικοί του αριθμοί, οι οποίοι κατά κανόνα διαψεύδονταν από την πραγματικότητα.

Κουνώντας επικριτικά το δάχτυλο

Σταδιακά, η αλαζονεία του εδραιώθηκε και γιγαντώθηκε. Στο υπουργείο Οικονομικών τον θυμούνται ακόμα ξαπλωμένο σε μια πολυθρόνα να κουνά επικριτικά το δάχτυλό του, κάνοντας παρατηρήσεις και απορρίπτοντας ελληνικές προτάσεις. Μετά από εξάωρες συναντήσεις έβγαινε μόνος του, μιλούσε στο κινητό και καταλάμβανε γραφεία, βάζοντας τα πόδια του πάνω.

Παρά τη δεδομένη δυστροπία του, με την πάροδο των χρόνων επέδειξε και κάποιες αδυναμίες σε κυβερνητικά στελέχη. Όταν ένα εξ αυτών έχασε σε ανασχηματισμό το χαρτοφυλάκιό του, ο Τόμσεν πρότεινε να μεσολαβήσει στη Γερμανίδα καγκελάριο για να το πάρει πίσω! Ο περί ου ο λόγος τον ενημέρωσε ότι δεν λειτουργούν ακριβώς έτσι τα πράγματα.

Ένα από τα καλύτερα φυλαγμένα μυστικά της εποχής εκείνης ήταν τα ταξίδια του στο Βερολίνο. Χωρίς τους συνεργάτες του και υπό καθεστώς απόλυτης μυστικότητας επισκεπτόταν τον τότε υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε. Ο άνθρωπος του ΔΝΤ διεκδίκησε και εν τέλει κέρδισε τη συμπάθεια και εμπιστοσύνη του Γερμανού που έλυνε και έδενε στο Eurogroup. Οι δύο άνδρες μοιράζονταν, εξάλλου, και την πεποίθηση ότι η Ελλάδα δεν άξιζε ούτε και μπορούσε να σωθεί.

Ελληνικά κυβερνητικά στελέχη και γραφειοκράτες που συνεργάστηκαν μαζί του, τον αποκαλούσαν “πρώτο βιολί” της ορχήστρας που διηύθυνε ο Σόιμπλε. Στις συνεδριάσεις του Eurogroup «πάντα μιλούσε πρώτος ο Τόμσεν, πριν από τους υπουργούς Οικονομικών, ακόμα και πριν τη Λαγκάρντ».

Persona non grata

O επικεφαλής του κλιμακίου, δεν άργησε να μετατραπεί σε persona non grata για τους απλούς Έλληνες, επειδή στο πρόσωπο του Τόμσεν συγκεντρώνονταν όλα τα δεινά που είχαν σαρώσει την καθημερινότητά τους, αποσταθεροποιώντας τις σταθερές του βίου τους. Αποκορύφωμα είναι ένα περιστατικό που έλαβε χώρα το 2013, όταν ένας εξαγριωμένος πολίτης του έριξε νομίσματα έξω από το υπουργείο Οικονομικών.

Από τότε, ο Δανός μετατράπηκε σε χολιγουντιανό αστέρα που συνοδευόταν ακόμα και μέχρι τις δημόσιες τουαλέτες των εστιατορίων από την προσωπική του ασφάλεια. Ο ίδιος παραπονιόταν στους συνομιλητές του για την αντιπάθεια που εισέπραττε. «Για την ακρίβεια δεν καταλάβαινε γιατί προσωποποιούταν σε εκείνον. Γιατί όχι σε όλη την ομάδα;», ρωτούσε με απορία.

Δεν βρέθηκε κανένας να του πει ότι η συμπεριφορά του πυροδοτούσε συνεχώς αυτή την αντιπάθεια. Μία ημέρα, μετά από μία ιδιαίτερα δύσκολη σύσκεψη, έδωσε εντολή στον οδηγό και στην ασφάλειά του να σταματήσουν στο αγαπημένο του μανάβικο. Βρισκόταν  στο Κολωνάκι, επί της Πατριάρχου Ιωακείμ. Επί μισή ώρα ο κεντρικός δρόμος έκλεισε, δημιουργώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο, ώστε ο Τόμσεν να επιλέξει με ευλαβική επιμέλεια τα ροδάκινά του. Ρωτούσε, μάλιστα, λεπτομέρειες τον υπάλληλο που τον εξυπηρετούσε για τις περιοχές προέλευσής τους.

Ένα κωμικοτραγικό περιστατικό στο οποίο ενεπλάκη ήταν όταν ο συνταγματολόγος και πολιτικός Αντώνης Μανιτάκης, επί διακυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, μοίρασε σε μία συμβολική πράξη στον Τόμσεν και στην πολυπληθή ομάδα του φωτοτυπίες του ελληνικού Συντάγματος! Μετά την αρχική απορία, ήθελαν δεν ήθελαν αυτός και οι συνεργάτες του έφυγαν κρατώντας παραμάσχαλα το ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο είχαν ήδη με τις πράξεις τους πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων. Εκεί κατά πάσα πιθανότητα θα πέταξαν και τα φωτοτυπημένα αντίγραφα.

Ακριβά γούστα

Παρά τα απρόοπτα και την κλιμακούμενη δυσφορία, η οποία προέκυπτε από το διαφαινόμενο αδιέξοδο της συνταγής του ΔΝΤ, δεν είναι μυστικό ότι ο τεχνοκράτης αξιοποίησε στο έπακρο την παραμονή του στην Ελλάδα. Δεν έκανε, άλλωστε, προσπάθεια να κρύψει τα ακριβά του γούστα. Από το πολυτελές ξενοδοχείο του κέντρου, επέλεξε το περιβόητο σπίτι της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 5.

Όταν έγινε γνωστό το κόστος της διαμονής του, ακολούθησε τηλεφωνική κατσάδα από το Ταμείο: «Φροντίστε να μην προκαλείτε την ελληνική κοινωνία», του διαμήνυσαν από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Το αυτί του Τόμσεν δεν φαίνεται να ίδρωσε και πολύ. Έσπασε πρόωρα το συμβόλαιο ενοικίασης του σπιτιού τριετούς διάρκειας, επιβαρύνοντας 27.000 ευρώ το ελληνικό δημόσιο. Εκείνος, μάλιστα, ήταν που είχε διαπραγματευτεί με τον ιδιοκτήτη. Αρχικά, ο ιδιοκτήτης είχε ζητήσει 12.000 ευρώ, αλλά τελικά συμφώνησε στις 9.000 το μήνα.

Μετά το τηλεφώνημα από τα κεντρικά, ο Τόμσεν μετακόμισε σε ένα πιο οικονομικό σπίτι στη Φιλοθέη. Στο καθημερινό του πρόγραμμα άρχισαν να διεισδύουν και βραδινές έξοδοι. Ο Δανός φάνηκε να προσαρμόζεται σχετικά εύκολα στην ελληνική διασκέδαση. Έκανε περατζάδες από το κλαμπ Villa Mercedes, σε εστιατόρια της Κηφισιάς, ενώ τίμησε μέχρι και τα μπουζούκια με τον Σφακιανάκη.

Aδυναμία στις γυναίκες

Αν και παντρεμένος με παιδιά, ο Τόμσεν αποδείχθηκε ότι έτρεφε τόση αδυναμία στις γυναίκες, όση και στις περικοπές μισθών και συντάξεων! Είχε και προτίμηση στις πολύ νεότερες. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, λέγεται ότι σχετίστηκε με δύο γοητευτικές κυρίες. Μία νεαρή δημοσιογράφο, της οποίας η ταυτότητα δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, αν και ακούστηκε ότι η σχέση τους κράτησε δύο ολόκληρα χρόνια. Φήμες έδιναν και έπαιρναν και για μία κόρη ενός πολιτικού στελέχους.

Δεν υπέκυψαν, όμως, όλες στη γοητεία του. Ο σκυθρωπός Τόμσεν φάνηκε να γοητεύτηκε από μία 35χρονη γυναίκα, στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών. Αυτή ήταν που εξομολογήθηκε στον κύκλο της το επίμονο φλερτ του, στο οποίο αρνήθηκε μέχρι τέλους να ενδώσει. Της έστελνε δεκάδες παιχνιδιάρικα μηνύματα, με την ίδια να απαντάει κοφτά.

Σε αντίθεση με τις κατακτήσεις του Τόμσεν, οι οποίες παρέμειναν ένα καλά φυλασσόμενο μυστικό, αμέτρητες διηγήσεις από τις διαπραγματεύσεις είδαν το φως της δημοσιότητας. Μία από αυτές θέλει τον Δανό να συζητά για το ασφαλιστικό σύστημα. Οι Έλληνες συνομιλητές εντυπωσιάστηκαν από την κραυγαλέα άγνοια του τεχνοκράτη για στοιχειώδη πράγματα.

Όταν, μάλιστα, Έλληνες συνομιλητές του έσπευσαν να τον ενημερώσουν για αντικειμενικά δεδομένα έμειναν εμβρόντητοι με την αγένειά του. Ούτε λίγο ούτε πολύ τους εξήγησε ότι αυτός δίνει το δάνειο, αυτός ορίζει τους όρους και καλά θα κάνουν να σταματήσουν να του παραθέτουν περιττά στοιχεία. Αν και πολλοί υποστήριζαν κατά καιρούς ότι δεν κυλάει αίμα στις φλέβες του, θέλοντας έτσι να καταδείξουν την ψυχρή φύση του, αποδείχθηκε στην πράξη ότι ο άνθρωπος του ΔΝΤ ήταν ιδιαίτερα θερμοκέφαλος.

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι πήγε να πιαστεί στα χέρια με υπουργό, αναγκάζοντας τον συνάδελφό του Ματίας Μορς να παρέμβει πυροσβεστικά… Εξάλλου, δεν ήταν λίγες οι εκρήξεις του. «Πίσω από τις κλειστές πόρτες βγάζει το προσωπείο». Αυτά με τους Έλληνες, γιατί όταν βρισκόταν με την Κριστίν Λαγκάρντ δεν χαλάρωνε ποτέ. Ο Τόμσεν, σύμφωνα με άτομα που έζησαν από κοντά τη συνεργασία τους, εργάστηκε επιμελώς και ήταν δουλικός για να κερδίσει τη “σιδηρά κυρία” του ΔΝΤ. Τα κατάφερε, πάντως, ανυψώνοντας τον εαυτό του σε βασικό συνεργάτη της.

Εξαρτησιακή σχέση με Λαγκάρντ

Όσο βρισκόταν στην Ελλάδα, έβγαινε επ’ αυτού από τις συναντήσεις, αφήνοντας σύξυλους ακόμα και για μία ολόκληρη ώρα υπουργούς και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη. Όσο εκείνοι περίμεναν καρτερικά, εκείνος συνομιλούσε επί μακρόν με την Λαγκάρντ, ενημερώνοντάς την με λεπτομέρειες για καθετί ή τουλάχιστον αυτό ισχυριζόταν.

Όσο αυταρχικός ήταν με τους Έλληνες συνομιλητές του τόσο “γλείφτης” ήταν μαζί της. Όχι μόνο την ενημέρωνε αναλυτικά, αλλά και φρόντιζε πάντα να της παρέχει πικάντικες λεπτομέρειες για τις αντιδράσεις των συνομιλητών του. Η Γαλλίδα επικεφαλής αρεσκόταν να μαθαίνει κουτσομπολιά και εκείνος της τα παρείχε με το παραπάνω. Με έκπληξη στην Αθήνα συνειδητοποίησαν τη σχεδόν εξαρτησιακή σχέση που είχε η Λαγκάρντ με τον υφιστάμενό της. Τα ανέκδοτα έδιναν και έπαιρναν, ενώ ακόμα και στο Μέγαρο Μαξίμου επαναλάμβαναν προσποιούμενοι τη χαρακτηριστική γαλλική προφορά «Θα μιλήσω με τον Πολ και θα σας ενημερώσω».

Όσο στενή ήταν η σχέση του με την Λαγκάρντ, άλλο τόσο δεν ταίριαζαν τα χνώτα του με τον πρώην προϊστάμενό του Στρος Καν. Ο πανέξυπνος πληθωρικός κοσμοπολίτης Γάλλος που βρισκόταν στο τιμόνι του ΔΝΤ πριν τη Λαγκάρντ δεν εκτιμούσε τον Δανό υπάλληλό του, τον οποίο λέγεται ότι τον έχει χαρακτηρίσει «μουντό για τα γούστα του!»

Μακριά από τα υπουργεία άλλαζε

Παρά το σκυθρωπό του στυλ, ο Τόμσεν άλλαζε όταν βρισκόταν μακριά από την Αθήνα και τα υπουργεία, τα οποία είχε χαρακτηρίσει «καταθλιπτικά σαν τάφους και βρώμικα σαν λεκάνες». Φρόντισε να χαρεί τις ομορφιές της Ελλάδας. Ενδεικτική είναι η εκδρομή του στην Κρήτη, το τζόκινγκ σε επαρχιακό δρόμο, με το αυτοκίνητο και την ασφάλειά του να τον ακολουθούν από πίσω.

Επιστρέφοντας από το νησί, δήλωσε λάτρης της κρητικής κουζίνας. Λέγεται ότι ξετρελάθηκε με μία  ταβέρνα στη Ρογδιά, δοκιμάζοντας σχεδόν κάθε πιάτο που διέθετε το μενού. Οι ντόπιοι ακόμα ενθυμούνται μία στρατιά από ταξί, συνολικά 31, να ναυλώνονται από το Ηράκλειο, με το δρομολόγιο να λήγει στο βουνό της Ρογδιάς. Προς μεγάλη έκπληξη πολλών, ο Τόμσεν γνώριζε πολύ καλύτερα την Ελλάδα απ’ όσο θα πίστευε κανείς. Πριν εξελιχθεί σε έναν από τους πιο μισητούς ανθρώπους, την επισκεπτόταν συχνά. Για την ακρίβεια, ως νέος σοσιαλιστής(!) ήταν από εκείνους που γύριζαν τις Κυκλάδες με σανδάλια και σλίπινγκ μπαγκ.

Μία ιστορία που μάλλον προσάπτει πολλά στο εγχώριο πολιτικό προσωπικό και όχι στον ίδιο τον Τόμσεν είναι η έκπληξη που βίωσε ο Δανός, όταν η ελληνική πλευρά δεν είχε κάνει καμία παρατήρηση στο αρχικό κείμενο που της είχε στείλει. Ο Τόμσεν είναι ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες του πρώτου μνημονίου, το οποίο ήταν συρραφή από μνημόνια που είχαν εφαρμοστεί σε τριτοκοσμικές χώρες. Ήταν, λοιπόν, τέτοια η απορία του που επικοινώνησε με έναν Έλληνα, παλαιό γνωστό του, για να του ζητήσει να επισημάνει στην κυβέρνηση ότι μπορούσε να κάνει αλλαγές. Πρόκειται για μία ιστορία που δεν έχει επιβεβαιωθεί, αν και τη διηγούνται πολλοί.

Όταν μία ημέρα τον ενημέρωσαν ότι κάποιοι στο υπουργείο Οικονομικών τον αποκαλούν «ντόμπερμαν του ΔΝΤ» εκείνος απάντησε με μία αδικαιολόγητη σοβαρότητα. «Μα δεν μοιάζω καθόλου με ντόμερπαν. Χάσκι ίσως… Αλήθεια, δεν έχω δει πολλά χάσκι στην Αθήνα. Μήπως δεν αντέχουν εξαιτίας του ζεστού κλίματος».